4 thoughts on “ವರದಿಗಾರರ, ಸಂಪಾದಕರ ಮತ್ತು ಮಾಧ್ಯಮಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಜೇಬು ಮತ್ತಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಲಿವೆ…”

1. ashok gc January 26, 2012 at 2:20 pm

   Satya sangatiyanne dittatanadinada heliruviri. modalina patrakartara hage eegina patrakartaralli vruttigourava kadime aagi hanada daha hechhagtide.

   Reply ↓
2. patrakarta January 26, 2012 at 2:45 pm

   ದಡ್ಡರಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಸೋಮಾರಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಭ್ರಷ್ಟರಾಗಿದ್ದಾರೆ – ಎಲ್ಲವೂ ಸತ್ಯ. ಕೆಲವರು ಕೇವಲ ದಡ್ಡರಾಗಿರಬಹುದು ಅಥವಾ ಭ್ರಷ್ಟರಾಗದೆ ಕೇವಲ ಸೋಮಾರಿಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಎಲ್ಲೋ ಕೆಲವರು, ಕೆಲವೇ ಕೆಲವರು ಮಾತ್ರ ಈ ಮೂರೂ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ದಡ್ಡ ಪತ್ರಕರ್ತ ಭ್ರಷ್ಟನಾಗಲು ಕಷ್ಟ. ಸೋಮಾರಿಯಾಗಿದ್ದರೂ ಲಾಭವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದರಾಚೆಗಿನ ಪತ್ರಕರ್ತರೂ ಇದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನೀವು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತೀರಿ ಎಂದು ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಒಂದಂತೂ ಸ್ಪಷ್ಟ. ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಪ್ರಕರಣಗಳನ್ನು ಬಯಲಿಗೆಳೆದು ನಿಕ್ಸನ್ ನಂತೆ ಯಾರನ್ನೂ ಅಧಿಕಾರದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಕಳುಹಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಕಡಿಮೆ ಎಂದೇ ನನ್ನ ಭಾವನೆ. ಎಷ್ಟೇ ಆರೋಪಗಳು ಕೇಳಿ ಬಂದರೂ, ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದವರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಒಂದು ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಜನಾಂಗದವರು, ಮಠದ ಸ್ವಾಮೀಜಿಗಳು ಬೀದಿಗಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನ್ಯಾಯಾಂಗವೂ ನ್ಯಾಯಪರ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಮೂಡುತ್ತಿದೆ. ಆದರೂ ನಿರಾಶರಾಗುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. 2ಜಿ ಹಗರಣ ಬಯಲಾಗಿದ್ದು ಒಬ್ಬ ಪತ್ರಕರ್ತನಿಂದ. ವಾಜಪೇಯಿ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದ ಆಡಳಿತಗಾರರ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಬಯಲಾದದ್ದು ತೆಹಲ್ಕಾ ವೆಬ್ ತಾಣ ನಡೆಸಿದ ಸ್ಟಿಂಗ್ ನಿಂದ.
   ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಬಯಲುಗೆಳೆಯುವ ಆಚೆಗೂ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಅನೇಕ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳೆಡೆಗಾದರೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಮನ ವಹಿಸಿದರೆ ಒಳಿತು.
   – ಹೀಗೊಬ್ಬ ಪತ್ರಕರ್ತ.

   Reply ↓
3. narasimha January 26, 2012 at 2:50 pm

   ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ತಮಾನಗಳನ್ನು ಕಂಡರೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಯನ್ನು ಅವು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿವೆ ಎಂದೆನ್ನಿಸದಿರದು.ರಿಯಾಲಿಟಿ ಷೋ, ದೊಡ್ಡವರೆಂದು ಕೊಂಡವರ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ವರ್ಣನೆ, ಕ್ರೈಂ ಸುದ್ದಿಗಳೇ ಅವುಗಳಿಗೀಗ ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಭೋಜನ. ಅದನ್ನು ಜನರೂ ಚಪ್ಪರಿಸಿ ಸವಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂಬ ಭ್ರಾಂತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ಅವುಗಳು ನಾವು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದು, ತೋರಿಸಿದ್ದೆ ಅಂತಿಮ ಎಂಬ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿರುವುದು ಕೂಡ ಬದಲಾಗದ ಅವುಗಳ ನಡೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಪರಸ್ಪರ ವಿರೋಧಿಗಳ ಕೆಸರೆರಚಾಟದ ವೇದಿಕೆಗಳಾಗುತ್ತಿರುವುದು ದುರಂತ. ಒಟ್ಟಾರೆ ಬಹುತೇಕ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ವಾಸ್ತವದಿಂದ – ವರ್ತಮಾನದಿಂದ ದೂರಾಗಿರುವುದು ಸಮಾಜದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಆರೋಗ್ಯಕರವಲ್ಲ. ಪತ್ರಕರ್ತನಾದವನು ಯಾರಿಗೂ/ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಆಪ್ತನೆನಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಬಾರದು,ಕೇವಲ ಪರಿಚಿತನಾಗಿರಬೇಕಷ್ಟೇ ,ಅದೂ ಅವಶ್ಯವೆನಿಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ.ಆದರೆ ಹೀಗೆ ವೃತ್ತಿ ಬದ್ದತೆಯಿಂದ ದುಡಿಯುತ್ತಿರುವವರು ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ನಡೆಯನ್ನು ಕಂಡವರಲ್ಲಿ ಉದ್ಭವಿಸದೇ ಇರದು. ಒಂದು ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿ ‘ಹತ್ತಾರು ಜನ ಇನ್ವೆಸ್ಟಿಗೇಟಿವ್ ಜರ್ನಲಿಸ್ಟ್‌ಗಳು, ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ವರದಿಗಾರರು ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಏನಾಗಿದೆ ಇಲ್ಲಿ?’ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದೀರಿ. ಇಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮದ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಕಳಕಳಿಯ ಆಶಯದನುಸಾರ ದುಡಿಯಬೇಕೆಂಬ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ ಇರುವವರು ಖಂಡಿತಾ ಇದ್ದಾರೆ.ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಅವಕಾಶಗಳ ಪ್ರವೇಶ ದೊರಕಿಲ್ಲ,ದೊರಕಿರುವವರಿಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರಯತ್ನದ ಅವಕಾಶ ದಕ್ಕುತ್ತಿಲ್ಲದಿರಬಹುದು.ಎಲ್ಲರೂ ವಾಣಿಜ್ಯಿ ಕರಣದಿಂದಲೇ ಖ್ಯಾತಿ ಹಣ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಆ ವರ್ತುಲದಲ್ಲಿ ತಾವೂ ಸಿಲುಕಿ, ಆ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಪ್ರವೆಶಿಸುವವರನ್ನೂ ಸಿಲುಕಿಸುವುದು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.
   ಆ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಬದಲಾಗದ ಹೊರತು ಆಶಯ, ಆಶಯವಾಗಿಯೇ ಉಳಿಯಲಿದೆ.ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರವೇ ದೊರಕದ ಗೊಂದಲದ ಪರಿಸ್ತಿತಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ

   Reply ↓
4. Ananda Prasad January 26, 2012 at 6:03 pm

   ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಅನುಕೂಲಗಳಿರುವಂತೆ ಕೆಲವು ಗಂಭೀರ ಲೋಪಗಳೂ ಇವೆ. ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬಹಳ ದೊಡ್ಡ ಲೋಪವೆಂದರೆ ಇಂದು ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ಜನಪರ ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೇ ಅಡ್ಡಗಾಲಾಗಿರುವುದು. ಇಂದು ಒಂದು ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಬೇಕಾದರೆ ೫೦ ರಿಂದ ೧೫೦ ಕೋಟಿ ಬಂಡವಾಳ ಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಷ್ಟು ಬಂಡವಾಳ ಹಾಕಿ ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಯನ್ನು ನಡೆಸಬೇಕಾದರೆ ಪ್ರಮುಖ ಆದಾಯ ಮೂಲ ಜಾಹೀರಾತುಗಳು. ಜಾಹೀರಾತುಗಳು ಸಿಗುವುದು ಹೆಚ್ಚು ಜನ ನೋಡುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ನಿರ್ಣಯಿಸಲು ಟಿ. ಆರ್. ಪಿ. ರೇಟಿಂಗ್ ನಿರ್ಣಾಯಕ. ಇಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಗೆ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ, ಜನಪರ ನಿಲುವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿದೆ. ಯಾವುದು ಹೆಚ್ಚು ಜಾಹೀರಾತು ತರುತ್ತದೋ ಅದೇ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಟಿವಿಯಲ್ಲಿ ವಿಜ್ರಂಭಿಸುತ್ತವೆ. ಇಂದು ಭಾರೀ ಬಂಡವಾಳಗಾರರು ಸಾವಿರಾರು ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಚೆಲ್ಲಿ ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಗಳ ಸಮೂಹವನ್ನೇ ಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಜನಪರ ಕಾಳಜಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುವ ಮಾತು ದೂರ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ಬಂಡವಾಳಗಾರರಿಗೆ ಇನ್ನಷ್ಟು, ಮತ್ತಷ್ಟು ಹಣ ಹೇಗೆ ಮಾಡುವುದು ಎಂಬುದು ಒಂದೇ ಚಿಂತೆ. ತಮ್ಮ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಮಾಧ್ಯಮವನ್ನು ಹೇಗೆ ಬಳಸಬಹುದು ಎಂಬುದು ಅವರ ಪ್ರಧಾನ ಆದ್ಯತೆ. ಹೀಗಾಗಿ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ, ಮಾನವ ಜನಾಂಗದ ಒಳಿತಿನ ಬಗ್ಗೆ, ಜನಪರ ಕಾಳಜಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕಾಗಿರುವ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಏನನ್ನು ಕೊಡುತ್ತವೆಯೋ ಅದನ್ನು ನೋಡುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಕರ್ಮವಾಗಿದೆ. ನಮಗೆ ಇಂಥ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳುವ, ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಹಕ್ಕು ಸಾಮಾನ್ಯ ವೀಕ್ಷಕರಿಗೆ ಇಲ್ಲ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಕೇಳಿದರೂ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳು ಅದನ್ನು ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಜನರಲ್ಲಿ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧ್ಯತೆ ಟಿವಿ ವಾಹಿನಿಗಳಿಗೆ ಇದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರನ್ನೂ, ಡಿ.ಟಿ. ಎಚ್. ಮೂಲಕ ದೇಶದ ಯಾವುದೇ ಮೂಲೆಯ ಹಳ್ಳಿಯನ್ನೂ ತಲುಪುವ ಪ್ರಭಾವಿ ಮಾಧ್ಯಮ. ಪತ್ರಿಕೆಗಳಾದರೆ ಹಳ್ಳಿಯ ಮೂಲೆಯನ್ನು ತಲುಪುವುದಿಲ್ಲ, ತಲುಪಿದರೂ ಅದನ್ನು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಜನ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ. ಇಂಥ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಬಗ್ಗೆ, ಹಾಗೂ ಜನಪರವಾಗಿ ಹೇಗೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿ ಜನಜಾಗೃತಿ ಮಾಡಬಹುದು ಎಂಬುದು ಬಂಡವಾಳಗಾರರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅವರೇ ಚಿಂತಿಸಬೇಕು.

   Reply ↓