Follow– ಅರುಣ್ ಜೋಳದಕೂಡ್ಲಿಗಿ
ರಾಜಕಾರಣದ ಸುದ್ದಿಯ ಗದ್ದಲದ ಕಾಲ್ತುಳಿತದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ದಲಿತ ಶೋಷಣೆಯ ಚಿತ್ರಗಳು ಮಸುಕಾಗುತ್ತವೆ. ಅವುಗಳು ಸ್ಥಳೀಯ ಸುದ್ದಿಯ ಕಾಲಮ್ಮಿನಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿಹೋಗುವ ಮೊದಲು, ಆ ಪುಟಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿಡುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಅಂತಹ ಮೂರು ಚಿತ್ರಗಳು ಹೀಗಿವೆ:
ಶೋಷಣೆ-1
ಹಾವೇರಿಯಿಂದ 8 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದ ದೇವಿಹೊಸೂರು ಗ್ರಾಮದ ದಲಿತರಾದ ಗುಡ್ಡಪ್ಪ ಬಾಸೂರ, ಗಂಗವ್ವ ಕಾಳಿ ಅವರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಊರು ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಿದೆ. ಕಾರಣ ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮಪಂಚಾಯತಿ ಆಡಳಿತದಿಂದ ರಸ್ತೆ ನಿರ್ಮಾಣ ನಡೆಸಿತ್ತು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಗುಡ್ಡಪ್ಪ ಚಲವಾದಿ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಾನವಾಗಿ ಭೂಮಿ ಪಡೆದು ರಸ್ತೆ ಮಾಡಿ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಊರಿನ ಸವರ್ಣೀಯರು ಕೋಪಗೊಂಡು ರಾತ್ರೋರಾತ್ರಿ ಗುಡ್ಡಪ್ಪನ ಮನೆ ಮುಂದಿನ ಹತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ತೆಂಗು, ತೇಗ, ಚಿಕ್ಕು ಗಿಡಮರಗಳನ್ನು ಜೆ.ಸಿ .ಬಿ. ಯಿಂದ ಕಿತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದ ಗುದ್ಲೆಪ್ಪನ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆ ನಡೆಸಿದ್ದಾರೆ. ಅದೀಗ ತಾರಕ್ಕೇರಿದೆ.
ಗುದ್ಲೆಪ್ಪನ ಈಗಿರುವ ಮನೆಯ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಮನೆಯೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಗ್ರಾಮಪಂಚಾಯ್ತಿ ನೋಟೀಸ್ ನೀಡಿದೆ. ಮನೆಗೆ ನೀರಿನ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸತತ ಮೂರು ತಿಂಗಳು ನೀರಿಲ್ಲದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಕ್ಷೌರ ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ, ಕೂಲಿಗೆ ಕರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ ಮುಂತಾಗಿ ಊರವರಿಗೆ ತಾಕೀತು ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಸ್ ದಾಖಲಿಸಲು ಪಿ.ಎಸ್.ಐ ಸಹಕರಿಸಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಇವರನ್ನೆ ಬೆದರಿಸಿದ್ದಾಗಿ ಪಕ್ಕೀರವ್ವ ಅಳುಕಿನಿಂದಲೇ ಹೇಳಿದರು. ಇದು ಮಾದ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿಯಾದ ನಂತರ ಎ.ಸಿ, ಡಿ.ಸಿ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಸುಧಾರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಆದರೂ ಮುಸುಕಿನ ಗುದ್ದಾಟ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ. ಬೈಗುಳ ನಿಂದನೆ ಇನ್ನೂ ನಡೆದಿದೆ, ಸರ್ಕಾರದೋರು ಎಷ್ಟು ದಿನ ನಿಮಿಗೆ ರಕ್ಷಣಿ ಕೋಡ್ತಾರ ನೋಡೋಣು ಎನ್ನುವಂತಹ ಬೆದರಿಕೆಯ ಮಾತುಗಳು ನಿಂತಿಲ್ಲ. ’ಬಾಳ ಕಷ್ಟ ಐತಿ ಸಾರ್ ಬದುಕೋದು’ ಎಂದು ಗುದ್ಲೆಪ್ಪ ಆತಂಕದಿಂದ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಅವರ ಕುಟುಂಬ ಈಗ ಭಯಭೀತವಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಜೀವನ ನಡೆಸಿದೆ.
ಶೋಷಣೆ-2
ಯಾದಗಿರಿ ಜಿಲ್ಲೆ ಸುರಪುರ ತಾಲೂಕಿನ ಬೈರಮಡ್ಡಿಯ ದಲಿತರಿಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಸವರ್ಣೀಯರು ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ದಲಿತರೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವಂತಿಲ್ಲ, ಕೂಲಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ, ಕಿರಾಣಿ ಅಂಗಡಿಯವರು ದಲಿತರೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುವಂತಿಲ್ಲ, ಜಿನ್ನಿನಲ್ಲಿ ಕಾಳನ್ನು ಹಿಟ್ಟು ಮಾಡುವಂತಿಲ್ಲ, ಆಟೋದವರು ಹತ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ವಿಧಿಯಿದೆ. ಇದನ್ನು ಮೀರಿದವರಿಗೆ 5000 ದಂಡ ವಿಧಿಸುವ ಬೆದರಿಕೆ ಇದೆ.
ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಎರಡು ಕೋಮಿನ ಯುವಕರ ಮದ್ಯೆ ಜಗಳ ನಡೆದು, ದಲಿತ ಯುವಕನ ಕೈ ಮುರಿದಿತ್ತು. ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಕೋಮಿನವರು ದೂರು ದಾಖಲಾಗದಂತೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ್ದರು. ಹಾಗಾಗಿ ಎರಡು ಕೋಮಿನ ಮುಖಂಡರ ನಡುವೆ ಘರ್ಷಣೆ ಏರ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಗ್ರಾಮದ ಯಲ್ಲಮ್ಮ ದೇವಿ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಲಿಗಿ ತುಂಬಲು ಸವರ್ಣೀಯರು ದಲಿತರನ್ನು ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ದಲಿತರು ನಾವು ಇನ್ನುಮುಂದೆ ಅಡ್ಲಗಿ ತುಂಬಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಹಾಕಲಾಗಿದೆ.
ಬೈರಮಡ್ಡಿಯ ದಲಿತ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸಿದಾಗ ಈಗಲೂ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಮುಂದುವರೆದಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು. ಡಿ.ವೈ.ಎಸ್.ಪಿ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ, ಜಿಲ್ಲಾಧಿಕಾರಿಗಳಾಗಲಿ, ತಹಶಿಲ್ದಾರರಾಗಲಿ ಊರಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿಲ್ಲ. ಈಗ ಪೋಲಿಸಿನವರ ಕಾವಲಿದೆ. ಈ ಪ್ರಕರಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಆರು ಜನರ ಮೇಲೆ ಕೇಸಿದ್ದರೂ ಪೊಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆ ಈತನಕ ಯಾವುದೇ ಕ್ರಮ ಜರುಗಿಸಿಲ್ಲವೆಂದು ತಿಳಿಯಿತು.
ಶೋಷಣೆ-3
ಜೀತ ಮುಕ್ತ ಕುಟುಂಬ ಪುನಃ ಜೀತಕ್ಕಿರುವ ಘಟನೆ ಗುಡಿಬಂಡೆ ತಾಲೂಕು ತಿರುಮಣಿ ಗ್ರಾಮ ಪಂಚಾಯತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಬೋಗೆನಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಿದೆ. ಗ್ರಾಮದ ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಕದಿರಪ್ಪ ಕುಟುಂಬದವರು ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರ ತಾಲೂಕು ಹೊಸಹುಡ್ಯ ಗ್ರಾಮದ ಸ್ಥಿತಿವಂತರೊಬ್ಬರಿಂದ 20 ಸಾವಿರ ಸಾಲ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಅದರ ಬಡ್ಡಿ ತೀರಿಸಲು ಕುಟುಂಬದ ಒಂಬತ್ತು ಜನ ಜೀತದಾಳಾಗಿ ಆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಜೀತ ವಿಮುಕ್ತ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಘಟನೆ ಮತ್ತು ಎ.ಸಿ ಅವರು ಈ ಕುಟುಂಬವನ್ನು ಜೀತ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿ ಒಂದು ಸಾವಿರ ಪರಿಹಾರ ಧನ ನೀಡಿದ್ದರು.
ಆನಂತರ ಗ್ರಾಮ, ತಾಲೂಕು, ಜಿಲ್ಲಾ ಪಂಚಾಯತಿ, ಜಿಲ್ಲಾ ಆಡಳಿತ ಈ ಜೀತ ಮುಕ್ತರಿಗೆ ಪುನರ್ ವಸತಿ, ಮೂಲಭೂತ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸದ ಕಾರಣ ಆರು ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ಗ್ರಾಮ ತೊರೆದು ಮತ್ತೆ ಜೀತದಾಳುಗಳಾಗಿ ಈ ಕುಟುಂಬ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ. ಇವರು ಮತ್ತೆ ಜೀತಪದ್ದತಿಗೆ ಮರಳಲು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ತಾಲೂಕು, ಜಿಲ್ಲಾಡಳಿತದ ನಿರ್ಲಕ್ಷವೇ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಈ ಭಾಗದ ಜೀ.ವಿ.ಕ ಸಂಘಟನೆಯ ಬೀಚಗಾನಹಳ್ಳಿಯ ನಾರಾಯಣಸ್ವಾಮಿ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ಮಾತನಾಡಿದಾಗ ಗುಡಿಬಂಡೆ, ಬಾಗೆಪಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಕೋಲಾರ, ಚಿಕ್ಕಬಳ್ಳಾಪುರ ಜಿಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಈಗಲೂ ಜೀತ ಪದ್ದತಿ ಇರುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಿದರು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಆತಂಕವಾಯಿತು.
ಇದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸುದ್ದಿಯಾಗದ ಹಲವು ದಲಿತ ಶೋಷಣೆಯ ಘಟನೆಗಳು ನಡೆದಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಮೇಲಿನವು ಮಾದ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿಯಾದಂತವು. ಸುದ್ದಿಯಾದರೂ ದಲಿತರಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಸಿಗದೆ ಭಯದ ವಾತಾವರಣ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ದಲಿತ ಶೋಷಣೆಯ ಸ್ವರೂಪದ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಊರಿನ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರು ಅಲ್ಲಿನ ಪೊಲೀಸ್ ಇಲಾಖೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿ ದಲಿತರ ಕೇಸು ದಾಖಲಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ನಗರಕ್ಕೆ ಸಂಪರ್ಕ ಕಲ್ಪಿಸುವ ಟೆಂಪೋಗಳಲ್ಲಿ ದಲಿತರನ್ನು ಹತ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ನಗರದ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನೂ ತಪ್ಪಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕುಡಿವ ನೀರನ್ನು ನಿಷೇದಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸ್ಥಳೀಯ ಗ್ರಾಮ ಪಂಚಾಯತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ದಲಿತರ ಹತ್ತಿಕ್ಕುವ ರಾಜಕಾರಣ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇವುಗಳೆಲ್ಲಾ ನಿರಂತರವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇವೆ.
***
ಈ ಮೇಲಿನ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ಅಧಿಕಾರಿ ವರ್ಗ ಈಗಲಾದರೂ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ರಾಜ್ಯ ಪೊಲೀಸ್ ಮಹಾನಿರ್ದೇಶಕರು ದಲಿತರ ಕೇಸುಗಳು ದಾಖಲು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳವ ಮತ್ತು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಕಠಿಣ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಜರುಗಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ದಲಿತ, ದಲಿತಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಈ ಘಟನೆಗಳ ವಿರುದ್ಧ ರಾಜ್ಯವ್ಯಾಪಿ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಬೇಕಾಗಿದೆ.
ರವಿವಾರದ ಆ ಜನಜಂಗುಳಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಈ ಮಾಲ್‌ಗಳು ಸದ್ಯದ ಯುವಜನಾಂಗದವರಲ್ಲಿ ಅದು ಯಾವ ಬಗೆಯ ಕೊಳ್ಳುಬಾಕತನದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುತ್ತಿವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಣ್ಣಾರೆ ಕಂಡು ಹೌಹಾರಿದೆ. ನನ್ನ ಮಗ ನೋಡಬೇಕೆಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷ ಸಿನೇಮಾ ಒಂದರ ಟಿಕೆಟ್ ದರ ಕೇವಲ 520 ರೂಪಾಯಿ ಮಾತ್ರ..! ಅತ್ಯಂತ ಕಡುಬಡತನದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ನನಗೆ ಅವ್ವ ಸಾಸಿವೆ ಡಬ್ಬಿಯಲ್ಲಿ ಹುದುಗಿಸಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಎಂಟಾಣೆ ನೆನಪಾಗಿ ಒಂದು ಬಾರಿ ಸಣ್ಣಗೆ ಕಂಪಿಸಿ ಹೋದೆ. ಹಣ ಈ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಅಗ್ಗವಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ನಿದರ್ಶನವನ್ನು ಈ ಮಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ನಾನು ಕಂಡೆ. ಬರ್ಫಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಸುರಿದು, ಗೋಲಾ ಎಂದು ಮಕ್ಕಳ ಕೈಗಿಡುವ ಐಸ್‌ಗೆ 40 ರೂಪಾಯಿ. ಬದುಕು ಇಷ್ಟೊಂದು ದುಬಾರಿಯಾಯಿತಲ್ಲ..! ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಮಗನ ಸಣ್ಣ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸಿ ಹಗುರಾಗಿದ್ದೆ.
ನಮ್ಮ ಯುವಜನಾಂಗವನ್ನು ಈ ಮಾಲ್‌ಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೈಬ್ರಿಡ್ ಮಾಡುತ್ತಿವೆಯೇನೋ ಎನ್ನುವ ಅಳುಕು ಕೂಡಾ ಸಮಾಜಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾದ ನನ್ನನ್ನು ಈ ಮಾಲ್ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಕಾಡಿರುವುದಿದೆ. ಜಾಗತೀಕರಣದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಈ ಮಾಲ್‌ಗಳು ಪಾಶ್ಚಾತ್ತೀಕರಣದ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿರುವವರಿಗೆ ಸಮಾಧಾನಕರ ಅಡ್ಡೆಗಳಾಗಿ ಕಂಡು ಬಂದರೆ, ಗ್ರಾಮೀಣ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಂದ ಬಂದ ನನ್ನಂಥವರಿಗೆ ಗ್ರಾಮ-ನಗರಗಳ ಅಂತರದ ತೀವ್ರತೆಯ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಾಗಿ ತೋರುವುದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅರ್ಥವಿದೆ. ಅಂದು ರವಿವಾರವಾಗಿತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಮಾಲ್ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಮಾಲ್‌ಗಳು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಾಲಾಮಾಲ್‌ಗಳೆಂದು ಪತ್ನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆ. ಅವಳೂ ಕೂಡಾ ‘ದುಡ್ಡಿಗೆ ಬೆಲೆನೇ ಇಲ್ದಂಗ ಆಯ್ತಲ್ಲ..!’ ಎನ್ನುವ ಮಾತಿನೊಂದಿಗೆ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರನಡೆದಿದ್ದಳು. ಹೌದು ಇಲ್ಲಿ ಹಣವಿಲ್ಲದೇ ಇರುವವರು ತಮ್ಮ ಅಸ್ಥಿತ್ವವನ್ನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾ ಅಲೆಯಬೇಕು. ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಬಂಡವಾಳವನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿ ಅತ್ಯಂತ ಗ್ಲಾಮರಸ್ ಆಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿರುವ ಈ ಮಾಲ್‌ಗಳ ಘನ ಉದ್ದೇಶ ಇಲ್ಲಿಯ ವ್ಯವಹಾರವನ್ನು ಮಾಲಾಮಾಲ್ ಮಾಡುವುದಾಗಿದೆ. ಯಾರೋ ನನ್ನಂಥಾ ಒಬ್ಬರೋ ಇಬ್ಬರೋ ಇಲ್ಲಿಯ ದರಗಳಿಗೆ ಹೆದರಿದರೆ ಮಾಲ್‌ಗಳ ವ್ಯವಹಾರ ಸೊರಗುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈ ಮಾಲ್‌ಗಳಿಗೆ ನನ್ನಂಥವನು ಬೇಕಾಗಿಯೂ ಇಲ್ಲ.
ಮೊನ್ನೆ 17 ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಯವನಿಕಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ “ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯ ಮತ್ತು ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗಗಳು ಹಾಗು ಮುಂದಿನ ದಾರಿ” ಎನ್ನುವ ವಿಚಾರ ಸಂಕಿರಣದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ದಲಿತ ಚಿಂತಕ “ಕಂಚ ಐಲಯ್ಯ” ಅವರ ಭಾಷಣವನ್ನು ಕೇಳಿದಾಗ ಮೇಲಿನ ಘಟನೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ತಮ್ಮ ತಡೆರಹಿತ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಐಲಯ್ಯನವರು ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿ ಪರಂಪರೆಗಳಿರಲಿ, ಹಿಂದುಳಿದವರ ದಲಿತರ ಎಲ್ಲಾ ಅವೈದಿಕ ಸ್ಮೃತಿಗಳನ್ನು, ತತ್ವಗಳನ್ನು, ನೆಲ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಸಹ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಎಲ್ಲಾ ಹಿಂದುಳಿದ ಮತ್ತು ದಲಿತ ಜಾತಿಗಳು ಇವಕ್ಕೆಲ್ಲ ತಿಲಾಂಜಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯಾನಿಟಿ ಅಥವಾ ಇಸ್ಲಾಂ ಮತದೆಡೆಗೆ ಪಯಣಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಅತ್ಯಂತ ರ್‍ಯಾಡಿಕಲ್ ಆಗಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದರು.
ಲೋಹಿಯಾರವರ ಜಾತಿವಿನಾಶದ ತತ್ವಗಳನ್ನು ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಮಾದರಿಯ ಆಡಂಬರದ, ರೋಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ ಸಮಾಜವಾದಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸಿ ಸೋಲುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಲೋಹಿಯಾವಾದದ ಸಮಾಜವಾದವು ಮತ್ತು ಗಾಂಧಿವಾದವು ಪಶ್ಚಿಮ ನಾಗರಿಕತೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಅದರ ಆಧುನಿಕತೆಯನ್ನು 50 ಹಾಗೂ 60ರ ದಶಕದಲ್ಲಿಯೇ ಕಟುವಾದ ವಿಮರ್ಶೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಇಲ್ಲಿನ ನೆಲ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬೀಜಗಳನ್ನು, ಇಲ್ಲಿನ ಗ್ರಾಮ ಸ್ವರಾಜ್ಯ ಮಾದರಿಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ವೈವಿಧ್ಯತೆಯಲ್ಲಿ ಏಕತೆಯ ಆಶಯವನ್ನು. ಇದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಗೋಜಿಗೇ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ ಐಲಯ್ಯನವರ ಮಾದರಿ. ಕಡೆಗೂ ಐಲಯ್ಯನವರ ನಾಸ್ತಿಕವಾದದ ಮಾದರಿ ಸಹ ಪಶ್ಚಿಮ ಶೈಲಿಯದು. ಪಶ್ಚಿಮದ ಈ ಏಕರೂಪಿ ದುರಹಂಕಾರದ ನಿರಾಕಾರಣೆಯ ಮಾದರಿಗಳು ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಮಿತಿಗಳು ಐಲಯ್ಯನವರಿಗೆ ಕಳೆದ 25 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಹೋದದ್ದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಸೋಜಿಗವೇ ಸರಿ.
ಚಿಂತಕ ದಿವಂಗತ ಡಿ.ಆರ್.ನಾಗರಾಜ್ ಅವರು ಪೆರಿಯಾರ್ ಮಾದರಿಯನ್ನು ವಿಮರ್ಶಿಸುತ್ತ ಬಹಳ ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ “ಪೆರಿಯಾರರ ಮಾದರಿಯ ಮುಖ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಯೆಂದರೆ ಶೂದ್ರಾತಿಶೂದ್ರರಿಗೆ ಈ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವ ಪಾಲೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದು. ಆಧುನಿಕ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ನಾಸ್ತಿಕವಾದದ, ವಿಚಾರವಾದದ ಎಲ್ಲ ಘೋರ ಮಿತಿಗಳು ಪೆರಿಯಾರರನ್ನು ಕಬಳಿಸಿ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟವು. ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಟಿತ ಮತ್ತು ಕೆಳಜಾತಿಗಳ ನಡುವಣ ಘರ್ಷಣೆ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಮೇಲು ಹಾಗು ಕೆಳಗಿನ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಜತೆಜತೆಯಾಗಿಯೇ ಹರಿದು ಬಂದದನ್ನು ಪೆರಿಯಾರರು ಗುರುತಿಸಲು ವಿಫಲರಾದರು. ಪೆರಿಯಾರರ ಮಾದರಿ ಭಾರತೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಶರಣತೆಗೆ ಗಾಳಿಗುದ್ದುಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ತೀವ್ರತೆಯಿಂದಲೇ ಎದುರಾಳಿ ನಾಶವಾಗಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬ ಧೋರಣೆ ಇದು”. ಇದು ಕಂಚ ಐಲಯ್ಯನವರಿಗೆ ಕೂಡ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಕಡೆಗೂ ಕಂಚ ಐಲಯ್ಯನವರ ಚಿಂತನೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಾರ್ಗಗಳು ಚರ್ಚೆಗೆ ಒಳಪಡಲೇಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಕಂಚ ಐಲಯ್ಯನವರು ನಮ್ಮ ಕಾಲದ ಬಲು ಮುಖ್ಯ ದಲಿತ ಚಿಂತಕರು. ಇವರನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿದ ದಲಿತರ ಚಿಂತನೆಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಪೂರ್ಣ.
ಚಂದ್ರಬಾನು ಪ್ರಸಾದರ ಈ ವಿಶಾಲ ಮನೋಭಾವದ, ದಲಿತರ ಆಧುನೀಕರಣದ ಚಲನಶೀಲತೆಯನ್ನು ತಲಸ್ಪರ್ಶಿಯಾಗಿ, ಆಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸದೆ ಕೇವಲ ವಿರೋಧಕ್ಕಾಗಿ ಎಡಪಂಥೀಯ ಚಿಂತಕರು ತೀವ್ರವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸುವುದು ಮಾತ್ರ ಪಲಾಯನವಾದವೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇವರ ವಿರೋಧಕ್ಕೆ ಮೂಲಭೂತ ಕಾರಣ ಇದು ಪಶ್ಚಿಮದ ಬಂಡವಾಳಶಾಹೀ ಮಾರ್ಗ ಮತ್ತು ಇದು ವಸಾಹತುಶಾಹಿಯನ್ನು ಪುನಹ ನೀರೆರೆದು ಪೋಷಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು. ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಲೇಖಕ ದಿವಂಗತ ಪಿ.ಲಂಕೇಶ್ ಹೇಳಿದಂತೆ ತಮ್ಮ ಕೂಪ ಮಂಡೂಕತನದ ಚಿಂತನೆಗಳು, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪ್ರಯೋಗವನ್ನು, ಚಲನಶೀಲತೆಯನ್ನು, ಬದಲಾವಣೆಯ ಹೊಸಗಾಳಿಯನ್ನು ಬಂಡವಾಳ ಶಾಹಿ, ಜಾಗತೀಕರಣವೆಂದು ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟುತ್ತಾ ಆತ್ಮವಂಚನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವ ಈ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ದೇಶವನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೂ ಕೊಂಡಯ್ಯಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ, ಹಿಂದಕ್ಕೂ ತಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ನಾವು ನಮ್ಮ ತಲ್ಲಣಗಳನ್ನು ಸಾಕಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಹೊಸ ಬಗೆಯ ಸಂವಾದಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ತಡಕಾಡುತ್ತಿರುವ ನಾವೆಲ್ಲ ನಮ್ಮೆದುರಿಗೇ ಇರುವ ಚಲಶೀಲತೆಯ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವಸರ ಮಾತ್ರ ಊಹೆಗೂ ನಿಲುಕದ್ದು. ದಿನನಿತ್ಯ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದುರಂತಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ನಮಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಅಪರೂಪವಾಗಿರಬೇಕು ಆಗಲೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಸಂಘಟಿತರಾಗುವುದು ನಮ್ಮ ಅನಾದಿ ಕಾಲದ ಚಾಳಿಗಳಲ್ಲೊಂದು.