Follow

Share

– ರವಿ ಕೃಷ್ಣಾರೆಡ್ಡಿ

 
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚರ್ಚೆ ಗಮನಿಸಿದೆ. ಗಾರಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ಎನ್ನುವವರು ಶಿವಮೊಗ್ಗದಲ್ಲಿ “ಸೂರ್ಯಗಗನ” ಎನ್ನುವ ಪತ್ರಿಕೆ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ತಮ್ಮ ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ನಲ್ಲಿ, “ಕಳೆದ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ Journalist ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿರುವ ನಾನು ಈ ಬಾರಿ ಅಸೆಂಬ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಶಿವಮೊಗ್ಗ ವಿಧಾನಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿ… …ಸಂದೇಶವನ್ನೀಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಚುನಾವಣಾ ಕಣಕ್ಕಿಳಿಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.” ಎಂದು ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಇಂತಹ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ ಬರುವಂತೆ ಹಲವಾರು ಪರ-ವಿರುದ್ಧ ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಬಂದಿವೆ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಮೊದಲ ಕಾಮೆಂಟೇ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾಗಿದೆ. ಅದನ್ನು ಬರೆದಿರುವ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಒಬ್ಬ ಉದಯೋನ್ಮುಖ ಕವಿ ಎಂದೂ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. (ಅಂದ ಹಾಗೆ ಈ ಇಬ್ಬರೂ ನನಗೆ ಅಪರಿಚಿತರು.) ಬಹುಶಃ ಮಧ್ಯವಯಸ್ಕರಾಗಿರುವ ಈ ಮಹಿಳೆ ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳಿರುವುದು: “ನೀವು ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರ ಇದ್ದುಬಿಡಿ ಸರ್… ನಮಗೆ ಈ ರಾಜಕೀಯ ಬೇಡ.”

ಬಹುಶಃ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ, ನಿಷ್ಠುರ, ಶಾಕಿಂಗ್ ಹೇಳಿಕೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಇವರಂತಹ ಅನೇಕ ಮಹಿಳೆಯರು ಮತ್ತು ಮಹನೀಯರು ನಮ್ಮ ನಡುವೆ ಇದ್ದಾರೆ, ಮತ್ತು ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಈಗ ನಾವು ನೋಡುತ್ತಿರುವ ರಾಜಕೀಯೇತರ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಬಹಳ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅವರಿಗೆ ಈಗಿರುವ ಹಾಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ತೊಂದರೆಗಳಾಗಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೊಂದು ಕೆಟ್ಟ ವಿದ್ಯಮಾನ ಅವರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ. ಅವರು ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಮೇಲೇರುತ್ತಲೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮಿಕ್ಕವರ ಪಾಡು ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಅಸಹ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಒಂದೇ ಒಂದು ಕೆಟ್ಟದ್ದು ಎಂದರೆ ಅದು ರಾಜಕಾರಣ ಮಾತ್ರ. ಮತ್ತು ಅದರಲ್ಲಿ ಅವರ ಪಾಲು ಏನೇನೂ ಇಲ್ಲ. ತಮ್ಮ ಪಾಡಿಗೆ ಅವರು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು, ಕತೆ-ಕವನ ಬರೆದುಕೊಳ್ಳಲು, ಶಾಪಿಂಗ್-ಪಾರ್ಟಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಸಾಕಾಗಿದೆ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಹತ್ತಿರ ಕೂಡ ಇವರು ಸುಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಬಹುಶಃ ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಓಟೂ ಹಾಕುವುದಿಲ್ಲ. ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಹಣ ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಬರುವ “ಗಣ್ಯ” ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಜೊತೆ ಮಾತ್ರ ನಗುನಗುತ್ತಲೇ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.

ಏನಾಗಿದೆ ಈ ಅಕ್ಷರ ಕಲಿತವರಿಗೆ? ಪತ್ರಿಕೆ ಓದುತ್ತಾರೆ. ಮೇಲಿನ ಮಹಿಳೆಯಂತಹವರಿಗೆ ತಾವು ಬರಹಗಾರ್ತಿ ಎನ್ನುವ ಕೋಡೂ ಬೇಕಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅಷ್ಟೊ ಇಷ್ಟೊ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನೂ ಓದಬಹುದು. ಆದರೂ ಇವರಿಗೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಎನ್ನುವುದಾಗಲಿ, ಅದು ಹೇಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದಾಗಲಿ, ಅದರ ಒಳಿತು-ಕೆಡುಕಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರ ಇದೆ ಎಂಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನವಾಗಲಿ ಯಾಕಿಲ್ಲ? ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಅಜ್ಞಾನಿಗಳೂ, ಅಹಂಕಾರಿಗಳು ಹೇಗಾದರು ಇವರು? ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ದೋಷಪೂರಿತವಾಗಿದೆಯೆ? ಸಮುದಾಯದ ಹಿತದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹಿತವೂ ಇದೆ ಎಂಬ ಸಾಮುದಾಯಿಕವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಪ್ರಾಣಿಗಳ ಡಿಎನ್‍ಎ‌ಗಳಲ್ಲಿರುವ ತಂತು ಇವರಲ್ಲಿ ಮಿಸ್ ಆಗಿದ್ದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ’ರಾಜಕೀಯ ಅಸಹ್ಯ, ನಾವು ಅದರಿಂದ ದೂರ ಇರುತ್ತೇವೆ” ಎನ್ನುವುದು ಇಂದಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತೀರಾ ಅನೈತಿಕ ನಿಲುವು ಮತ್ತು ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಬೇಕೆಂದು ನಾನಾ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ಬೇರೆಬೇರೆ ಆಯಾಮಗಳಲ್ಲಿ, ವಿವಿಧ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ (ಸಾಮಾಜಿಕ-ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ-ಆರ್ಥಿಕ-ರಾಜಕೀಯ) ರಾಜಕಾರಣ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ಮಾಡುವ ಅವಮಾನವೂ ಹೌದು. ಪ್ರಜ್ಞಾಹೀನ ನಡವಳಿಕೆ.

ಆರೇಳು ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಸುದ್ದಿಪತ್ರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಸುದ್ದಿಚಾನಲ್‌ಗಳಿಗೆ ಇನ್ನು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಸುದ್ಧಿಗಳಿಗೆ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ. ಯಾವುದನ್ನು ಬಿಡುವುದು ಎನ್ನುವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಗಬಹುದು. ಪಕ್ಷ ತೊರೆದು ಇನ್ನೊಂದು ಪಕ್ಷ ಕಟ್ಟುವವರು, ಆ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಈ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಹಾರುವವರು, ಈ ಪಕ್ಷದಿಂದ ಮಗದೊಂದು ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರುವವರು, ಇದ್ದ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿಯೇ ಬಂಡಾಯವೆದ್ದವರು ಸುದ್ಧಿಯ ಅತಿವೃಷ್ಟಿ ಸುರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇಷ್ಟು ದಿನ ವಾಚಾಮಗೋಚರವಾಗಿ ಬೈದಾಡಿಕೊಂಡವರೇ ನಾಳೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಸ್ನೇಹಿತರಂತೆ ಪತ್ರಿಕಾಗೋಷ್ಠಿ ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ. ಬಹಿರಂಗ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಓತಪ್ರೋತವಾಗಿ ಹೊಗಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ತಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ನಿಂತ ಹೊಸ ಮಿತ್ರ ಇವರುಗಳಿಗೆ ಹಕ್ಕ, ಬುಕ್ಕ, ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣ, ಟಿಪ್ಪು, ಕೃಷ್ಣದೇವರಾಯ, ಬಸವಣ್ಣ, ಗಾಂಧಿ, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್, ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಜೊತೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದವರು ಮೀರ್ ಸಾದಿಕ್, ಮಲ್ಲಪ್ಪ ಶೆಟ್ಟಿಗಳಾಗುತ್ತಾರೆ.

ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ರಾಜಕೀಯ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಸ್ಪಷ್ಟ ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಒಳ್ಳೆಯ ಜನರೂ ರಾಜಕೀಯ ಸೇರುತ್ತಾರೆ. ಎಂದಿನಂತೆ ಶ್ರೀಮಂತರು ಎಲ್ಲಾ ಪಾರ್ಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಜೇಬಿನ ತೂಕದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಹಂಚಿ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಜೊತೆಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಜೋಕರ್‌ಗಳೂ ಉದಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಪಕ್ಷವೋ ಅಥವ ಪಕ್ಷೇತರವೋ, ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.

ಪಾಪ ನಮ್ಮ ಜನರು ತಾನೆ ಏನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ? ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಅಂತಿಮ ಪಟ್ಟಿ ಹೊರಬಿದ್ದ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಕೇವಲ ಹತ್ತು-ಹದಿನೈದು ದಿನಗಳು ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲು ಏನೇನೂ ಸಾಲದು. ಏನೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು? ಎಷ್ಟು ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳು, ಅವರ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಏನು, ಯಾರು ಒಳ್ಳೆಯವರು, ಯಾರು ಯೋಗ್ಯರು? ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಎಷ್ಟೊಂದು ದೊಡ್ದಪಟ್ಟಿ. ತಮಗೆ ಸಿಗುವ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆರಾಮ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ತ್ರಾಸ ಆಗಿರುವಾಗ ಈ ತಲೆನೋವು ಬೇರೆ? ಈ ರಾಜಕೀಯ ಬೇರೆ ಅತಿ ಅಸಹ್ಯ. ಓಟು ಹಾಕುವುದೇ ಬೇಡ. ಹಾಕಲೇಬೇಕಾಗಿ ಬಂದರೆ, ನಮ್ಮ ಜಾತಿಯವರು ಯಾರು, ಪರಿಚಿತರು ಯಾರು, ನಾವು ಬೆಂಬಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಪಕ್ಷ ಯಾವುದು? ಅಷ್ಟೂ ಆಗದಿದ್ದರೆ ಬೂತ್‌ನಲ್ಲಿ ಯಾವುದಕ್ಕೋ ಒತ್ತಿದರಾಯಿತು.

ಮುಂದಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದು ಶಾಸಕರಾಗಲಿರುವವರೂ ಈಗಿರುವವರಿಗಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿರುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಇಲ್ಲ. ಅದಕ್ಕೆ ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲುವವರಷ್ಟೇ ಕಾರಣರಲ್ಲ.

ಈಗ ಮುಂದಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸುವ ಘೋಷಣೆ ಮಾಡಿರುವ ಗಾರಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸರ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. ಅರ್ಹ ಜನ ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲಬೇಕು. ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಅನೇಕ ಅಂಶಗಳು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತವೆ. ಆದರೆ, ಜನಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯ ಆಯ್ಕೆಗಳಂತೂ ಇರಬೇಕು. ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವವರು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ತಾನು ಯಾಕಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಮತ್ತು ಯಾವ ತ್ಯಾಗಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಪಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾರಣಗಳಿಗಿಂತ ಸಮುದಾಯದ ಹಿತ ಮುಖ್ಯವಾಗಬೇಕು. ಗಾರಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: “…ಮತದಾರರಿಗೆ ಜಾಗೃತಿ ಮೂಡಿಸುವ ಇರಾದೆಯಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಗಳ ಜನ್ಮಜಾತಕ ಬಯಲು ಮಾಡುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯೋನ್ಮುಖನಾಗಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಯುವ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಸಂದೇಶವನ್ನೀಡುವ…” ಈ ಉದ್ದೇಶ ಮತ್ತು ಹೇಳಿಕೆಗಳು ಅವರು ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಹಾಲಿ ಶಾಸಕನಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯ ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರ ಈ ಮಾತುಗಳು ಅಪ್ರಬುದ್ದವಾದದ್ದು. ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಅವರು ಈಗಿರುವ ಶಾಸಕನಿಗಿಂತ ಉತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿಯೇ ಆಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಅದು ಅಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನ ವಿಚಾರಕ್ಕೂ ನಿಜ ಇರಬಹುದು. ಹಾಗಾಗಿ ಯಾಕೆ ನೀವು (ಗಾರಾ ಶ್ರೀನಿವಾಸ್) ಗಂಭೀರ ಅಭ್ಯರ್ಥಿ, ಯಾವಯಾವ ವಿಚಾರಗಳಲ್ಲಿ ನೀವು ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತೀರ, ಮತ್ತು “ಪ್ರತಿಸ್ಪರ್ಧಿಗಳ ಜನ್ಮಜಾತಕ”ಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಅವರಿಗಿಂತ ನೀವು ಹೇಗೆ ಶಾಸಕ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಬೇಕು. ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಜನ್ಮ ಜಾಲಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಚುನಾವಣೆಗೇ ನಿಲ್ಲಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅದೇ ನಿಮ್ಮ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿದ್ದಾರೆ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿರುವ ಮಹಿಳೆ (ಒಂದು ಅಂಶ) ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಅಂದ ಹಾಗೆ, ಚುನಾವಣೆಗೆ ಸಜ್ಜಾಗುತ್ತಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಅರ್ಹ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗೂ ನನ್ನ ಶುಭಾಶಯಗಳು. ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ ವೆಚ್ಚದ ಮಿತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸಿ. ಅಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಕೈಲಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಿ. ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟೂ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳಿ.  ನಮ್ಮ ಈಗಿನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಆದರ್ಶಗಳು ನಗೆಪಾಟಲಿಗೂ, ಭ್ರಷ್ಟರು ಹೀರೋಗಳಾಗಿಯೂ ಮಿಂಚುತ್ತಿರುವಾಗ ನಿಮ್ಮ ನಡೆ ಆದರ್ಶವಾದದ್ದು. ಅನೈತಿಕ ನಿಲುವುಗಳುಳ್ಳವರು ಮತ್ತು ಸಮಾಜದ ಒಂದು ವರ್ಗದ ಸಂಕುಚಿತ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಜನ ಹಾಗೆ ಭಾವಿಸದಿದ್ದರೂ.