Follow– ಡಾ.ಎಸ್.ಬಿ.ಜೋಗುರ
ಯುವಕರು ಎನ್ನುವ ಪದವೇ ನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವಂಥದು. ಸಾಧಿಸುವಂಥದು. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟದ ಸಂದರ್ಭ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೇ ವಿಶ್ವದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕ್ರಾಂತಿಗಳ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿಯೂ, ಮಹಾಯುದ್ಧಗಳ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಯುವಕರ ಪಾತ್ರ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿತ್ತು. ಸುಭಾಸಚಂದ್ರ ಭೋಸ್, ಅಝಾದ್, ಭಗತಸಿಂಗ ಮುಂತಾದವರ ಹೋರಾಟ ಮುಟ್ಟಿಸಿದ ಬಿಸಿಗೆ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಮಲಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅಂಥಾ ಯುವಕರೇ ರಾಷ್ಟ್ರ ನಿರ್ಮಾಣದ ಕೈಂಕರ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾಥ್ ನೀಡಿದವರು. ಅವರು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಮಾರ್ಗ, ನಡಿಗೆ ಭಿನ್ನವಾಗಿದ್ದರೂ ಗುರಿ ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಆಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವದನ್ನು ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ. ವಾಂಛಲ್ಯಗಳಿಂದ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿಚಲಿತರಾಗಿ ಅವರು ದೇಶ ಸೇವೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ನೇಣುಗಂಬವನ್ನು ಏರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡುವ ತಾಯಂದಿರಿದ್ದರು.
ನಮಗೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಕ್ಕಿ ಅದಾಗಲೇ ಆರು ದಶಕಗಳಾದರೂ ನಮಗೆ ಮತ್ತೆ ಆ ತರಹದ ಯುವ ಸಮೂಹವನ್ನು ಕಾಣಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಎನ್ನುವದು ಈಗಿನ ಯುವಕರಿಗೆ ಅನಾಮತ್ತಾಗಿ ದಕ್ಕಿರುವ ಒಂದು ಮೌಲ್ಯವಾಗಿರುವದರಿಂದ ಅದರ ದುರುಪಯೋಗ ಶುರುವಾಗಿದೆ. ವ್ಯಕ್ತಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಸ್ವೇಚ್ಛೆ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ನಮ್ಮದೇ ದೇಶದ ಯುವಕರೇ..? ಅನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಅವರ ಅಪವರ್ತನೆಗಳಿವೆ. ಅವರೊಂಥರಾ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ವಿಕ್ಷಿಪ್ತರಾದವರ ಹಾಗೆ ತೋರುತ್ತಾರೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅವರಿನ್ನೂ 25 ರ ಗಡಿಯನ್ನು ದಾಟಿರುವದಿಲ್ಲ, ಆಗಲೇ ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಮುಗಿದು ಹೋದಂತೆ, ಇಲ್ಲವೇ ಮುಗಿಸಲು ಹೊರಟಂತೆ ಬದುಕುತ್ತಿರುವದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ತುಂಬಾ ಕಸಿವಿಸಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ದೇಶದ ಭವಿಷ್ಯ ರೋಗಗ್ರಸ್ಥವಾಗಿ ರೂಪಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಭಯ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಅವರ ವರ್ತನೆಗಳಲ್ಲಿ ಆವೇಶವೇ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದೆ. ಯಾರ ಮಾತನ್ನೂ ಅವರು ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಕೇಳುವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಅವರು ಆಡಿದ್ದೇ ಆಟ..ನೋಡಿದ್ದೇ ನೋಟ.. ನಡೆದದ್ದೇ ಮಾರ್ಗ ಎನ್ನುವ ದುಡುಕಿನ ತೀರ್ಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಭವಿಷ್ಯ ಮಾತ್ರ ಹಾಳಾಗುವದಲ್ಲ, ದೇಶದ ಭವಿಷ್ಯವೂ ಹಾಳಾಗುತ್ತದೆ. ಯುವಕರು ಸಾರಾಸಗಟಾಗಿ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಾನು ಹೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾಳಾಗುತ್ತಿರುವವರೂ ಹಾದಿಗೆ ಬರುವಂತಾಗಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ನನ್ನ ಆಶಯ.
ಯುವಕರನ್ನು ವಯೋಮಾನವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗುರುತಿಸುವಾಗ 15-24 ರ ವಯೋಮಿತಿಯ ಮಧ್ಯೆ ಬರುವ ಎಲ್ಲರೂ ಯುವಕರೇ. ಆದರೆ ಕೇವಲ ವಯೋಮಾನ ಒಂದನ್ನೇ ಆಧರಿಸಿ ಯುವಕರನ್ನು ಗುರಿತಿಸಲಾಗದು. ಅಣ್ಣಾ ಹಜಾರೆಯಂಥ ಹೋರಾಟಗಾರರನ್ನು ವಯೋಮಿತಿಗೆ ಸಿಲುಕಿಸಿ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುವದಿಲ್ಲ. 95 ರ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲೂ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಬರೆಯುವ ಖುಶ್ವಂತ್ ಸಿಂಗ್‌ರನ್ನು ವಯೋಮಿತಿಗೆ ಸಿಲುಕಿಸಿ ಚರ್ಚಿಸಲಾಗುವದಿಲ್ಲ.
ದಿನಪತ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಓದುವಾಗ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಅಪರಾಧಿ ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ ಯುವಕರೇ ಅಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದವರಿದ್ದಾರೆ. ಪೋಲಿಸರು ಬಂಧಿಸಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಾಜಾರೋಷವಾಗಿ ಅವರು ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಎದುರಿಸುವದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಅತ್ಯಂತ ಬೇಸರವೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ಮಾಡಿದ ಪ್ರಮಾದಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಲ್ಲಿ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಬೇಸರವಿಲ್ಲದಿರುವದನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನಮ್ಮ ಸಮಾಜ ಸಾಗುತ್ತಿರುವ ರೀತಿಯನ್ನು ನೆನೆದು ನಾನಂತೂ ಕಂಗಾಲಾಗುತ್ತೇನೆ. ಈಚೆಗೆ ಧಾರವಾಡದ ಬಜಾರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಯುವಕ ಬರ್ರನೇ ಬೈಕ್ ಮೇಲೆ ಬಂದ. ಸವಕಾಶ ಹೋಗು ಮಾರಾಯಾ ಯಾವನಾದರೂ ಬಂದು ಹೊಡದಾನು..? ಅಂದಾಗ ಆತ ತಕ್ಷಣವೇ ಹೊಡಕೊಂಡು ಹೋಗಲಿ ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಅದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ನಡೆದ. ಇಂಥವರ ಮುಕುಳಿಗೆ ಬೈಕ್ ಅಂಟಿಸಿರುವವರ ಬಗ್ಗೆಯೇ ನನಗೆ ಮರುಕವೆನಿಸಿತು. ಯಾವುದೋ ಇಂಗ್ಲಿಷ ಸಿನೇಮಾದ ಶೂಟಿಂಗ್‌ಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿರುವ ಫ಼ೈಟರ್ ತರಹ ಬೈಕ್ ಓಡಿಸುವ ಹರಕತ್ತಾದರೂ ಏನಿದೆ..? ಎಂದು ಆತನ ಪಾಲಕರೂ ಕೇಳುವದಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳು..ವಯಸ್ಸು..ರಿಯಾಯತಿ.
ಮೊನ್ನೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹಿಂದುಸ್ಥಾನ ಟೈಮ್ಸ್ ಇ-ಪತ್ರಿಕೆ ಓದುವಾಗ ರಾಜಧಾನಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಎರಡು ಅಪವರ್ತನೆಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದವು. ಒಂದು ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಘಟನೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಕೊಲೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ಎಷ್ಟು ಯತಾರ್ಥವಾಗಿ ಈ ಬಗೆಯ ಕುಕೃತ್ಯಗಳು ಜರುಗುತ್ತಿವೆಯಲ್ಲ..! ಎನ್ನುವುದೊಂದು ಅಚ್ಚರಿಯಾದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಗೆ ಇವರೆಲ್ಲಾ ಬಹುತೇಕವಾಗಿ ಯುವಕರು. ತಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಯಾವ ರೀತಿ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಂಡರಲ್ಲ..? ಎನ್ನುವ ಬೇಸರವೂ ಇತ್ತು. ನನಗಿರೋ ಬೇಸರ ಪೋಲಿಸರ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪೋಜು ನೀಡಿದ ಅವರ ಮುಖದಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವದು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯ ಭಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಮೊದಲನೆಯ ಅಪರಾಧ ಅತ್ಯಂತ ಹೇಯವಾದದ್ದು. 
ಆ ಬಾಲಕಿಗೆ ಕೇವಲ ಎರಡೇ ವರ್ಷ, ಅವಳಿನ್ನೂ ಮಗು. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಡಿಗೆಯಿರುವ ದುರುಳ ವಿಜಯೇಂದ್ರ ಎನ್ನುವವ ಆ ಮಗುವನ್ನು ಆಡಿಸಲೆಂಬಂತೆ ಕರೆದೊಯ್ದು ಆ ಮಗುವಿನ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರವೆಸಗಿದ್ದ. ಅವನಿಗೆ 27 ರ ವಯಸ್ಸು. ಇಲ್ಲಿ ಮಗುವಿನ ಬಗೆಗೆ ಸಿಂಪಥಿ ಇವನ ಬಗೆಗಿನ ಆಕ್ರೋಶ ಅವೆರಡೂ ನಂತರ. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅವನ ಮನ:ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಅವನು ಪಕ್ಕಾ ವಿಕ್ಷಿಪ್ತನೇ.. ಇಂಥವರು ನಮ್ಮ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲೂ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಜನರಿದ್ದಾರೆ. ಇವರೆಲ್ಲರೂ ಇದೇ ಬಗೆಯ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬಹುದಾದ ಕುಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಬಹುದು. ಇವರಿಗೆ ಸಮಾಜ, ಹಿರಿಯರು, ಮೌಲ್ಯ ಇವಾವುಗಳ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಹೆದರಿಕೆಯಿಲ್ಲ. ಅದೇ ಅವರ ಕುಭಂಡತನಕ್ಕೆ ಕಾರಣ.
ಇನ್ನೊಂದು ಘಟನೆ ಕೊಲೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದು. ಇದರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಭಾಗಿಗಳು. ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದ್ದು ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನೋ ಅಲ್ಲ. ತನ್ನದೇ ಜೊತೆಗಿರುವ ಸ್ನೇಹಿತನನ್ನು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಈ ಮೂವರೂ ಸೈತಾನ ಬುದ್ದಿಯವರೇ.. ತಮ್ಮ ಊರಿನ ಮಹಿಳೆಯೊಂದಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್‌ಲ್ಲಿ ಸೆಕ್ಸ್ ಚಾಟ್ ಮಾಡೊ ಕಿರಾತಕರು. ಆ ಮಹಿಳೆಯ ನಂಬರ್ ಗೊತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಮೊದಲಿಬ್ಬರಿಗೆ. ಅವರು ಪ್ರತಿದಿನ ಹಾಗೆ ಚಾಟ್ ಮಾಡುವದನ್ನು ಕಂಡು ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಕಿರಾತಕ ರೂಮ್‌ಮೇಟ್ ಆ ಮಹಿಳೆಯ ನಂಬರನ್ನು ಕದ್ದು ತಾನು ಮಾತಾಡತೊಡಗಿದ. ಅಷ್ಟೆ ಆಗಿದ್ದರೆ ಕೊಲೆಯ ಹಂತಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ.. ಆದರೆ ನಂಬರ್ ಕದ್ದ ಕಿರಾತಕ ಈ ಮೊದಲು ಆ ಮಹಿಳೆಯ ಬಳಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದವನ ಬಗ್ಗೆ ಸುಳ್ಳು ಮಾಹಿತಿ ನೀಡಿದ ಅವನಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳಿವೆ ಎಂದಿದ್ದ. ಈ ಮೂವರೂ 20 ರ ಆಸುಪಾಸಿನವರು, ಪ್ರಿಂಟಿಂಗ್ ಪ್ರೆಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರು. ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೀಗೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದವನನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದು ಕುಡಿಸಿದ ಮೊದಲ ಇಬ್ಬರು ಅವನನ್ನು ಕೊಲೆ ಮಾಡಿ ರಾಮಲೀಲಾ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಅವನ ಶವವನ್ನು ಹೂತು ನಂತರ ಬಯಲಾಗಿ ಈಗ ಪೋಲಿಸರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕುಬಿದ್ದಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಎರಡೂ ಘಟನೆಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಲೈಂಗಿಕ ಕಾಮನೆ ಮುಖ್ಯವಾದ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಅದೂ ವಿಕೃತ ರೂಪದ ಕಾಮನೆ ಎನ್ನುವುದು ಸ್ಪಷ್ಟ.
ನಮ್ಮ ಇಂದಿನ ಯುವಕರಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನವಿಲ್ಲ. ಅವರು ಇಂದು ತೀರಾ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಲ್ಲಿರುವ ಗುರು-ಶಿಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳೂ ಈಗ ನೆಟ್ಟಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅವರ ಕಣ್ಣೆದುರಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾದರಿಗಳಿಲ್ಲ. ಇರುವುದೆಲ್ಲಾ ಬರೀ ಬಾಲಿವುಡ್, ಹಾಲಿವುಡ್ ಸಿನೇಮಾಗಳು, ವಿಪರೀತ ಬಯಕೆಗಳು, ಅವುಗಳನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ಸರಿ ಪೂರೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಧಾವಂತಗಳು. ಪರಿಣಾಮವೇ ಈ ಬಗೆಯ ಅಪವರ್ತನೆಗಳು. ಇದು ಹೀಗೆಯೇ ಮುಂದುವರೆದರೆ ಯುವಕರು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರನಿರ್ಮಾಣ ಎಂದು ಮಾತನಾಡುವ ಬದಲಾಗಿ ನಿರ್ನಾಮ ಎಂದು ಮಾತನಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಾಜ, ಶಾಲೆ, ನೆರೆಹೊರೆ, ಪಾಲಕರು, ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಎಲ್ಲರ ಸಾಮೂಹಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಮಾತ್ರ ಈ ಬಗೆಯ ಯುವಕರಲ್ಲಿಯ ಹೊಣಗೇಡಿತನವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಬಹುದು.