Follow-ಮಹದೇವ ಹಡಪದ ಸಾಲಾಪೂರ
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಕೊಡಬೇಕಾದವರು ಮತ್ತು ಕೊಡಿಸಬೇಕಾದವರು ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳಂತೆ ದಲ್ಲಾಳಿಗಳಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅನ್ಯಾಯ, ವಂಚನೆ, ಮೋಸ, ಕ್ರೌರ್ಯ, ಸುಲಿಗೆಗಳೆಲ್ಲವನ್ನು ಇಂಥ ದಲ್ಲಾಳಿಗಳು ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಕುವ ಸಲುವಾಗಿ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯ ಸೂತ್ರವೊಂದನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ವ್ಯಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಿಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿ ಕಡೆಗೆ ಹೀಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸಲು ಮುಂದಾಗುವ ಮಹಾಶಯರನ್ನು ನರಿಬುದ್ಧಿ ಚತುರರೆಂದು, ನರಿಮನಿ ವಕೀಲರೆಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಹಾಕಿರುವ ಬೇಲಿಯೇ ಒಬ್ಬರ ಪರವಾಗಿ ನಿಂತು ಇನ್ನೊಬ್ಬರನ್ನು ಪರಿಹಾರದ ಖೆಡ್ಡಾಕ್ಕೆ ಕೆಡವಿ ಅನ್ಯಾಯದ ಪರ ಸಬೂಬು ಹೇಳುವಂತ ಘಟನೆಗಳು ಎಲ್ಲ ವ್ಯಾಜ್ಯಗಳ ಮೂಲದಲ್ಲಿ ನಡೆದಿರುತ್ತದೆ ಅನ್ನುವುದು ಮುಸುಕಿನೊಳಗಿನ ಮಾತು. ಬಲಿಷ್ಠರ ಬೆನ್ನು ಕಾಯುವ ಇಂಥ ಸಮೂಹಗಳ ದೈವಾಧಾರಿತ ನ್ಯಾಯಮಂಡಳಿಗಳು ಏಕಪಕ್ಷೀಯವಾಗಿ ತೀರ್ಮಾನ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಾದ ಮೇಲೆ ನ್ಯಾಯ ಕೇಳಿ ಸರಕಾರದ ಕಡತಗಳಲ್ಲಿ ಅನ್ಯಾಯಗಳು ದಾಖಲುಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಹಾಗೆ ದಾಖಲಾಗುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಲಾಬಿಗಳು ನಡೆಯುವ ಕಾರಣದಿಂದ ಎಷ್ಟೋ ತಕರಾರುಗಳನ್ನ ಪೋಲಿಸರೇ ತಳ್ಳಿ ಹಾಕಿಬಿಡುವ ಸಂಗತಿಗಳು ದಾಖಲಾಗದ ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಗಿವೆ.
ಈ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಹೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಬಗೆದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳು ಮಾನ ಮರ್ಯಾದೆಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಗಪ್ಪುಗಾರಾಗಿಲ್ಲ…? ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅದೇಸೊಂದು ಮರ್ಯಾದೆ ಹತ್ಯೆಗಳು ನಡೆದಿಲ್ಲ…? ಇಂಥಪ್ಪ ಕಥನಗಳು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಪರ ವಕಾಲತ್ತು ವಹಿಸಿ ಮಾತನಾಡುವ ಮೂರ್ಖರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.
ನ್ಯಾಯ ಕಟ್ಟೆ, ಮಠದ ಅಂಗಳ, ಗ್ರಾಮ ಚಾವಡಿ, ಪಂಚಾಯತ್ ಕಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದ ಗ್ರಾಮಭಾರತದ ಜನ ಈಗ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರಾಗಿದ್ದು ಎಲ್ಲ 
ವ್ಯಾಜ್ಯಗಳನ್ನ ಕೋರ್ಟು ಕಟಕಟೆಗೆ ಎಳೆದು ತಂದು ನ್ಯಾಯ ಕೇಳಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಪೋಲೀಸರು ಇವತ್ತಿನ ದಿನಮಾನದಲ್ಲಿ ಉಳ್ಳವರ, ಅನ್ಯಾಯದ ಪರವಹಿಸಿ ವ್ಯಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಬಗೆಹರಿಸುವ ಪ್ರಕರಣಗಳು ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಈ ದಲ್ಲಾಳಿಗಳು ಕುಮ್ಮಕ್ಕು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಎರಡು ಕೋಮಿನ, ಜಾತಿ-ಜನಾಂಗಗಳ, ಊರುಗಳ, ಪಂಗಡಗಳ ನಡುವೆ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಜಗಳಗಳಾದಾಗ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ತಿಳಿಗೊಳಿಸಲು ಇಂಥ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವಲ್ಲ ಅದು ಉತ್ತಮವಾದ ಯೋಚನೆ ಅನ್ನಬಹುದು. ಆದರೆ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕೊಳಗಾದವಳು, ಅನ್ಯಾಯಕ್ಕೊಳಗಾದ ವ್ಯಕ್ತಿ, ನ್ಯಾಯ ಕೊಡಿಸಿ ಎಂದು ಠಾಣೆಗೆ ಬಂದರೆ ಅಂಥವರ ಮೂಗಿಗೆ ತುಪ್ಪ ಸವರಿ ಇಡೀ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಇಲ್ಲವಾಗಿಸುವ ನೀಚತನ ಅಸಹ್ಯ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತದ್ದು. ಇದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಆಂತರ್ಯವನ್ನು ಸಡಿಲುಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ತುಂಬು ಗರ್ಭಿಣಿಯಾದ ಬೆಕ್ಕು ಎಳೆಂಟು ಮರಿಗಳಿಗೆ ಜನ್ಮಕೊಟ್ಟ ತಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೇ ಮೂರು ನಾಲ್ಕು ಮರಿಗಳನ್ನು ತಾನೇ ತಿಂದು ಸದೃಢವಾಗುವ ಹಾಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಳಗೆ ನುಂಗಿಹಾಕುವ ಈ ಕೆಟ್ಟ ಚಾಳಿಯೂ ಭಾರತದಿಂದ ಪ್ರಚೋದಿತವಾಗಿ ಉಳಿದುಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ ಹೊರತು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯದಿಂದ ಬಂದುದಲ್ಲ. ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೊಸಕಿದ ಒಂದೆರಡು ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಯಸುತ್ತೇನೆ.
1) ಹದಿನೈದು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ದೆಹಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಘೋರವಾದ ಅತ್ಯಾಚಾರವೊಂದು ತಾಲ್ಲೂಕು ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಕಿ.ಮೀ. ದೂರದ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದು ಹೋಗಿತ್ತು. ನಾಲ್ಕೈದು ಜನರ ಗುಂಪು ಒಂದು ವಾರಕಾಲ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡದೆ ನಿರಂತರ ಘಾಸಿಗೊಳಿಸಿದ್ದರು. ಅವಳ ಸಹಾಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಿಯಕರನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ತಾಯ್ತಂದೆಯರೂ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಮಗಳು ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾಳೆಂದು ಪೋಲಿಸರಲ್ಲಿ ದೂರು ಕೊಟ್ಟಾದ ಮೇಲೆ ಆಕೆಯನ್ನ ಊರ ಹೊರಗೆ ಬಿಸಾಡಿಯೂ ಹೋಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರದೋ ಜೊತೆ ಓಡಿ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆಂದು ಊರವರೆಲ್ಲ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಆಕೆ ಗೌಡರ ಕಬ್ಬಿನ ತೋಟದ ನಡುವೆ ಮೈ-ಮನ ಸೋತು ಗಂಡಸಿನ ಕ್ರೌರ್ಯಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿ ಒರಗಿದ್ದಳು. ನಾನು ಕಂಡಂತೆ ಆ ಹುಡುಗಿ ಮೈತುಂಬ ಬಟ್ಟೆ ತೊಟ್ಟು, ಅಣ್ಣ, ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ, ದೊಡಪ್ಪ ಎಂದು ನೀತಿ ಹಿಡಿದು ಮಾತಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಎಂದೂ ದಾರಿ ತಪ್ಪಿರಲಿಲ್ಲ. ಕುರಿ ಕಾಯುವ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ಈ ನಾಲ್ಕೈದು ಜನ ಆ ಕಬ್ಬಿನ ಗದ್ದೆಗೆ ಹೋಗಿಬರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ನೋಡಿ, ಆ ಜಾಗ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಿ ಊರವರಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ಮುಟ್ಟಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಊರೆಲ್ಲ ಗುಲ್ಲೆದ್ದಿತ್ತು. ಜಿಲ್ಲಾಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಸಿಕ್ಕ ನಂತರ ಆಕೆ ಬದುಕಿ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಊರಿನ ದೈವ ಮತ್ತು ಪೋಲೀಸರ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಪರಿಹಾರದ ರೂಪದ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಸೂತ್ರಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ಆ ಅಪರಾಧಿಗಳು ಆ ಪ್ರಕರಣದಿಂದ ನುಣುಚಿಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಆಕೆ ತೀರ್ಮಾನ ಯಾರಿಗೂ ಬೇಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಈಡುಗಂಟಾಗಿ ನೀಡಿದ್ದ ಹಣಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬಲಿಪಶುವಾಗಿದ್ದಳು. ಮುಂದಿನ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ ಅವಳೇ ಸತ್ತಳೋ… ಯಾರಾದರೂ ಹೊಡೆದು ಉರುಲು ಹಾಕಿದರೋ… ಆಕೆ ಹೆಣವಾಗಿ ಹಗ್ಗಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗಿದ್ದಳು. ಆ ಎಲ್ಲ ಪುಢಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಈಗ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಓಣಿ ಮೆಂಬರ್ರುಗಳಾಗಿ ಸುಖವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ದೆಹಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರವನ್ನು ಚಡ್ಡಿಗಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂಥ ಇವರು ಗೋಡ್ಸೆ ಭಕ್ತ/ಪ್ರಿಯ ದೇಶಪ್ರೇಮಿಗಳಂತೆ ಪೋಸು ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದು ಇಂಡಿಯಾದ ವರ್ಚಸ್ಸಾಗಿದೆ.
2) ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯೊಬ್ಬಳಿಗೆ ತೀವ್ರ ಉಬ್ಬಸವಾಗಿ ಉಸಿರೇ ನಿಂತು ಹೋದಂತಾಗಲು ನಾನು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಮಿತ್ರರ ಸಹಾಯದಿಂದ ಹೊಸದುರ್ಗದ ಸರಕಾರಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಆಕೆಯನ್ನು ಕರೆದೊಯ್ದೆವು. ಆಗ ರಾತ್ರಿ 11:40. ಆದ್ದರಿಂದ ಹೊಸದುರ್ಗದ ಪ್ರಮುಖ ರಸ್ತೆಗಳು ಸ್ತಬ್ಧವಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋದಂತಿದ್ದವು. ಆ ಹುಡುಗಿಗೆ ಆಕ್ಸಿಜೆನ್ ಹಾಕಿ ಬೆಡ್‍ರೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಲು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರ ಹೋದ ಶ್ರೀಧರ್ ಡಾಕ್ಟರ್ ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಡ್ರಿಪ್ ಹಾಕಲು ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಏನದು ಎಂದು ತಿರುಗಿ ನೋಡುವುದರೊಳಗೆ ಸರಿಸುಮಾರು ಮುವ್ವತ್ತೈದು ವರ್ಷದ ಹೆಂಗಸೊಬ್ಬಳನ್ನು ಐದಾರು ಜನ ಗಂಡಸರೊಂದಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಹಾಸಿಗೆ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿಸಿದರು. ಬೆನ್ನಲ್ಲೆ ಮೂರು ಜನ ಗಂಡಸರೊಂದಿಗೆ ಪೋಲೀಸ ವ್ಯಾನೂ ಬಂದಿತ್ತು.
ಗಡಸು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ವಿಚಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕ್ರಮದಿಂದಲೇ ಆ ಮೂವರು ಕಾಮುಕರು ಆಕೆಯ ಮೇಲೆ ಎರಗಿದ್ದರೆಂಬುದು ತಿಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಆ ಕ್ರೂರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆಕೆಯ ಮನೆಯವರು ಆಕ್ರೋಶಭರಿತರಾದ್ದರಿಂದ ಅಪರಾಧಿಗಳನ್ನು ಕೂಡಲೆ ಠಾಣೆಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾಯಿತು. ತಡರಾತ್ರಿಯಾದ್ದರಿಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಯನ್ನ ಮತ್ತವಳ ಜೊತೆಗೆ ಇಬ್ಬರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದ ನಾವೆಲ್ಲ ತಿರುಗಿ ಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೊರಟೆವು. ಆ ದಿನದ ನಿದ್ದೆಯನ್ನ ಆ ಹೆಂಗಸಿನ ದೈನೇಸಿ ಸ್ಥಿತಿ ಕದ್ದಿದ್ದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ದೆಹಲಿ ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಹಾಸನ, ಚಿಕ್ಕಮಗಳೂರು, ಕುಂದಾಪೂರ, ಬೆಂಗಳೂರು ಹೀಗೆ ಕಳೆದ ಹದಿನೈದು ದಿನದಿಂದ ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತಲಿರುವ ಎಲ್ಲ ಘಟನೆಗಳು ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಲಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಮರುದಿನ ನಾನು ಕೇಳಿದ ಸುದ್ದಿ ಇಡೀ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ಆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಬೆಳಗಾಗುತ್ತಲೆ ಹಣಕಾಸಿನ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗಿತ್ತು.
ಇದು ಈ ಭಾರತದ ತಮಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಜರುಗಿರುವ ದುರಂತ ಕಥನಗಳ ಒಂದೆರಡು ಸಣ್ಣ ಉದಾಹರಣೆಗಳು. ನ್ಯಾಯಾಂಗದಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಅನ್ಯಾಯಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಬ್ರೆಖ್ಟ್ ಒಂದಂಕಿನ ಸುಂದರವಾದ “ಎಕ್ಸಪ್ಷನ್ ಆ್ಯಂಡ್ ದಿ ರೂಲ್” ಎಂಬ ನಾಟಕವೊಂದನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. 
ಏನೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡದಿರುವ ಕೂಲಿಯಾಳಿನ ವಿರುದ್ಧವೇ ತೀರ್ಪನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುವ ಆ ಸಂದರ್ಭ ಮೇಲುನೋಟಕ್ಕೆ ಅನ್ಯಾಯ ಅನ್ನಿಸಿದರೂ ಕೊಲೆಯಾಗುವ ಮುಂಚೆ ಕೂಲಿಯಾಳು ಸಂಶಯ, ಗುಮಾನಿಗಳಿಗೆ ಆಸ್ಪದ ಕೊಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದುಕೊಂಡದ್ದು ಉಳ್ಳವನ ಪರವಾಗಿ ವಾದ ಗೆಲ್ಲಲು ಕಾರಣವಾಗಿಬಿಡುವ ಸಾಮಾಜಿಕ ವ್ಯಂಗ್ಯ ನಾಟಕದಲ್ಲಿದೆ. ಅಂತೆಯೇ ನಮ್ಮಲ್ಲಿನ ಈ ಒಳ ಒಪ್ಪಂದದ ಸೂತ್ರಗಳು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಮೆಟ್ಟಿಲೇರಲಿಕ್ಕೆ ಬಿಡದಿರುವುದು ನ್ಯಾಯಾಂಗವನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿದಂತಹ ನೀಚತನದ ಕೆಲಸವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದಾಗ ಪ್ರಬಲ ಕಾನೂನುಗಳು ಒಂದಷ್ಟು ಜನರ ಬದುಕಿಗೆ ಸಹಾಯವಾಗಬಹುದು.
ಆಗ ಮಾತ್ರ ಹೊಟ್ಟು-ಕಾಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಆತ ದಿನಗಟ್ಟಲೇ ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ಗಾಳಿಗೆದುರಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾನೆ. ಸುತ್ತ ನಾಲ್ಕೂ ಕಡೆಗೆ ಬೀಸುವ ಹುಂಡಗಾಳಿಗೆ ಮೊರ ಹಿಡಿದು ತೂರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಹೇಗೋ ಹಾಗೇ… ಈ ಗೋಳೀಕರಣದ ವಿವಿಧ ಮಜಲಿನ ಮೈ-ಮಾಟಗಳಲ್ಲಿ ಹುಂಡಗಾಳಿಯ ಪರಿಣಾಮದಿಂದಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ವಾಸ್ತ್ಯ ಬಯಸುವ ಚಳವಳಿಗಳ ಅಸ್ತಿತ್ವವೂ ಗೊಂದಲಗೊಂಡಿದೆಯೇನೋ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಚಳವಳಿಗಳ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಒತ್ತಟ್ಟಿಗಿರಲಿ, ಅಧಿಕಾರದ ದಾರ್ಷ್ಟ್ಯ, ದುರಾಡಳಿತ, ಮತಾಂಧ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು, ಪಟ್ಟಭದ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ, ಧಿಕ್ಕರಿಸುವ ವೈಚಾರಿಕ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಕೂಡ ಜಾಣಕುರುಡನ್ನು ಅಭಿನಯಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಅಸಹ್ಯಕರವಾಗಿದೆ.
ಶಿವನ ಬೆವರ ಹನಿಯಿಂದ ಉದ್ಭವಿಸಿದ ವೀರಭದ್ರ,,, ದಕ್ಷಬ್ರಹ್ಮನ ಯಜ್ಞದ ಅಗ್ನಿ ನಾಶ ಮಾಡುವುದರೊಂದಿಗೆ ಆರಂಭವಾಗುವ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ಅಭಿಯಾನ ಇಂದಿನ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿಂತೇ ಹೋಗಿದೆ ಅಂದರೆ, ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯ ಕುಟಿಲ ನೀತಿಗೆ ಶಿವನ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಬಲಿಯಾಗಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ನಿಶ್ಚಿತ. ಸಾಮಾಜಿಕ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಸಮಾನತೆ ಮಂತ್ರ ಒಂದು ಬೂಟಾಟಿಕೆಯ ತಂತ್ರವಾಗಿದೆ. ಸೋದರತೆಯೆಂಬುದು ಕೇವಲ ದೇಶಪ್ರೇಮದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗುವ, ಧರ್ಮಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಸೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಹುಚ್ಚುಕಲ್ಪನೆಯ ಆದರ್ಶವಾಗಿ ಉಳಿದಿರುವಾಗ, ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗದವರಿಗೆ ಪುರಾಣಗಳ, ದೇವದೇವರ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಉನ್ಮತ್ತ ಭಕ್ತಿಯ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ ಆಗಿದೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯದ (ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯ ಎಂಬುದು ಜಾತಿಯಲ್ಲ) ಕುಹಕ ನೀತಿ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿರುವ ಆದರ್ಶ ರಾಜ್ಯವೇ ಮಹಾತ್ಮರುಗಳ ಕನಸಿನ ರಾಜ್ಯ ಕಲ್ಪನೆಯೂ ಆಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಈ ಯಾವ ಜನತಂತ್ರದ ಆಡಳಿತ, ಸುವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಕಾನೂನು ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇವರ ಕಾಯ್ದೆಗಳನ್ನು ಮಾನ್ಯ ಮಾಡುವ ಸಚಿವಾಲಯಗಳು ಅಂದ್ರೆ ಮಠಗಳು.
ಕರ್ನಾಟಕದ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪಕ್ಷಗಳು ನೆಲಕಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಈ ವರ್ಗೀಕರಣವೇ ಕಾರಣವಿರಬಹುದು. ಚಳವಳಿಗಳು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದ್ದ ರಾಜಕೀಯ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯೇ ಜಾತಿಯಾಧಾರಿತ ಸಮಾಜ ಕಲ್ಪನೆಗಳು ನಾಯಕತ್ವದ ಗೊಂದಲವನ್ನೆಬ್ಬಿಸಿ, ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ ಚಳವಳಿಯ ಪ್ರಜ್ಞೆಗಳನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸುತ್ತಿವೆ.
ಅಲ್ಲಿನ ನ್ಯಾಯಾಲಯಗಳನ್ನು, ವರ್ಗವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು, ಊರು-ಕೇರಿಗಳನ್ನು ಹೇಗಿವೆಯೋ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹವಣಿಸುವ ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಆರಾಧಕರು ರಾಜಕೀಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹಂಬಲಿಸಿದರು. ತಂತ್ರಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿ ತಂತ್ರ ಹಾಕುವ ಮನಸುಗಳು ಈ ದೇಶದ ಹುಚ್ಚು ಭಾವನಾವಾದ ಮತ್ತು ಹುಚ್ಚುಚ್ಚು ಆಧ್ಯಾತ್ಮವಾದಗಳೆರಡನ್ನೂ ಒಂದರೊಡನೊಂದನ್ನು ಹೊಸೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, (ಇವತ್ತು ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರನ್ನು ಮೂರ್ತೀಕರಿಸುತ್ತಿರುವ ದಲಿತ ಸಮುದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಮೇಲಿನ ಉನ್ಮತ್ತ ವಾದಗಳೆರಡೂ ಇಲ್ಲವೆಂಬುದನ್ನೂ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಸ್ಥೈರ್ಯದ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಡಾ|| ಅಂಬೇಡ್ಕರ್‌ರು ಇದ್ದಾರೆಂಬುದನ್ನು ವ್ಯಾಕುಲಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಪ್ರಗತಿಶೀಲ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.) ಆ ಹೊಸೆಯುವ ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಅಸ್ತಿತ್ವಗಳೆಲ್ಲ ಭಾರತೀಯ ಆಧುನಿಕ ದರ್ಶನಗಳಾಗಿ ಉಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಭಾರತೀಯತೆ ಎಂಬ ಭಾವನಾವಾದವೂ ಆಧ್ಯಾತ್ಮವಾದವೂ ಏಕಮುಖಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುವ ಧಾವಂತದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ತೊರೆಗಳನ್ನು ಅಖಂಡ ಹಿಂದುತ್ವದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡಿತು.
ಮೂಲಭೂತಿಗಳ, ಧರ್ಮಾಂಧರ ಕೈ ದಾಳವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಪ್ರಜಾತಂತ್ರದಲ್ಲಿನ ವ್ಯಂಗ್ಯವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಹೋಮಸ್ಟೇ ದಾಳಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ ವರದಿ ಮಾಡಿದ ಸರಳ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ನವೀನ ಸೂರಿಂಜೆಯಂಥ ದಿಟ್ಟ ಪತ್ರಕರ್ತನನ್ನು ಬಂದಿಸಲಾರರು, ಆ ಕಪ್ಪು ಕನ್ನಡಕದ ಗಿಣಿರಾಮನ ವೈಚಾರಿಕ ವಾಗ್ದಾಳಿಗೆ ತಡಯೊಡ್ಡಲು ಜಾಮೀನು ರಹಿತ ವಾರೆಂಟಗಾಗಿ ಕರಾವಳಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಬಿಳಿ ಆನೆಗಳೆಲ್ಲವೂ ಶ್ರಮವಹಿಸಿರುವ ಅನುಮಾನವೂ ಇದೆ. ಆ ನೆಲದ ಬಗ್ಗೆ ಮೋಹ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡವರು, ಅಯ್ಯೋ ಹೀಗಾಗುತ್ತಿದೆ ನನ್ನ ತವರು ಎಂದು ಅಲವತ್ತುಕೊಳ್ಳುವವರು ಗಳಗಳನೇ ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟರೆ ಮೈಯಲ್ಲ ದುರಹಂಕಾರ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುವ ಮೃದು ಮನಸಿನ ಆಸಾಮಿಗಳು ಕ್ಷಣಹೊತ್ತು ತಲ್ಲಣಿಸಿ ಅದಕ್ಕೂ ನಮ್ಮಲ್ಲೊಂದು ಬೇರುಂಟೆಂದು, ಹೊಸ ವರಸೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೋಮು ಸಂಘಟನೆಯ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಆ ಉತ್ಸವಗಳ ಅಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ಕಾವು ಕುಳಿತಿರುವ ಹಕ್ಕಿಯ ಉದ್ಧೇಶ ಬದಲಾದರೂ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮೂಡಿಬರುವ ಶಿಶುವಿನ ರೂಪ ಭಯಂಕರವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯೆಂದು ಓಸರಿಸಿ ಅದೊಂದು ಮೌಢ್ಯ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ಅವರ ಪಾಡಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ತೀರ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಿರುವ ಜಾತಿ ಜಡತೆಯನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಲು ಶ್ರಮಿಸಬೇಕಾದ್ದು ಮುಖ್ಯ ಆಗಬೇಕಾದ ಕೆಲಸ. ನೌಕರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಹಿಂದುಳಿದ ವರ್ಗದವರ ಬಗ್ಗೆ ಅನುಮಾನಗಳು ಮೂಡುತ್ತಿವೆ. ಹಳ್ಳಿ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ ಶೋಷಣೆ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಇಂದು ಜಾತೀಯತೆ ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ಭ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡು ಬದುಕುವ ಹೀನ ಜಾಯಮಾನದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ವ್ಯಸನ ಆವರಿಸಿರುವುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ. ಈ ಹಳ್ಳಿಗಾಡಿನ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮಂದಿರು ಇದು ನಮ್ಮ ಕರ್ಮ ಎನ್ನುವಂತೆ ಬದುಕಿರುವಾಗ ಆ ವಿಷವರ್ತುಲದಿಂದ ಓದಿ ತಿಳಿದವರು ಹೊಳೆ ದಾಟಿದ ಮೇಲೆ ಬದಲಾವಣೆ ಆಯಿತೆಂದು ಬಗೆದರೋ ಏನೋ.. ಒಟ್ಟು ಸಾಮಾಜಿಕ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳು ಆಗುವುದನ್ನು ತಮ್ಮ ತುಷ್ಟಿಗುಣಕ್ಕೆ ಅನ್ವಯಿಸಿಕೊಂಡು ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಂಡವಾಳದಾರರು ಜನಜೀವನದ ಒಟ್ಟು ಆಶಯಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಸತ್ಯಮೇವ ಜಯತೇ ಎಂಬಂಥ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಯಾವ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಒಂದು ಸಂಚಲನ ಸುರುವಿಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಬಲ್ಲವು.