Follow
– ಡಾ.ಎಸ್.ಬಿ. ಜೋಗುರ
ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಇಡೀ ಊರಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ದೂರವಾಣಿ ಸಂಪರ್ಕಗಳಿರುವ ಮನೆಗಳಿದ್ದರೆ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು. ನಮ್ಮೂರು ಬಿಜಾಪುರ ಜಿಲ್ಲೆಯ ತಾಲೂಕು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದ್ದರೂ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗಿತ್ತು. ಯಾವುದಾದರೂ ಅರ್ಜಂಟ್ ಸುದ್ಧಿಗಳನ್ನು ತಲುಪಿಸಬೇಕಿದ್ದರೆ ಒಂದೋ ಟೆಲಿಗ್ರಾಮ್ ಕಳುಹಿಸಬೇಕು, ಇಲ್ಲವೇ ನಮ್ಮ ಒಣಿಯಲ್ಲಿರುವ ಯಾರದೋ ಒಂದು ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬದ ದೂರವಾಣಿ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆ ಶ್ರೀಮಂತ ಕುಟುಂಬ ಹತ್ತಾರು ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಓಣಿಯವರಿಗೆ ಬೇಡವಾಗಿದ್ದರೂ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ದೂರವಾಣಿ ಇದೆ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಆತ ಬೇಕಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಕರೆ ಬಂದರೆ 
ಅವರು ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರು ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೆ ಬರುವ ರಿಂಗಣಕ್ಕಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು. ಅದಾಗಲೇ ಫೋನ್‌ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡಲು ಬಂದವರು ಅರ್ಧ ಹೈರಾಣಾಗಿ ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಗ ಫೋನ್ ಮಾಡುವದೆಂದರೆ ಏನಾದರೂ ಆಪತ್ತಿನ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಲೆಂದೇ ಹಾಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೂ ನಡುಗುವ ಕೈಯಲ್ಲಿಯೇ ಫೋನನ್ನು ಎತ್ತಿ ಮಾತನಾಡಿ ಆ ಮನೆಯವರಿಗೆ ‘ನಿಮಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟಿವಿ’ ಎನ್ನುತ್ತಲೇ ನಡೆಯುವದಿತ್ತು. ಕಾಲ ಬದಲಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು ಮನೆಗೊಂದು ದೂರವಾಣಿ ಸಂಪರ್ಕ ಬಂತು, ಕಿಸೆಗೊಂದು ಮೊಬೈಲ್ ಬಂತು. ಒಂದೇ ಮೊಬೈಲ್ ಲ್ಲಿ ಎರಡೆರಡು, ಮೂರ್ಮೂರು ಸಿಮ್ ಹಾಕಿ ವ್ಯವಹರಿಸುವ ಮೊಬೈಲ್ ಗಳು ಬಂದವು. ನೀವು ತೀರಾ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿರುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿರುವಾಗಲೂ.. ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿರುವಾಗಲೂ.. ಮಲಗಿ ನಿದ್ರಿಸುವಾಗಲೂ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗಣಿಸುವುದು ತಪ್ಪುವದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದಾದರೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗಣಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಆ ಇಡೀ ಸಭೆಯಲ್ಲಿರುವವರೆಲ್ಲಾ ಅವನೆಡೆಗೆ ಹೊರಳಿ ಮನಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ‘ಸೈಲೆಂಟ್ ಇಡಬಾರದೇನೋ ಅಜ್ಞಾನಿ’ ಎಂದು ಬೈಯುವಂತೆ ಮುಖ ಸಿಂಡರಿಸಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ನನ್ನ ಬಳಿ ಮೊಬೈಲ್ ಇದೆ ಎನ್ನುವುದು ಈಗ ಅದು ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗಿರದೇ ನನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಇರುವವರಿಗೂ ಕಿರಕಿರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವದಂತೂ ಸತ್ಯ.
ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಎನ್ನುವ ಪುಟ್ಟ ಉಪಕರಣದೊಳಗೆ ಕಳೆದುಹೋಗುವವರಿಗೆ ಈಗಂತೂ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗಿರುವವರನ್ನೂ ಗಮನಿಸದೇ ಸದಾ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುವ, ಕೈಯಾಡಿಸುವವರಿಗೆ ಒಂದು ಆತಂಕದ ಸುದ್ಧಿಯಂತೂ ಹೊರಬಂದಿದೆ. 
ಹೀಗೆ ಯಾರು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮೊಬೈಲ್ ಬಳಸುವ, ಇಂಟರನೆಟ್ ಮೂಲಕ ಫೇಸ್‌ಬುಕ್, ವಾಟ್ಸ್ಯಾಪ್, ಟ್ವಿಟರ್ ಎಂದು ವ್ಯವಹರಿಸುವವರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕಾಗ್ನಿಟಿವ್ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಸಂಶೋಧನೆಯೊಂದು ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. ಕಾಗ್ನಿಟಿವ್ ಅಂದರೆ ಅರಿವು ಮತ್ತು ಗ್ರಹಿಕೆಯ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಲ್ಲಿ ಕುಂಠಿತತೆ ಆರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಎನ್ನಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು ವಾರಕ್ಕೆ 22 ಘಂಟೆಗಳಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಡಿಜಿಟಲ್ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸುವ 18 ರಿಂದ 65 ವರ್ಷ ವಯೋಮಿತಿಯಲ್ಲಿರುವ, ಸುಮಾರು 210 ಜನರನ್ನು ಈ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದ್ದು ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಂವೇದನೆ ಮತ್ತು ಗ್ರಹಿಕೆಗಳು ದುರ್ಬಲಗೊಂಡಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಅತಿಯಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಬಳಸುವವರು ಸದಾ ತಮ್ಮದೇ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ತಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಏನು ನಡೆದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಅವರು ಮರೆತು ವ್ಯವಹರಿಸುವಂತಿರುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗಿರುವವರನ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಬಿಟ್ಟು ಮಾತಡ್ತಾ ಹಾಗೇ ಮುಂದೆ ಹೋದವದರೂ ಇದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೆ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಹೋಗಿ ತಾನು ಬಂದು ತಲುಪಿದ ಸ್ಥಳದ ಬಗ್ಗೆ ಗೊಂದಲವಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದ ಉದಾಹರಣೆಗಳೂ ಇವೆ. ಕಿವಿಗೆ ಬ್ಲೂ‌ಟೂಥ್ ಉಪಕರಣ ಧರಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಹೋಗುವವರನ್ನು ಕಂಡು ನಾನೇ ಖುದ್ದಾಗಿ ಹೆದರಿರುವದಿದೆ.
ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರುಕಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ರಾರಾಜಿಸುವ 3ಜಿ ಮತ್ತು 4 ಜಿ ನೆಟ್‍ವರ್ಕ್ ಮತ್ತು ಅದು ಹೊರಸೂಸಬಹುದಾದ ಫ್ರೀಕ್ವೆನ್ಸಿಯ ವೇಗವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ ಖಂಡಿತ ಅದು ನಮ್ಮ ಮೆದುಳಿನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಭಾಗಗಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಹೇಳಲು ಸಂಶೋಧನೆಯ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೂ ಅದರಲ್ಲೂ ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಲ್ಲಿ ರೋಬೊಟ್ ಥರಾ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಜನಜೀವನವನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಜಗತ್ತು ನಮ್ಮನ್ನು ಭಾವಶೂನ್ಯರನಾಗಿ, ಸಂವೇದನಾರಹಿತ ಜೀವಿಗಳನ್ನಾಗಿ ರೂಪಿಸುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವದರಲ್ಲಿ ಎರಡು ಮಾತಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವಿರಲಿ ಅದರ ಬಳಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ಮತ್ತು ಔಚಿತ್ಯತೆಯ ಮೇಲೆ ಅದರ ಗುಣಾವಗುಣಗಳು ನಿಂತಿರುತ್ತವೆ. ಊಟ ಮಾಡುವಾಗ, ಮಲಗುವಾಗ, ಟೀ ಕುಡಿಯುವಾಗ, ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಾಗ ಎಲ್ಲ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಯತಾರ್ಥವಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ಹರಿದಾಡುವ ಬೆರಳುಗಳು ಕೂಡಾ ಸಂವೇದನಾಶೀಲತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಂತೆ ತೋರುತ್ತವೆ.ಈಗಾಗಲೇ ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಸಹವಾಸಕ್ಕೆ ಬರದೇ ಇದ್ದರೂ ಅದಾಗಲೇ ಮರೆಗುಳಿಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ಅಂಥವರ ಮೇಲಂತೂ ಹೀಗೆ ಯರ್ರಾ ಬಿರ್ರಿಯಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಬಳಕೆಯ ಪ್ರಮಾಣ ತೀವ್ರವಾದ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಬೀರುವದಂತೂ ಗ್ಯಾರಂಟಿ. ಕೆಲವು ಮುಂದುವರೆದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಅದಾಗಲೇ ಶಾಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಮೊಬೈಲ್‍ನ್ನು ಬಹುತೇಕವಾಗಿ ನಿಷೇಧಿಸಿದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಆ ಶಾಲೆಗಳು ಉತ್ತಮ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿರುವ ಉದಾಹರಣೆಗಳೂ ಇವೆ. ಹದಿಹರೆಯದ ವಯಸು, ಹುಚ್ಚ ಖೋಡಿ ಮನಸುಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿರುವ ಮೊಬೈಲು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಚಂಚಲತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕಲು 
ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಬದಲಾವಣೆ ಮತ್ತು ಸುಧಾರಣೆಯ ಜತೆಜತೆಗೆ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ತಂದಿರುವದಿದೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ನ ಅತಿಯಾದ ಬಳಕೆ ವಾಹನ ಚಾಲಕರ ಮೇಲೆ ಇನ್ನಷ್ಟು ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮಗಳನ್ನು ಬೀರುತ್ತವೆ. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ವಾಹನ ಚಾಲನೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಅಪಘಾತಗಳು ಮತ್ತು ಸಾವು ನೋವುಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಮೊಬೈಲ್ ಮಾತುಕತೆಯೂ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅತಿಯಾದ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಗೀಳು ಒಳಗೊಳಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಾಗ್ನಿಟಿವ್ ಸಾಮಥ್ರ್ಯದಿಂದ ದೂರಸರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಕುರಿತು ಡಾ ಹ್ಯಾಡಲಿಂಗಟನ್ ಎನ್ನುವವರು ನಾವು ದೈನಂದಿನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ತಾಂತ್ರಿಕತೆಯನ್ನು ಬಳಸುವದಿದೆ ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಿತಿ ಮೀರಿ ಬಳಸುವಾಗಲೂ ಅದರ ಅಡ್ಡ ಪರಿಣಾಮಗಳು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆಗುವದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಯೋಚಿಸುವದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಯೋಚಿಸಲು ಆರಂಭಿಸುವ ವೇಳೆಗಾಗಲೇ ತುಂಬಾ ದೂರ ಸಾಗಿ ಬಂದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯವೊಂದು ಮಾಡಲಾದ ಅಧ್ಯಯನ ಮತ್ತು ಸಂಶೋಧನೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಅತಿಯಾದ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಬಳಕೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಸಂವೇದನೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಗ್ರಹಿಕಾ ಸಾಮಥ್ರ್ಯವನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತದೆ ಎಂದಿರುವದಿದೆ. ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಬಳಕೆ ಎನ್ನುವುದೇ ಒಂದು ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲ… ಅವುಗಳ ಅತಿಯಾದ ಬಳಕೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಗೀಳು ಮಾತ್ರ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ಎಲ್ಲ ವೇಳೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಇಂಟರನೆಟ್ ಜೊತೆಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುವದರಿಂದ ನೀವೂ ಕೂಡಾ ಕ್ರಮೇಣವಾಗಿ ಒಂದು ಉಪಕರಣವಾಗಿಯೇ ಮಾರ್ಪಾಡು ಹೊಂದುವ ಅಪಾಯಗಳಂತೂ ಖಂಡಿತ ಇವೆ. ಅತಿಯಾದರೆ ಎಲ್ಲವೂ ವಿಷ ಎನ್ನುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಂತೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಅದೇ ನಮ್ಮ ಮಾನವ ಜನಾಂಗವನ್ನು ಕಾಯಬೇಕಿದೆ.
ವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಶುಭಾಯಿ ಪಟೇಲ್ ಭಾರತೀಯ ಜನತಾ ಪಾರ್ಟಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಗೆ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದರು. ಆದರೂ ಕೇಶುಭಾಯಿ ಪಟೇಲರನ್ನು ಪಕ್ಷ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಇಡೀ ಪಟೇಲ್ ಸಮುದಾಯ ತಿರುಗಿ ಬೀಳುವ ಅಪಾಯವಿತ್ತು. ಇದರಿಂದ ಹತಾಶರಾದ ಕೇಶುಭಾಯಿ ೨೦೧೨ ರಲ್ಲಿ ಗುಜರಾತ್ ವಿಕಾಸ ಪಕ್ಷ ಕಟ್ಟಿದರು. ಇದು ಸಂಘ ಪರಿವಾರದ ಮೇಲೆ ಪಟೇಲರ ಮೊದಲ ಬಹಿರಂಗ ವಿದ್ರೋಹ. ಇಡೀ ಪಟೇಲ್ ಸಮುದಾಯ ತನ್ನ ಹಣಬಲವನ್ನು ಪಣಕಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಎರಡೇ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಕೇಶುಭಾಯಿ ಪಕ್ಷ ತೃಪ್ತಿ ಪಡಬೇಕಾಯಿತು. ಪಟೇಲರು ಈಗ ಹಲ್ಲುಕಿತ್ತ ಹಾವಾಗಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಮೋದಿ ಪ್ರಧಾನಿಯೆಂದು ಬಿಂಬಿತ ಗೊಂಡ ಮೇಲೆ ಪಟೇಲರ ಸಿಟ್ಟು ದವಡೆಗೆ ಮೂಲವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.
ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಯಿತು . ಕೊನೆಗೆ ಸಿಇಟಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಕಾಮೆಡ್ ಕೆ ಕೂಡ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಪ್ರವೇಶ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನೇ ನಡೆಸತೊಡಗಿತು. ಅದರ ಫಲವಾಗಿ ಇವತ್ತು ಸರ್ಕಾರಿ ಕೋಟಾದ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಸೀಟುಗಳಿಗೂ ಕೂಡ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷ ವ್ಯಯಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬಂದಿದೆ. ಇನ್ನು ಸಿಇಟಿ ಸೀಟು ಸಿಕ್ಕರೂ ಮೆಡಿಕಲ್ ಓದುವುದು ಬಡವರ ಪಾಲಿಗೆ ಕನಸಿನ ಮಾತಾಗಿದೆ. ತಮ್ಮ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ, ಕ್ಯಾಪಿಟೇಷನ್ ಹಣಕ್ಕಾಗಿ ಬಡವರ ಪರವಾಗಿದ್ದ ಒಂದು ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನೇ ಹಾಳು ಮಾಡಿದವರು ‘ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ಹರಿಕಾರ’ರಾದ ಸನ್ಮಾನ್ಯ ಜಾಲಪ್ಪ.