Follow
– ಚಿದಂಬರ ಬೈಕಂಪಾಡಿ
ಆಧುನಿಕತೆಯನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಕುಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಮಡೆ ಮಡೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವುದು ವಿಷಾದನೀಯ. ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಬಯಸುತ್ತಲೇ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳನ್ನು ಮರು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡದೆ ಸಂದ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ಪಾವಿತ್ರ್ಯ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅನುಸರಿಸಲು ಮುಂದಾಗಿರುವುದು ಮೌಢ್ಯತೆಯ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ.
ಮಡೆ ಮಡೆ ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ದೇವಸ್ಥಾನ ಮಂಡಳಿ ಅಥವಾ ಭಕ್ತರು ಕೊಡುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಸರ್ಕಾರವೂ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವುದು ದುರಂತ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ತನಗಿರುವ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಚಲಾಯಿಸಲಾಗದ ಅಪವಾದಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿದೆ.
ಮೌಢ್ಯಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಸುಧಾರಣೆ ಬಯಸುವ ಸರ್ಕಾರ ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದ ಕೆಳ ವರ್ಗ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವ ಅಥವಾ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಬೇಕೆಂದು ಒತ್ತಡ ಹಾಕಿರುವ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಕಡಿವಾಣ ಹಾಕಲಾಗದೆ ಮಕಾಡೆ ಮಲಗಿತು ಎನ್ನಬೇಕೇ?
ಚಂದ್ರಗುತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಬೆತ್ತಲೆ ಸೇವೆ ಕೂಡಾ ದೇವರಿಗೆ ಹರಕೆ ಎನ್ನುವ ವ್ಯಾಖ್ಯೆ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. 
ಬೆತ್ತಲೆ ಸೇವೆ ಅಮಾನವೀಯ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೆ ಎಂಜಲು ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊರಳಾಡಿ ಹರಕೆ ತೀರಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ?
ಮಡೆ ಮಡೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರು ಕೆಳವರ್ಗದ ಜನರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುವಂತಿಲ್ಲ. ನಾಗಾರಾಧನೆ, ಭೂತಾರಾಧನೆಯನ್ನು ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಿರುವ ಈ ಭಾಗದ ಜನರು ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದಾರೆಯೇ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಉದ್ಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂಥ ಹರಕೆಯನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿರುವವರು ಯಾರು, ಯಾವ ಗ್ರಂಥದಲ್ಲಿ ಇಂಥ ಹರಕೆಯನ್ನು ಅನೂಚಾನವಾಗಿ ಅನುಸರಣೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಚರ್ಮ ರೋಗ ವಾಸಿಯಾಗುತ್ತದೆ, ಸಂತಾನ ಭಾಗ್ಯ ಬರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವ ವಾದಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕೆಂಬ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೆಳವರ್ಗದ ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗೆ ಇಂಥ ವಾದಸರಣಿಯನ್ನು ಅರೆದು ಕುಡಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಮಡೆಸ್ನಾನವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಸಾಮೂಹಿಕ ಸಹಭೋಜನ ಆಯೋಜಿಸಿ ಎಲ್ಲರೂ ಊಟ ಮಾಡಿ ಉಳಿದ ಎಂಜಲು ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ದಿನಪೂರ್ತಿ ಉರುಳುಸೇವೆ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡುವರೇ?
ಇಂಥ ಆಚರಣೆಗಳು ಶತಮಾನಗಳ ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಮಲಹೊರುವಂಥ ಮತ್ತು ಮಲತಿನ್ನಿಸುವಂಥ 
ಘಟನೆಯಷ್ಟೇ ಅಪಾಯಕಾರಿ.
ಈ ಆಚರಣೆಗಳು ನಿಲ್ಲಬಾರದು ಎನ್ನುವ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಕೆಳವರ್ಗದವರ ಬಾಯಿಂದ ಇಂಥ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡಿಸುತ್ತಿವೆಯೇ ಹೊರತು ಆ ಜನ ತಮ್ಮ ಹೃದಯಾಂತರಾಳದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ಮಾತುಗಳಲ್ಲ. ಮಡೆಸ್ನಾನದ ಹರಕೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವ ಜನರು ಯಾವ ವರ್ಗದವರು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಅವಲೋಕಿಸಿದರೆ ಭಯಾನಕ ಸತ್ಯ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ.
ಇಂಥ ಆಚರಣೆಗಳು ಸರ್ಕಾರದ ಅಧೀನದ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲೇ ನಡೆಯಲು ಅವಕಾಶವಾಗಿರುವುದು ವಿಪರ್ಯಾಸ. ಪುರೋಗಾಮಿ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ಮಡೆಸ್ನಾನ ನಿಷೇಧಿಸುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ತೋರಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಚಲಾವಣೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಜಾರಿಗೆ ತಂದು ದೇವರ `ಕೃಪೆ’ಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಲಿ.
ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತೀರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ದೀರ್ಘ ಕಾಲದ ಅನಾರೋಗ್ಯದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದರು. ನೆಲ್ಸನ್ ಮಂಡೇಲ ಎಂದರೆ ಒಂದು Legacy, ಪರಂಪರೆ. ವರ್ಣಬೇಧ ನೀತಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಮತ್ತು ಆ ಪ್ರಭುತ್ವದ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ವಿರುದ್ಧ 1944 ರಿಂದಲೇ ತಮ್ಮ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಮಂಡೇಲ 1994 ರಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ವರ್ಣಬೇಧ ನೀತಿಯ ಪ್ರಭುತ್ವ ತೊಲಗುವವರೆಗೂ ತಮ್ಮ ಹೋರಾಟವನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಲಿಲ್ಲ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಗೆರಿಲ್ಲಾ ಮಾದರಿಯ ಸಶಸ್ತ್ರ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಒಲವು ತೋರಿಸಿದ ಮಂಡೇಲ ಬಲು ಬೇಗನೆ ಅಂಹಿಸಾ ಮಾರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೊರಳಿಕೊಂಡರು. ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದ ವೇಳೆಗೆ ಗಾಂಧಿವಾದಿಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡರು. 1993 ರಲ್ಲಿ ನೊಬೆಲ್ ಶಾಂತಿ ಪುರಸ್ಕಾರ ಪಡೆದ ನೆಲ್ಸನ್ ಮಂಡೇಲ 1994 ರಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಸರ್ವ ಜನಾಂಗಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡಂತಹ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆಲವು ಸಾಧಿಸಿ ದೇಶದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಆದರೆ ಈ ಮಹಾನ್ ನಾಯಕ ಯಾವುದೇ ರಾಜಕೀಯ ಮಹಾತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ತೋರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ 1999 ರಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯದಿಂದ ನಿವೃತ್ತಿ ಹೊಂದಿದರು. ದಕ್ಷಿಣ ಆಫ್ರಿಕಾದ ಪ್ರಶ್ನಾತೀತ ನಾಯಕನಾಗಿ ಕಡೆ ಉಸಿರಿರುವವರೆಗೂ ಅಧಿಕಾರ ಚಲಾಯಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಲೋಭನೆಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ಕೇವಲ ಐದು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ತುಂಬ ಘನತೆಯಿಂದ ತಮಗೆ ಸಹಜವಾದ ಆದರ್ಶವನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಿ ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡರು. ಇವರ ಈ ಸಂಯಮ ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆರಗುಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ಮತ್ತು ತೃತೀಯ ಜಗತ್ತಿನ ಇತರೆ ಅನೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರ ಮತ್ತು ಅಮರಣಾಂತ ಅಧಿಕಾರದ ಹುಚ್ಚಿನ ನಾಯಕರನ್ನು ಕಂಡ ದೇಶಗಳ ಜನತೆಗಂತೂ ಇದೂ ಹೀಗೂ ಉಂಟೆ ಎನ್ನುವ ವಿಸ್ಮಯ!!
ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸೆರೆಮನೆವಾಸ ಅನುಭವಿಸಿದ್ದ ಮಂಡೇಲ ಎಲ್ಲಿಯೂ ನೈತಿಕವಾಗಿ ಕುಗ್ಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ಸಂಧಾನವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಹೋರಾಟದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯ ಉಂಟಾದಾಗ ತನ್ನ ಎರಡನೇ ಪತ್ನಿ ವಿನ್ನಿ ಮಂಡೇಲ ಅವರೊಂದಿಗೆ 1996 ರಲ್ಲಿ ವಿಚ್ಛೇದನೆ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಮಂಡೇಲ ಬಿಳಿಯರ ಸರ್ಕಾರದ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ದೌರ್ಜನ್ಯ, ಅತ್ಯಾಚಾರ, ಕೊಲೆಗಳ ತನಿಖೆ ನಡೆಸಲು ಡೆಸ್ಮಂಡ್ ಟುಟು ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿ “Truth and Reconciliation Commission” ಅನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ಇದರ ತನಿಖೆಯ ವ್ಯಾಪ್ತಿಗೆ ಆಫ್ರಿಕನ್ ನ್ಯಾಷನಲ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಆಡಳಿತದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಜರುಗಿದ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ವಿರುದ್ಧವೂ ತನಿಖೆ ನಡೆಸಬೇಕೆಂದು ಆದೇಶಿಸಿದ್ದರು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಮಂಡೇಲ ಅವರು ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಗೊಂಡಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಈ ಬಗೆಯ ಸಮತೋಲನದ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಹೋಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಬಿಳಿಯರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕ್ರೌರ್ಯಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗಿದ್ದ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಕಪ್ಪುವರ್ಣೀಯರ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೆ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಬಿಳಿಯರು ಗುರಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆ, ರಾಜಕೀಯ ಮುತ್ಸದ್ದಿತನ ಮತ್ತು ಸಮತಾವಾದದ ತತ್ವಕ್ಕೆ ಬದ್ಧರಾಗಿ ಜರುಗಬಹುದಾಗಿದ್ದ ಜನಾಂಗೀಯ ಘರ್ಷಣೆ ಮತ್ತು ಪ್ರತೀಕಾರದ ರಕ್ತಪಾತವನ್ನು ತಡೆದರು. ಇದು ಮಂಡೇಲಾ ಅವರ ಮಹಾನ್ ಸಾಧನೆಗಳಲ್ಲೊಂದು.
ಎನ್ನುವ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಾವು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಮೊದಲ ದಿನದಿಂದಲೇ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಕರ್ನಾಟಕ ಲೋಕಸೇವಾ ಆಯೋಗ (ಕೆಪಿಎಸ್‌ಸಿ). ಈ ಕೆಪಿಎಸ್‌ಸಿ ಎನ್ನುವ ಪರಮ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರಿ ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಸದಸ್ಯರು ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯ ನೌಕರರ ಹೀನ ಮತ್ತು ಅನೈತಿಕ ಕೃತ್ಯಗಳು ಕಳೆದ ಐದು-ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ರಾಜ್ಯದ ವಿವಿಧ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಈ ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದ ಎಚ್.ಎನ್.ಕೃಷ್ಣ ಎನ್ನುವವರು ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಆರೋಪದ ಮೇಲೆ ವಿಚಾರಣಾಧೀನ ಖೈದಿಯಾಗಿ ಪರಪ್ಪನ ಅಗ್ರಹಾರದ ಬಂಧೀಖಾನೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ತಿಂಗಳುಗಳು ಇದ್ದರು, ಆದರೆ, ಅವರ ನಂತರ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಬಂದ ಭೀಮಪ್ಪ ಗೋನಾಳ ಎಂಬ ಪರಮಭ್ರಷ್ಟರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನವರ ರೀತಿಯೇ ತಾನೂ ಮಾಡಿದರೆ ತಾನೂ ಖೈದಿಯಾಗಬೇಕಾಗಬಹುದು ಎಂಬ ಸಣ್ಣ ಭಯವೂ ಇದ್ದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಧಿಕಾರದ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳ ತನಕವೂ ಹೀನಾತಿಹೀನ ಕೃತ್ಯಗಳಲ್ಲೇ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದ್ದದ್ದು ಸಿಐಡಿ ತನಿಖೆಯ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ದಾಖಲಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆ ತನ್ನ ಪಾಲಿನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಕಾಲು ಭಾಗದಷ್ಟನ್ನಾದರೂ ಮಾಡಿದರೆ 
ಗೋನಾಳ್ ಭೀಮಪ್ಪ ಮತ್ತವರ ಸಹಚರರು ತಾವು ಅರಿತಿದ್ದೂ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಜೈಲು ಶಿಕ್ಷೆ ಅನುಭವಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. ರಾಜ್ಯದ ಸಾವಿರಾರು, ಲಕ್ಷಾಂತರ ಯುವಜನರ ನೈತಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಿದ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಹೆಚ್ಚಾಗುವಂತೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ ಈ ಆಯೋಗದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರ ಮತ್ತು ಸದಸ್ಯರ ಮೇಲಿದೆ.
ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಂದು ಸಚಿವರಲ್ಲದ ಸುಮಾರು 195+ ವಿಧಾನಸಭಾ ಸದಸ್ಯ ಶಾಸಕರು ಮತ್ತು ಸುಮಾರು 70+ ವಿಧಾನಪರಿಷತ್ ಸದಸ್ಯ ಶಾಸಕರಿದ್ದಾರೆ. ಇಂದು ಚಳಿಗಾಲದ ಅಧಿವೇಶನದ ಕೊನೆಯ ದಿನದ ಹಿಂದಿನ ದಿನ. ಈಗಿನವರೆಗೂ ಆ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗಿಲ್ಲ. ನಾಳೆ ಎಲ್ಲರೂ ಬೀಳ್ಕೊಳ್ಳುವ ಆತುರದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರೆ. ನಾಳೆಯೂ ಅದು ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಜ್ಯದ ಆಡಳಿತ ಮತ್ತು ನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಬಹಳ ಪ್ರಮುಖವಾದ ಈ ಗಂಭೀರ ವಿಷಯವನ್ನು 270+ ಶಾಸಕರಲ್ಲಿ ಯಾರೊಬ್ಬರೂ ಎತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಶಾಸನಸಭೆಯ ಸದಸ್ಯರ ಅರ್ಹತೆ ಮತ್ತು ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಸರಳವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಈ ಕೆಪಿಎಸ್‌ಸಿಯ ದುರಾಚಾರದ ಫಲಾನುಭವಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಪಕ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವುದೇ ಇಲ್ಲಿಯ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಮೂಲ. ಆದರೆ ಫಲಾನುಭವಿಗಳಲ್ಲದ ಶಾಸಕರು ಈ ವಿಚಾರವನ್ನು ಎತ್ತದಂತೆ ಇರುವ ತಡೆಗಳಾದರೂ ಏನು? ಪಟ್ಟಭದ್ರ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಗಳು ಅದಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ.
ಇಂದಿನ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರ್ಕಾರವೂ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಿದೆ. ನೆನ್ನೆ ಸರ್ಕಾರ ಸದನದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಮಸೂದೆಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ. ಒಂದಷ್ಟು ಶಾಸಕರು ಮಾತ್ರ ಪೂರ್ವಸಿದ್ಧತೆ ಅಥವ ಕಾಮನ್-ಸೆನ್ಸ್‌ನಿಂದ ಮಾತಾಡಿರುವ ವಿಚಾರಗಳು ವರದಿಯಾಗಿವೆ. ಬಹುತೇಕರದು ಮಾಮೂಲಿ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆ: ವಿರೋಧಪಕ್ಷದಲ್ಲಿರುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ವಿರೋಧ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ ಪಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸೇರಿರುವುದರಿಂದ ಬೆಂಬಲ. ಇನ್ನು ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರಾದ ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿಯವರ ಮಾತು ನೋಡಿ: “ಮಸೂದೆಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸದೇ ಹೋದರೆ ದೇಶ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗೋದಿಲ್ಲ. ಮಸೂದೆ ಮಂಡನೆಯನ್ನು ಮುಂದೂಡಿ ಕೃಷ್ಣಾ ನ್ಯಾಯ ಮಂಡಳಿ ತೀರ್ಪಿನ ಚರ್ಚೆಗೆ ಅವಕಾಶ ನೀಡಬೇಕು.” ಕೃಷ್ಣಾ ನದಿನೀರು ಹಂಚಿಕೆಯ ವಿಷಯವೂ ಮುಖ್ಯವೇ. ಆದರೆ ಮಸೂದೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಬೇಡ, ಕೃಷ್ಣಾದಷ್ಟೇ ಚರ್ಚೆಯಾಗಲಿ ಎನ್ನುವುದರಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನವಿದೆಯೇ ಹೊರತು ಬೇರೇನಲ್ಲ. ಮಸೂದೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ಸಿದ್ಧತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮೆದುಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಕೊಡಬೇಕು. ಅದು ನಮ್ಮ ಶಾಸಕರಿಗೆ ಪರಮಹಿಂಸೆಯ ಕೆಲಸ. ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣಾ ನದಿಯ ಬಗ್ಗೆ ರೋಷಾವೇಷದಿಂದ ಭಾವನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಮಾತಾಡಿದರೆ ಸಾಕು.
ಯಾವುದೇ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಪಕ್ಷ ಇಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಕ್ಷದಿಂದ ಉಚ್ಚಾಟಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅಂತಹ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಸಂದರ್ಭ ನಮ್ಮ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಉದಯಿಸಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಈಗಿನ ಸಭಾಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಕಾಗೋಡು ತಿಮ್ಮಪ್ಪನವರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಸದಭಿಪ್ರಾಯ ಮತ್ತು ಆಶಾವಾದ ಇದೆ. ಹಿರಿಯ ಸಂಸದೀಯಪಟು ಅವರು. ಅವರು ಮಸೂದೆಗಳ ಮಂಡನೆಯ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ನೇರ ನಿರ್ದೇಶನ ಕೊಡಬೇಕು, ಯಾವುದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೂ ಅಧಿವೇಶನದ ಕೊನೆಯ ಒಂದೆರಡು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಸೂದೆಗಳ ಮಂಡನೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಕೊಡಬಾರದು, ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಮಸೂದೆಯನ್ನೂ ವಿಸ್ತೃತ ಚರ್ಚೆಯ ನಂತರವೇ ಮತಕ್ಕೆ ಹಾಕಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಸೂದೆಗೂ ಯಾವ ಶಾಸಕ ಪರ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ, ವಿರುದ್ಧ ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ, ಮತ್ತು ಮತಚಲಾಯಿಸದೆ ಗೈರುಹಾಜರಾಗಿದ್ದಾನೆ ಎನ್ನುವುದು ದಾಖಲಾಗಬೇಕು. ಈ ರಾಜ್ಯದ ಸಂಸದೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಘನತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿಹಿಡಿಯುವ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ರಾಜ್ಯದ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಜನತೆ ಕಾಗೋಡು ತಿಮ್ಮಪ್ಪನವರತ್ತ ನೋಡುತ್ತಿದೆ.
ರಾಜ್ಯದ ಅಧಿಕಾರರೂಢರ 
ಹೀಗೆ ಶಾಸಕರು ಮಾಡಬೇಕಾದ ಮೂಲಭೂತ ಕರ್ತವ್ಯಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಮ್ಮ ಬಹುತೇಕ ಶಾಸಕರು ಕರ್ತವ್ಯಲೋಪದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದುಬಂದು ಶಾಸಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಶಾಸಕನಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಯಲು ಬೇಕಾದ ನೈಜ ಅರ್ಹತೆಯನ್ನು ಗಳಿಸುವ ಮತ್ತು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಅವರು ಜನಪ್ರತಿನಿಧಿಯಾಗಿರುವ ತನಕವೂ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಅವರು ಅರಿಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಅಥವ ಸ್ಪೀಕರ್ ಆದವರು ಪಾಠ ಮಾಡಬೇಕಿರುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಈ ಸದಸ್ಯರು ಕೊಳೆತು ನಾರುತ್ತಾರೆ. ಅದು ರಾಜ್ಯದ ಮತ್ತು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಹಿತದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲ.
ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಮಲೆಗಾಂವ್, ಬುದ್ಧಗಯಾ, ನಾಂದೇಡ್, ಮಕ್ಕಾ ಮಸೀದಿ ಸ್ಟೋಟ ಪ್ರಕರಣಗಳಲ್ಲೂ ಪೊಲೀಸರು ಮುಸ್ಲಿಂಮರ ಸುತ್ತ ತನಿಖೆಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾರೆಯೆ ಹೊರತು ತನಿಖೆಯ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೀಗೆ ತಾನು ಮಾಡದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ, ಪೊಲೀಸರ ಹಿಟ್‌ಲಿಸ್ಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂಮರು ಡೇಂಜರಸ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿಯೇ ಬಿಂಬಿತವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೊಂದೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಘಪರಿವಾರ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ತಮ್ಮ ಮೊದಲ ಟಾರ್ಗೆಟ್ ಮಾಡಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಸಮುದಾಯದ ವಿರುದ್ಧ ಪಿತೂರಿ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದೆ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಹಲ್ಲೆಗಳು, ಆಸ್ತಿಪಾಸ್ತಿ ಧ್ವಂಸ, ಕೋಮು ಗಲಭೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಮಾರಣ ಹೋಮ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಬಂದಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲದರ ಪಾಲೂ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಮುಸ್ಲಿಂ ಕೋಮುವಾದ ಅಥವಾ ಮೂಲಭೂತವಾದದಲ್ಲಿದೆ.
1990 ನಂತರದಲ್ಲಿ ಸಂಘ ಪರಿವಾರದಿಂದ ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಂಮರ ಹಾಗೂ ಕ್ರೈಸ್ತರ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆಗಳು ಅಧಿಕವಾದವು. 1997 ರಲ್ಲಿ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸುರತ್ಕಲ್ ಗಲಭೆ. ಆದಿ ಉಡುಪಿ ಬೆತ್ತಲೆ ಪ್ರಕರಣ, ಚರ್ಚ್ ದಾಳಿ, ಹೀಗೆ ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಗಲಭೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತ ಸಮುದಾಯದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಇಂಥಹಾ ದಾಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಧಿಕ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಹಾನಿಗೊಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯ ಎಂಬುವುದು ಗಮನಾರ್ಹ.
ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಜಮಾತ್ ಇಸ್ಲಾಂ ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾಪನೆಯ ಅಜೆಂಡಾವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡರೂ ಅದನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಜಮಾತ್ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ದಾರಿ ಆರ್.ಎಸ್.ಎಸ್. ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರ ಸ್ಥಾಪನೆಗೆ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ದಾರಿಗಿಂತ ಭಿನ್ನ. ಇಷ್ಟಾದರೂ ಜಮಾತ್ ಮುಸ್ಲಿಂಮರ ಸಾಮಾಜಿಕ ನಾಯಕತ್ವವನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಅದೇ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಅಹ್ಲೆ ಹದೀಸ್, ತಬ್ಲೀಗ್ ಜಮಾತ್, ಸಲಫೀ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಅನುಸರಿಸಿದವು. (ಇವುಗಳ ನಿಲುವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಂಚ ಭಿನ್ನತೆ ಇದೆಯಾದರೂ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮವನ್ನು ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ಪಸರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಧರ್ಮ ಸ್ಥಾಪನೆ ಇವರ ಮೂಲ ಅಜೆಂಡಾ.) ಈ ಎಲ್ಲಾ ಸಂಘಟನೆಗಳನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಬಹುಪಾಲು ಜನರು ಸಂಶಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಸಮುದಾಯದ ಬಹುತೇಕ ಜನರಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿತು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್, ಜೆಡಿಎಸ್ ಪಕ್ಷಗಳು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಕೇವಲ ಓಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಗಳಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ, ಇನ್ನು ಎಡಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು, ಸಂಘಟನೆಗಳು ಕರ್ನಾಟಕದ ಶೋಷಿತ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಪರ ಅಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತುತ್ತಿತ್ತು. ಮುಸ್ಲಿಂಮರ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿರೋಧ ಒಡ್ಡುವ, ಸಮುದಾಯದ ಜೊತೆ ನಿಂತು ಸಾಮಾಜಿಕವಾಗಿ, ಕಾನೂನಾತ್ಮಕವಾಗಿ, ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ಪ್ರತಿರೋಧ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುವ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕುವ ಕಲ್ಪನೆ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲಿ. ಪರಿಣಾಮ ಉದಯವಾಗಿದ್ದು ಮತ್ತೊಂದು ಮೂಲಭೂತವಾದದ ಪ್ರತಿಗಾಮಿ ಶಕ್ತಿ “ಪಾಪ್ಯುಲರ್ ಪ್ರಂಟ್ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ”.
ಆದರೆ ಸಿಮಿ ಸಂಘಟನೆ ಇದಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾದ ನಿಲುವಿನಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಈ ವಿಚಾರವಾಗಿಯೇ ಜಮಾತ್ ಹಾಗೂ ಸಿಮಿ ನಡುವೆ ಬಿರುಕು ಉಂಟಾಗಿ ಸಿಮಿ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಸಂಘಟನೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯತೊಡಗಿತು. ಸಿಮಿಯ ಈ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಅಥೈಸಿಕೊಂಡ ಸರ್ಕಾರ ಬಾಬರೀ ಮಸೀದಿ ಧ್ವಂಸದ ನಂತರದಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸಿತು. ಆದ್ರೆ ಅದರ ಫುಲ್ ಟೈಂ ಸದಸ್ಯರು ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಗುಪ್ತವಾಗಿಯೇ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಪ್ರತಿರೋಧ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕತೊಡಗಿದರು. ಪರಿಣಾಮ ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಎನ್‌ಡಿ‌ಎಫ್, ತಮಿಳು ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಮನಿದ ನೀತಿ ಪಸರೈ, (ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹೆಸರುಗಳಿಂದ ಈ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು) ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೆಎಫ್ಡಿ (ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಎಮ್‌ವೈಎಫ್) ಸಂಘಟನೆಗಳು ಆರಂಭವಾದವು. ತಮ್ಮ ಪ್ರಾರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಗುಪ್ತವಾಗಿ ಇವರು ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟತೊಡಗಿದರು. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗುಪ್ತ ಮೀಟಿಂಗ್‌ಗಳನ್ನು ಕರೆದು ಅವರನ್ನು ಸಂಘಟನೆಯ ಸದಸ್ಯರನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸತೊಡಗಿದರು.
ಆಗಷ್ಟೇ ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕೋಮು ಗಲಭೆಯಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮಾರಣ ಹೋಮ, ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಹಿಂದುತ್ವವಾದಿಗಳಿಂದ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ ಹಲ್ಲೆಗಳು, ಹಿಂಸಾಚಾರಗಳು, ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಗಳು, ಜೊತೆಗೆ ಅಗ್ರೆಸ್ಸಿವ್ ಆಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಹಿಂದುತ್ವ ಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳು. ಈ ಎಲ್ಲಾ ವಿಚಾರಗಳು ಸಹಜವಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಅಭದ್ರತೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲದೆ ಕೆಲವೊಂದು ಬಿಸಿರಕ್ತದ ಯುವಕರಿಗೆ ಸಂಘಪರಿವಾರದ ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೀಡುವ ಛಲವಿತ್ತು. ಇನ್ನು ಸುಶಿಕ್ಷಿತವಾಗಿಯೂ, ಯಾವುದೇ ಗಲಭೆ, ಜಂಜಾಟಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ತಾವಾಯಿತು ತಮ್ಮ ಕೆಲಸವಾಯಿತು ಎಂಬಂತಿದ್ದ ಯುವಕರಿಗೂ ಮನಸ್ಸಿನ ಆಳದಲ್ಲಿದ್ದ ನೋವು, ಭಯ ಎಲ್ಲವೂ ಕೆಎಫ್ಡಿ ಸಂಘಟನೆಯ ಹುಟ್ಟಿಗೆ ವರದಾನವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು. ಮೊದಲೇ ಭಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮಾಜದ ಯುವಕರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಭಯ ಆತಂಕವನ್ನು ತುಂಬಿ ಅವರನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುವುದು ಕೆಎಫ್ಡಿ ಉದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು. ಸಂಘಟನೆ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಸಮಾಜಸೇವೆ, ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿದ್ದ ವರದಕ್ಷಿಣೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯದತ್ತ ಗಮನ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಿತು. ಜೊತೆಗೆ ಗಾಂಜಾ, ಕುಡಿತದಂತಹ ದುರಭ್ಯಾಸದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದ ಯುವಕರನ್ನು ಅದರಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸತೊಡಗಿತು. ಪರಿಣಾಮ ಎಲ್ಲಾ ಮಸೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಗ್ಗಿನ ನಮಾಜ್ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗೆ ಯುವಕರ ಸಂಖ್ಯೆಯೂ ಅಧಿಕವಾಗತೊಡಗಿತು. ಈ ಯುವಕರೆಲ್ಲಾ ಮಸೀದಿ ಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡಲು ಪರೋಕ್ಷ ಕಾರಣ ಹಿಂದೂ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳ ಭಯ ಎಂದರೆ ತಪ್ಪಿಲ್ಲ.
ಶೋಷಿತ ಸಮುದಾಯವಾದ ದಲಿತ ಹಾಗೂ ಕ್ರೈಸ್ತರ ಪರ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತುವಂತಹ ಕೆಲವೊಂದು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸಿತು. ದಲಿತ ಸಂಘಟನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಹೋರಾಟ ನಡೆಸತೊಡಗಿತು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೇ ಕೋಮು ಸೌಹಾರ್ದ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲೂ ಹಾಗೂ ಎಡಪಂಥೀಯ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಜೊತೆಗೂ ಸಖ್ಯ ಬೆಳೆಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಹೋರಾಟ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್ ವಿರುದ್ಧವೇ ಹೊರತಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಸಮುದಾಯದ ಮೇಲಲ್ಲ ಎಂಬ ನೀತಿ ಪಾಠಗಳನ್ನೂ ಬೋಧಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಬರಬರುತ್ತಾ ಪಿಎಫ್ಐ ಪ್ರಬಲವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತನ್ನ ಅಜೆಂಡಾಗಳಲ್ಲೂ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗತೊಡಗಿದವು. ಸದಸ್ಯರ ನಡವಳಿಕೆಗಳಲ್ಲೂ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗತೊಡಗಿದವು. ಸಂಘಟನೆಯ ಪ್ರತಿರೋಧಕ ಶಕ್ತಿಯ ಪ್ರದರ್ಶನವಾಗತೊಡಗಿದವು. ಸಂಘಪರಿವಾರದ ದುಷ್ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಖಂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಘಟನೆ ಅದೇ ರೀತಿಯ ಭಯದ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ತಾನೂ ನಿರ್ಮಿಸತೊಡಗಿತು. 
ಸಾಲಿಗೆ ಸೇರಲಿರುವಿರಿ.” ಇದು ನವಂಬರ್ 7 ರಂದು ಕಲ್ಲಿಕೋಟೆಯ ಮರೈನ್ ಗ್ರೌಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಿಗಾಗಿ ಏರ್ಪಡಿಸಲಾದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವೊಂದರಲ್ಲಿ ಸಿಪಿಐ(ಎಂ) ನೇತಾರ ಪಿಣರಾಯ್ ವಿಜಯನ್ ನೀಡಿದ ಹೇಳಿಕೆ. ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಎಡಪಂಥೀಯ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಮೂಲಭೂತವಾದ ಕುರಿತಾಗಿ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಪಿಣರಾಯ್ ವಿಜಯನ್ ನೀಡಿದ ಹೇಳಿಗೆ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು. ಒಂದೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಫ್ಯಾಸಿಸ್ಟ್ ಸಿದ್ದಾಂತವನ್ನು ಹರಡಿ ಭಾರತ ದೇಶವನ್ನು ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನಾಗಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಪಣ ತೊಟ್ಟಿರುವ ಸಂಘಪರಿವಾರ, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಓಟನ್ನು ಪಡೆಯಲು ತಮಗೆ ಹೇಗೆ ಬೇಕೋ ಹಾಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಹಾಗೂ ಇತರ ಸ್ವಯಂಘೋಷಿತ ಜಾತ್ಯಾತೀತ ಪಕ್ಷಗಳು, ಮಗದೊಂದೆಡೆ ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಧೋರಣೆಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಎಡಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು. ಇವುಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮುಸ್ಲಿಂಮರ ಆರ್ಥಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ ,ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಹಾಗೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಮೂಲಭೂತವಾದಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ಷವಾಗಿ ಗಮಸಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯ ಇದೆ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೂಲಭೂತವಾದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಲು ಎಡಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಧೋರಣೆಗಳೂ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ. ಯಾವುದೇ ಶೋಷಿತ ವರ್ಗದ ಮೇಲೆ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಅವು ಆ ಪ್ರಭುತ್ವದ ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ವಿಶ್ವಾಸ, ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನೂ ಇಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅವೆಲ್ಲವೂ ಹುಸಿಯಾಗತೊಡಗಿದಾಗ ಕೊನೆಗೆ ದೇವರ ನ್ಯಾಯವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಾದರೂ ನಮಗೆ ವಿಜಯ ಸಿಗಬಹುದು ಎಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಇಂಥಹಾ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ದೇವರ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಶೋಷಿತರ ಪರ ನಿಂತು ಹೋರಾಡಲು ಮುಂದಾದ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಅಥವಾ ಶಕ್ತಿ ಆ ಶೋಷಿತ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾಗತೊಡಗುತ್ತದೆ.
ಬೀಡಿ ಕಾರ್ಮಿಕರ ಸಮಸ್ಯೆ, ಇತರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದ ಒತ್ತನ್ನು ಶೋಷಿತರಿಗೆ ನ್ಯಾಯ ಒದಗಿಸಿಕೊಡುವಲ್ಲಿ ನೀಡಿಲ್ಲ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಯುವಕರ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ಮಾಡುವಲ್ಲಿ ಎಡಪಂಥಿಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಎಡವಿದೆ. ಕೇರಳ, ಪಶ್ವಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ನಾಯಕರುಗಳು ಎಡಪಂಥೀಯ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು. ಆದರೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಪಾಲಿಗೆ ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಎಡಪಕ್ಷಗಳು ಮುಸ್ಲಿಮರ ಮೇಲೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಶೋಷಣೆ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಹೋರಾಟವಾಗಿ ನೋಡಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲೆಗಳು, ಹಿಂಸೆಗಳಾದಾಗ ಆ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಎಡಪಕ್ಷಗಳು ಖಂಡಿಸಿವೆ, ಹೋರಾಟವನ್ನೂ ನಡೆಸಿವೆ. ಆದರೆ ಇದು ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ್ದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಶೋಷಿತ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ನಾಯಕತ್ವ ನೀಡಿ ಹೋರಾಟವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಕ್ಸಲೈಟ್‌ಗಳೆಂದು ಅಮಾಯಕ ಆದಿವಾಸಿ ಯುವಕರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭುತ್ವ ದೌರ್ಜನ್ಯ ನಡೆಸಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಖಂಡಿಸಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಅದರ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯ ಆರೋಪದಲ್ಲಿ ಸಾಲು ಸಾಲು ಮುಗ್ದ ಯುವಕರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಅವರ ಮೇಲೆ ದೌರ್ಜನ್ಯ ನಡೆಸಿದಾಗ ಎಡಪಕ್ಷಗಳು ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿಲ್ಲ.
ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್ ನಾಯಕ ಗೋವಲ್ಕರ್ ತಮ್ಮ ’ಚಿಂತನಾ ಗಂಗಾ’ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದಂತೆ. ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮದಿಂದ, ಮತ್ತದರ ಆಚಾರ ವಿಚಾರಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎರಡನೇ ದರ್ಜೆಯ ಪ್ರಜೆಗಳಾಗಿ ಬದುಕಬೇಕೆ ಅಥವಾ ಭಾರತ ಬಿಟ್ಟು ತೊಲಗಬೇಕೆ? ತಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಶೋಷಣೆ, ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ, ಅಪನಂಬಿಕೆಗಳು ನಿರಂತರವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಅವುಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಜೀವನ ನಡೆಸಬೇಕೆ? ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮುಸಲ್ಮಾನನೊಬ್ಬನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮತ್ತು ಆತಂಕ ಕೂಡಾ. ಎಡಪಂಥೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಏನು ಉತ್ತರ ನೀಡುತ್ತದೆ? 2002 ರಲ್ಲಿ ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಹತ್ಯಾಕಾಂಡದ ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಶೋಷಿತರ ಪರ ಅಲ್ಲಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹೋರಾಟಗಾರ್ತಿ ತೀಸ್ತಾ ಸೆತಲ್ವಾಡ್ ಹಾಗೂ ಸಂಗಾತಿಗಳು ಜೊತೆಯಾಗಿ ನಿಂತು ನ್ಯಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಪೂರ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಹೋರಾಡಿದ ಪರಿಣಾಮ ಅಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳು ತಮ್ಮದೇ ಸಮುದಾಯದ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿನ ಮುಸ್ಲಿಮರಿಗೆ ತೀಸ್ತಾ ಸೆತಲ್ವಾಡ್ ನಾಯಕಿಯಾಗಿ ಕಂಡರು. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೋಮು ಸೌಹಾರ್ದ ವೇದಿಕೆಯ ಕೆ.ಎಲ್.ಅಶೋಕ್, ಗೌರಿ ಲಂಕೇಶ್, ಫಣಿರಾಜ್, ಜಿ.ರಾಜಶೇಖರ್, ಸುರೇಶ್ ಭಟ್ ಭಾಕ್ರಬೈಲ್ 
ಮತ್ತಿತರರು ಈ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಪಿಎಪ್‌ಐ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಶೋಷಿತ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ತನ್ನತ್ತ ಆಕರ್ಷಿಸುವಲ್ಲಿ ಸಫಲವಾಯಿತು. ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಮೂಲಭೂತವಾದದ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಮೂತಭೂತವಾದದ ಮತ್ತೊಂದು ಮುಖದೊಂದಿಗೆ ಕೋಮು ಸೌಹಾರ್ದ ವೇದಿಕೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುವಂತಾಯಿತು.
ಮತ್ತು ಹಿಂದು ಮೂಲಭೂತವಾದಕ್ಕೆ ಸರಿಸಮಾನವಾಗಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮೂಲಭೂತವಾದವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಎಡಪಂಥೀಯ ನಾಯಕರು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ. ಮೂಲಭೂತವಾದಿಗಳ ಕೈವಶವಾಗುತ್ತಿರುವ ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಶೋಷಿತ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ತಮ್ಮತ್ತ ಸೆಳೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಕರ್ನಾಟಕದ ಎಡಪಕ್ಷಗಳು ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ನಾಸ್ತಿಕ ವಾದವನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟು ಎಡಪಕ್ಷಗಳನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯ ಹಿಂದೇಟು ಹಾಕುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ವಾದದಲ್ಲಿ ಹುರುಳಿಲ್ಲ. ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ, ಕೇರಳದಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಸ್ವಾತಂತ್ರಪೂರ್ವ ಹೋರಾಟಗಳಲ್ಲಿ ಎಡಪಕ್ಷಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಮುಸ್ಲಿಂ ನಾಯಕರು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಜೊತೆಗೆ ಹಿಂದೂರಾಷ್ಟ್ರವಾದಿಗಳ ವಿರುದ್ಧದ ಹೋರಾಟ ಸಾಮಾಜಿಕ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕೇ ಹೊರತು ಅದನ್ನು ಧಾರ್ಮಿಕ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ ಎಂಬುವುದನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಂ ಶೋಷಿತ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿದೆ.
ಅದು ಹಲವು ದಿನಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಾಗ ಸಾಮಾನ್ಯ ಓದುಗರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುವುದೂ ನಿಜ.
ಯಾವುದೇ ಗರ್ಭನಿರೋಧಕಗಳ ಅಥವಾ ಏಡ್ಸ್ ಕುರಿತ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯ ಜಾಹಿರಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಸೆಕ್ಸ್‌ನ ಮುಕ್ತತೆ ತಪ್ಪಲ್ಲವೆಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಲೇ ಅದು “ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದ್ದರೆ” ಸಾಕು ಎಂದು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಂದೇಶದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಾರಿ ಜಗತ್ತಿನ ಕ್ರೂರ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯೊಂದಿಗೆ, ಹೆಣ್ಣಿನ ದೇಹವನ್ನು ಸರಕೆಂಬಂತೆ ವೈಭವೀಕರಿಸುತ್ತಿರುವ ಪುರುಷ ವಿಕೃತಿಯೂ ಎದ್ದು ತೋರುತ್ತದೆ. ಇವು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಮುಕ್ತಕಾಮವನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುವಂತವೂ ಆಗಿವೆ. ಅಥವಾ ಕಾಲಕ್ಕೇ ಇಂತಹ ತುರ್ತು ಬಂದೊದಗಿದೆ ನಾವಿನ್ನೂ ಓಬಿರಾಯನ ಕಾಲದಲ್ಲಿದ್ದೇವೆಯೇ ಎಂದು ಮನಸು ಆತಂಕದಿಂದ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ.
ಮದುವೆಯಾಗುವುದಾಗಿ ನಂಬಿಸಿ ಮೋಸ ಹೋದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಬಸಿರಾದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಕಥೆಗಳು, ಹೆಣ್ಣು ಮಗು ಬೇಡವೆಂಬ ಕುಟುಂಬದವರ ಒತ್ತಡ ಹೀಗೆ ಹಲವಾರು ಬಸಿರು ಸಂಬಂಧಿ ಸಮಸ್ಯೆಯ ಹಲವು ಮುಖಗಳು ವೈದ್ಯರಲ್ಲಿ “ಆಫ್ ದಿ ರೆಕಾರ್ಡ್” ಆಗಿ ದಾಖಲಾಗಿರುತ್ತವೆ. ನಿತ್ಯ ದಾಖಲಾಗುತ್ತಿವೆ.
ಹಾಗೇ 2002 ರಲ್ಲಿ “ಬಾಡಿಗೆ ತಾಯಂದಿರ” ಹಕ್ಕನ್ನು ಕಾನೂನುಬದ್ಧಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ ಭಾರತದ ಕೆಲವು ಬಡ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಹಣಗಳಿಕೆಯ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದೂ ಕೂಡ ಶೋಷಣೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ಮುಖವೆಂದು ವಾದಿಸುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಬಡತನ, ಅಸಹಾಯಕತೆಗಳು ನಮ್ಮ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಏನೆಲ್ಲಾ ಕುಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಅನೇಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿವೆ. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಮಾರಾಟ, ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆ, ಅಕ್ರಮ ಸಂಬಂಧ, ಬಲವಂತದ ವಿವಾಹ….. ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಮೂಲಕ ಬಾಡಿಗೆ ತಾಯಂದಿರಿಗಿಂಥಾ ಕ್ರೂರವಾಗಿ, ಆಘಾತಕಾರಿ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಅವರು ಶೋಷಣೆಗೊಳಗಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಔಷಧಿ ಅಂಗಡಿಗಳ ಕೌಂಟರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಅಂತಹ ಮಾರಾಟಗಾರರಿಗೆ ಕಠಿಣ ಶಿಕ್ಷೆ ವಿಧಿಸುವಂತಹಾ ನಿಯಮ ಜಾರಿಯಾಗಬೇಕು. ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ ವಿವೇಚನಾರಹಿತವಾಗಿ ಜಾಹಿರಾತು ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಯುವಜನರು ದಾರಿತಪ್ಪುವ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಿರುವುದರಿಂದ ಜಾಹಿರಾತುಗಳಿಗೆ ಕಡಿವಾಣ ಅಗತ್ಯ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ, ವಿವೇಕಯುತವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಿರುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಜಾಹಿರಾತುಗಳು ಎಲ್ಲಿ? ಹೇಗೆ? ಯಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಚರ್ಚೆಗಳಾಗಬೇಕು. ಇದನ್ನು ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಮಾಡಿದರೆ ಉತ್ತಮ.