Follow– ಬಿ.ಜಿ.ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ
ಒಂದು ರೂಪಾಯಿಗೆ ಒಂದು ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿ ನೀಡುವ ಸರ್ಕಾರದ ನಿರ್ಧಾರದ ಬಗ್ಗೆ ವ್ಯಾಪಕ ಪರ ವಿರೋಧ ಚರ್ಚೆಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ. ಯಾವುದೇ ನಿಯಮ, ಕಾಯ್ದೆ, ಕಾನೊನು ಅಥವಾ ನಿರ್ಧಾರಗಳು ಚರ್ಚೆಗೆ ಬಾರದೆ ಅಂಕಿತವಾಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಅದರ ಸ್ಯಾರಸ್ಯವೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಚರ್ಚೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುವುದರೊಳಗಾಗಿ ಅನೇಕ ಕಹಿ ವಾಸ್ತವಗಳು ಬೆಳಕಿಗೆ ಬರುತ್ತವೆ.
ನಾವು ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಯಾವ ದೃಷ್ಟಿ ಕೋನದಲ್ಲಿ ನೋಡುತ್ತೇವೆ, ಯಾವ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೇವೆ, ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ವಿಚಾರಧಾರೆಗಳು, ಇವು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರುವ ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ 1. ಮದುವೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮಾಂಗಲ್ಯ ಧಾರಣೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷತೆಕಾಳಿನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಪ್ರೊಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುವುದು (ಕೆಲವು ಕಡೆ ನಿಷಿದ್ದ) . 2. ನವ ವಧು ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಕಾಲಿನಿಂದ ಒದ್ದು ಗಂಡನ ಮನೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವುದು 3. ಹೊಸ ಮನೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವ ಮೊದಲು ಹಾಲು ಉಕ್ಕಿಸುವುದು. ಪ್ರಸಕ್ತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಊರ್ಜಿತ. ಆದರೆ ಸತಿ ಪದ್ದತಿ ಅಥವಾ ಕೆರೆಗೆಹಾರ ಪದ್ದತಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿನ ಪ್ರಾಣಹಾನಿ ಪ್ರಸಕ್ತ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅನೂರ್ಜಿತ. ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಕೋನ ಬದಲಾದಂತೆ. ನಮ್ಮ ನಿರ್ಧಾರಗಳೂ ಬದಲಾಗುತ್ತಾ ಸಾಗುತ್ತವೆ.
ಈಗ ನಮ್ಮ ಮುಂದಿರುವ ಚರ್ಚೆಯ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ದರದಲ್ಲಿ 30 ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿ. ಈ ಸರ್ಕಾರದ ಸದ್ಯದ ಕ್ರಮ ಸೋಮಾರಿಗಳ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ 
ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ವಾದವನ್ನು ಮಂಡಿಸುತ್ತಾ ದೇಶದ ಬಗೆಗಿನ ಕಾಳಜಿ ತೊರುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞತೆಗಳು. ನಮ್ಮ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಭೃಹತ್ ಕಟ್ಟಡಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ, ರಸ್ತೆ ಕಾಮಗಾರಿಗಳು , ದೂರಸಂಪರ್ಕ ಟವರ್‌ಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರು ಹೊರರಾಜ್ಯದವರೇ ಹೆಚ್ಚು. ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 30 ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿ ಉಚಿತ, ಕೇರಳ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ 14 ಅವಶ್ಯಕ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅತೀಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಅವರುಗಳೆಲ್ಲಾ ಸೋಮಾರಿಗಳಾಗಿರುವರೇ?
ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು 1.10 ಕೋಟಿ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 36 ಲಕ್ಷ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮದೇ ಎಂಬ ಒಂದೇ ಒಂದು ಗುಂಟೆ ತುಂಡು ಜಮೀನು ಕೂಡ ಇಲ್ಲ. ಕೂಲಿ-ನಾಲಿ ಮಾಡಿ ಹೂಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯ ಬೇಕು. ಇದು ನಮ್ಮ ಭಾರತ ದೇಶದ ಜಮೀನ್‌ದ್ದಾರಿ ಮತ್ತು ಪಾಳೇಗಾರಿ ಪದ್ದತಿಯ ಫಲ ಶೃತಿ. ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿ ಕೂಲಿ ಸಿಗುವುದೇ? ಅವರಿಗೇನು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಬೇಡವೇ? ಮಳೇ ಬಂದರೆ ಕೂಲಿ, ಕೂಲಿ ಮಾಡಿದರೆ ಊಟ. 2 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮಳೆಯೇ ಕಾಣದ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೂಲಿ ಮಾಡಿ ಬದುಕುವವರ ಬದುಕು ಏನಾಗಬೇಕು. ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗ್ರಾಮೀಣ ಉದ್ಯೋಗ ಖಾತ್ರಿ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಕನಿಷ್ಠ 100 ದಿನ ಕೂಲಿ. ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ನಿಗದಿಪಡಿಸಿದ ಕೆಲಸದ ಪರಿಮಾಣಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ದಿನಗೂಲಿ ರೂ 155. 18 ವರ್ಷ ಮೀರಿದ 70 ವರ್ಷದ ಒಳಗಿನವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ. ಒಂದು ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಸರಾಸರಿ ಒಬ್ಬ ದುಡಿಯುವವನಿದ್ದು ಐದು ತಿನ್ನುವ ಬಾಯಿಗಳಿದ್ದರೆ ಕೂಲಿ ಸಿಕ್ಕ ದಿನ ತಲಾ ಅದಾಯ 31 ರೂ . ಬಿಸಿಯೂಟ ನೌಕರರ ಸಂಬಳ 500-600 ರೂಪಾಯಿ. ಅಂಗನವಾಡಿ ನೌಕರರ ಸಂಬಳ 1300-1400 ರೂಪಾಯಿ. ಇವರುಗಳ ಬದುಕು ಏಷ್ಟು ಅಸಹನೀಯವಿರಬಹುದು!
ಈ ನಡುವೆ ಹೊಸ ಹೊಸ ಸಂಶೋಧನೆಗಳಿಂದ ಆವಿಷ್ಕಾರಗೊಂಡ ಯಂತ್ರೋಪಕರಣಗಳು ಉಳ್ಳವರ ಜೀವನವನ್ನು ಮತ್ತೊಟ್ಟು ಉತ್ತಮ ಪಡಿಸಿ, ಸುಲಬೀಕರಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಬಡವರ ಜೀವನ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವುದಿರಲಿ ಬದುಕನ್ನೇ ಮುರಾಬಟ್ಟೆಯನ್ನಾಗಿಸಿವೆಯನ್ನುವುದು ಕಟು ವಾಸ್ತವ.
ಸರ್ವೋಚ್ಛ ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಹೇಳಿದಂತೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಗೋದಾಮುಗಳಲ್ಲಿ 6.67 ಕೋಟಿ ಟನ್ನುಗಳಷ್ಟು ಕೊಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳು. ಲಂಡನ್ ಮೂಲದ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ 210 ಲಕ್ಷ ಟನ್ ಗೋಧಿ ಅನಗತ್ಯವಾಗಿ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿದೆ. ಶೇ.40 ರಷ್ಟು ಹಣ್ಣು ಮತ್ತು ತರಕಾರಿಗಳು ಜನರನ್ನು ತಲುಪದೆ ಹಾಳಾಗುತ್ತಿವೆ. ಇಷ್ಟಿದ್ದರೂ ನೆನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಹಸಿವಿವಿನಿಂದ ಸತ್ತ ವರದಿ ಓದಿದ್ದೇವೆ. ಇಡೀ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಅಪೌಷ್ಠಿಕ ಜನರಿರುವ ದೇಶ ನಮ್ಮದು. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ದರದಲ್ಲಿ 30 ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿಯ ನಿರ್ಧಾರ ಶಾಶ್ವತ ಪರಿಹಾರವೇನಲ್ಲವಲ್ಲ.
ಅದು ಸರಿ, ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ದರದಲ್ಲಿ 30 ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕೇ? ಸಾಂಬಾರಿಗೆ ಬೇಕಾದ ಎಣ್ಣೆ, ಬೇಳೆ, ತರಕಾರಿ, ತೆಂಗು ಬೇಡವೆ? 
ಅವರ ಆರೋಗ್ಯ, ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ, ಮನೆ, ಬಟ್ಟೆ ಮತ್ತು ಇತರೆಗಳಿಗೇ ದುಡಿಯಲೇ ಬೇಕಲ್ಲವೇ? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುತ್ತಿರುವ ಹೊರೆಯೆಂದರೆ 24 ರೂಪಾಯಿಗೆ ಖರೀದಿಸಿ 1 ರೂಪಾಯಿ ನಲ್ಲಿ ವಿತರಿಸುವಾಗ 23 ರೂಪಾಯಿ ಹೊರೆ ಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ 690 ರೂಪಾಯಿ ಪ್ರತಿ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ. ಎ.ಪಿ.ಎಲ್ ಕಾರ್ಡ್ ಹೊಂದಿರುವವರಿಗೆ ವಿತರಿಸುತ್ತಿರುವ ಅನಿಲದ ಸಿಲಿಂಡರ್‌ಗೆ ಸರ್ಕಾರ 450 ರೂಗಳ ವರಗೆ ರಿಯಾಯಿತಿ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲವೆ?
ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಉದ್ದಮಿಗಳ ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಉಚಿತ ಅಥವಾ ರಿಯಾಯಿತಿ ದರದಲ್ಲಿ ನೀಡುತ್ತಿರುವ ಭೂಮಿ, ನೀರು, ವಿದ್ಯುತ್, ರಸ್ತೆ, ತೆರಿಗೆ ರಿಯಾಯಿತಿ, ಸಹಾಯ ದನಗಳು ಲಕ್ಷ ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ರೂಪದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಇದು ದೊಡ್ಡವರ (ಕೆಲವೇ ಕೆಲವರ) ವಿಷಯ, ಅಕ್ಕಿ ಸಣ್ಣವರ (ಬಹು ಸಂಖ್ಯಾತರ) ವಿಷಯವಲ್ಲವೇ?
ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೆ ಪೌಷ್ಠಿಕ ಅಹಾರ ದೊರೆತರೆ ಸದೃಢಕಾಯರಾಗಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಶ್ರಮ ವಹಿಸಿ ಕೆಲಸ ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇರಬಹುದಲ್ಲಾ. 
ಅನ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಲು ಸಾಧ್ಯವೆಲ್ಲಿ? ಕಾರ್ಮಿಕರ ಮದ್ಯ (ಸರಾಯಿ), ಬೆಟ್ಟಿಂಗ್ ನೆಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಇಸ್ಪೀಟ್ ಆಟ, ಕೋಳಿ ಜೂಜು. ನಿಷೇದಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೆಲ್ಲಿಯ ಅನ್ಯ ಚಟುವಟಿಕೆ. ಅದೇ ಶ್ರಿಮಂತರ ಮದ್ಯ ನಿಷೇದಿಸಲಾಗಿದೆಯೇ? ಜಗತ್ ಜಾಹೀರಾಗಿ ಬೆಟ್ಟಿಂಗ್ ಮೂಲಕ ಆಟಗಾರರನ್ನು ಮಾರಾಟಮಾಡಿ, ಯುವ ಜನತೆಯನ್ನು ಬೆಟ್ಟಿಂಗ್ ಕರಾಳ ಬಲೆಗೆ ಕೆಡವಿ, ದೇಶವನ್ನೇ ಸೋಮಾರಿಗಳನ್ನಾಗಿಸಿ ವರ್ಷವಿಡೀ ರಾರಾಜಿಸುತ್ತಿರುವ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಏಷ್ಟೇ ಆದರೂ ಬುದ್ದಿವಂತ ಶ್ರಿಮಂತರ ಆಟವಲ್ಲವೇ?
ಒಂದು ರೂಪಾಯಿ ದರದಲ್ಲಿ 30ಕೆ.ಜಿ. ಅಕ್ಕಿ ದೊರೆತರೆ ಕಡಿಮೆ ಕೂಲಿಗೆ ಜನಸಿಗುವುದಿಲ್ಲಾ ಎಂಬುವುದು ಹಲವರ ಅಹವಾಲು. ಕಡಿಮೆ ಕೂಲಿಗೆ ಯಾಕೆ ದುಡಿಯಬೇಕಂದು ಬಯಸುತ್ತೀರಿ? ಹೌದು, ಯಾರು ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲೇಕೆ ಕೂಲಿಗಳಾಗಿ ದುಡಿಯಬೇಕು? ನಾವೇನಾರೂ ಅದೇ ಕೂಲಿಗೆ ಅವರುಗಳ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಲಿಮಾಡುವ ಮನಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದೇವ? ಬಡವರೂ ಸಹ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾವಲಂಬಿಗಳಾಗಿ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದಿಂದ ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿ ಬಾಳಲಿಬಿಡಿ.
ಬಡತನವನ್ನು ತೊಲಗಿಸಲು ಸಹಕಾರ ಕೊಡಿ, ಬಡವರನಲ್ಲಾ! ಬಡವರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ, ಸಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯ, ಆರ್ಥಿಕ ಸದೃಢತೆ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ನ್ಯಾಯ ಅರ್ಥವಾಗದ ಪರಿಭಾಷೆಗಳೇ ಆಗಿವೆ. ಕಡೇ ಪಕ್ಷ ಅವರ ಪರವಾಗಿ ಸರ್ಕಾರದ ನಿರ್ದಾರಗಳು ಬಂದಾಗ ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮೌನವನ್ನಾದರೂ ವಹಿಸೋಣ.
ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರೇಮಿಗಳು ಏಕರೂಪದ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀತಿ ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವಂತೆ ಸರಕಾರವನ್ನು ನಿಷ್ಠುರವಾಗಿ ಆಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆಯೇ ಎನ್ನುವುದು ಸಹಜವಾಗಿ ಮೂಡಿರುವ ನಿರೀಕ್ಷೆ. ಅಪೇಕ್ಷಿಸಿದ ಸರಕಾರ ಬಂದಾಗ ನುಡಿ ರಕ್ಷಣೆಯ, ಅಥವಾ ನಾಡಿನ ಭವಿಷ್ಯದ ಜನಾಂಗವನ್ನು ರೂಪಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಸಮಾನತೆಯನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸುವ ಪ್ರಮುಖ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಆ ಸರಕಾರವನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸುವುದು ಕೂಡ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮುನ್ನ ನಡೆದ ಅಭಿಯಾನದ ಪರಿಣಾಮ, ಇದೀಗ ಏಕರೂಪ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀತಿಯನ್ನು ಕಡಕ್ ಆಗಿ ಜಾರಿ ಮಾಡಲು ಸಾಹಿತ್ಯವಲಯ ನಿಷ್ಠುರವಾಗಿ ಆಗ್ರಹಿಸುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಕನ್ನಡ ನಾಡು ನುಡಿಯ ರಕ್ಷಣೆಯ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಏಕ ರೂಪದ ಶಿಕ್ಷಣ ಬಹಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಜಾರಿಯಾಗಬೇಕಿತ್ತು.
ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುವ ದೃಢ ನಿರ್ಧಾರ ಸರಕಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿರುವ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವರು ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದವರು. ಅದರಲ್ಲಿಯೂ ಹಿಂದುಳಿದವರ, ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರ, ಸಮಾಜದ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವವರ ಮಕ್ಕಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಹೆಚ್ಚು. ನಮ್ಮ ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳು ಇನ್ನೂ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದ ದಾಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ತೆರುತ್ತಿರುವವರು ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇಲ್ಲದ, ಸಮಾಜದ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿರುವ ಪುಟಾಣಿ ಕಂದಮ್ಮಗಳು ಆಂಗ್ಲ ಮಾಧ್ಯಮದ ಸುಪ್ಪತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಬೃಹತ್ ಸಂಖ್ಯೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೊಂದಿಗೆ. ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಅವರು ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲೇಬೇಕು.
ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರ ಮಕ್ಕಳೂ ಒಂದೇ ಶಾಲೆಗೆ ತೆರಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಇಂದು ಹಾಗಲ್ಲ. ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಬಲವಾಗಿರುವ ವರ್ಗದ ಮಕ್ಕಳು, ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಹಿಂದುಳಿದವ ವರ್ಗದ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ಬೆರೆಯಲಾರರು. ಎರಡೂ ವರ್ಗದ ಮಕ್ಕಳು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಸಲಾರರು. ಅವರು ಕಲಿಯುವ ಮಗ್ಗಿಯಾಗಲೀ, ಹಾಡುಗಳಾಗಲೀ, ಶಾಲೆಯ ವಾರ್ಷಿಕೋತ್ಸವದ ಶೈಲಿಯಾಗಲೀ ತುಂಬಾ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಈ ಅಂತರ ಹೆಚ್ಚಾದಷ್ಟೂ ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯಕ್ಕೆ ಆಪತ್ತೂ ಹೆಚ್ಚು.
ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಆಂಗ್ಲ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿಯೇ ಕಲಿಯಲಿ ಎಂದು ಬಯಸುತ್ತಿರುವುದು ಶಾಲೆ ಮುಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದರ ಹಿಂದಿರುವ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರಣ. ಜಾಗತೀಕರಣದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಉದ್ಯೋಗ ಅವಕಾಶಗಳಿಗೂ “ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಬರುತ್ತದೆಯೇ” ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಮೂಲಾಗಿದೆ. ಅಂದ ಮೇಲೆ ಮಕ್ಕಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿಯದೇ ಇದ್ದರೆ ಕೆಲಸವೇ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಭಯ ಪಾಲಕರಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದೆ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಾಲೆಗಳತ್ತ ಅವರ ವಾಲುವುದಕ್ಕೆ ಇರುವ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವು ಇದು ಹೌದು.
ಆದರೆ ಲಾಬಿಯನ್ನು ಎದುರು ಹಾಕಿಕೊಂಡು, ದೃಢನಿರ್ಧಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಧೈರ್ಯ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವುದಷ್ಟೇ ಪ್ರಸ್ತುತ ಸರಕಾರದ ಮುಂದಿನ ಸವಾಲು. ಆ ಸವಾಲನ್ನು ಸರಕಾರ ಗೆಲ್ಲಬೇಕಾಗಿದೆ. ತಪ್ಪಿದಲ್ಲಿ ಸರಕಾರವನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಲಯದ್ದಾಗಿದೆ.
ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮಾರಿಕೊಂಡವರಲ್ಲ, ಅಧಿಕಾರ ಬಂದಾಗ ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿದವರಲ್ಲ. ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ತ್ಯಾಗಮಾಡಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ. ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮ ನೆಲೆ, ಬೆಲೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡವರಲ್ಲ, ಅಧಿಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಒತ್ತೆಯಿಟ್ಟವರೂ ಅಲ್ಲ.
ಸೆಲ್ವಾ ಜುಡುಂ ಅನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಛತ್ತೀಸ್ಗಢ ಪ್ರಭುತ್ವಕ್ಕೆ ಮಾವೋವಾದಿಗಳು ಮರ್ಮಾಘಾತದ ಹೊಡೆತ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಅಹಿಂಸೆಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆ ಇರುವವರ್ಯಾರು ಮಾವೋವಾದಿಗಳ ಈ ಕೃತ್ಯವನ್ನ ಬೆಂಬಲಿಸಲಾರರು. ಆದರೆ ಅದೇ ಪ್ರಭುತ್ವ, ಸೆಲ್ವಾ ಜುಡುಂ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಮಂದಿ ಆದಿವಾಸಿಗಳನ್ನ ಸಾವಿನ ಮನೆಗೆ ಅಟ್ಟಿತ್ತು. ಆದಿವಾಸಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಆದಿವಾಸಿಗಳನ್ನೇ ಎತ್ತಿಕಟ್ಟಿ ಅವರೊಳಗೇ ಒಬ್ಬ ಗೂಢಚಾರನನ್ನ ನೇಮಿಸಿತ್ತು. ಅದೇ ಗೂಢಚಾರರ ನೆರವಿನಿಂದ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಮಾರಣ ಹೋಮ ನಡೆಸಿತ್ತು.
ಹೆಡೆ ಎತ್ತತೊಡಗಿತ್ತು. ಇದರ ಹೆಡೆಯನ್ನ ಬಡಿದು ಬಾಯಿಗೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಲ್ಲಿನ ಪ್ರಭುತ್ವವೇ ಭಯೋತ್ಪಾದಕ ಅಭಿಯಾನ ಆರಂಭಿಸಿತ್ತು. ಈ ಅಭಿಯಾನಕ್ಕಿದ್ದ ಹೆಸರು ಸೆಲ್ವಾ ಜುಡಂ ಎಂದು.
ಸೆಲ್ವಾ ಜುಡುಂ ವಿರುದ್ಧ ಕಳೆದ 5 ವರ್ಷಗಳ ಕೆಳಗೆ “ಆದಿವಾಸಿ ಕಲಾ ಮಂಚ್” ತಂಡ, ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಸೆಲ್ವಾ ಜುಡಂನ ಭೀಕರತೆಯನ್ನ ಹೇಳಿತ್ತು. ತಮಿಳುನಾಡು, ಕೇರಳ, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲೂ ಇದೇ ತಂಡ ಸತ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನ ಹೊರಗೆಡವಿತ್ತು. ಅದೇ ತಂಡ ಕರ್ನಾಟಕಕ್ಕೂ ಭೇಟಿ ನೀಡಿ ಶಿವಮೊಗ್ಗದಲ್ಲೂ ಸೆಲ್ವಾ ಜುಡುಂನ ಹಿಂದಿರುವ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕರಾಳ ಕೃತ್ಯಗಳ ಕಠೋರ ಸತ್ಯಗಳನ್ನ ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಆಗ ಆ ತಂಡದ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದು ರಾಜ್ಕುಮಾರ್ ಎನ್ನುವ ಪುಟ್ಟ ಪೋರ. ಶಿವಮೊಗ್ಗಕ್ಕೆ ಆತ ಬಂದಾಗ ಆತನಿಗಿನ್ನೂ 14 ವರ್ಷ. 5ನೇ ತರಗತಿಗೆ ಶರಣು ಹೊಡೆದು, ತನ್ನ ತಾಯ್ನೆಲದ ಮೇಲಿನ ದೌರ್ಜನ್ಯವನ್ನ ಕಂಡಿದ್ದ ಆತನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಆಕ್ರೋಶಗೊಂಡಿದ್ದವು. ಈತ ಹೋದಲೆಲ್ಲಾ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು `ಹಮ್ ಆದಿವಾಸಿ ಹೈ…ಜಂಗಲ್ ಬಿ ಹಮಾರಾ ಹೈ..ಜಂಗಲ್ ಮೆ ಮಿಲ್ನಾಕಾ ಸಂಪತ್ತಿ ಬಿ ಹಮಾರಾ ಹೈ(ನಾವು ಆದಿವಾಸಿಗಳು….ಇಲ್ಲಿನ ಅರಣ್ಯವೂ ನಮ್ಮದೇ…ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ದೊರಕುವ ಸಂಪತ್ತೂ ಕೂಡ ನಮ್ಮದೇ). ಈತನ ಹಾವ ಭಾವಗಳನ್ನ ನೋಡಿದವರಿಗೆ ಈತನನ್ನ ಎಲ್ಲರೂ ಗದ್ದರ್‌ಗೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈತನ ರಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಅಂಥಾ ಕಸುವು ಇರಲಿಲ್ಲ….ಮೀಸೆಯೂ ಮೂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ರಾಜ್ಯ ಪ್ರಭುತ್ವದ ವಿರುದ್ಧ ಸೆಟೆದು ನಿಂತಿದ್ದ. ಸೆಟೆದು ನಿಂತುಕೊಂಡೇ ಹೇಳಿದ್ದ ಮಾತುಗಳು ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಅನುರಣಿಸುತ್ತಿವೆ.
ಥಂಢಾಕೆ ನಾಮ್ ಸೆ ಹತ್ಯಾರ್ ಚಲಾ ರಹೇ ಹೈ. ಔರ್ ಯೇ ಕಾರ್ವಾಯೇ ಶಾಂತಿ ಕೆ ಅಭಿಯಾನ್ ಕರ್ಕೆ ಸರ್ಕಾರ್ ಚಿಲ್ಲಾ ರಹೇ ಹೈ. ವೇಷ್ ಬದಲ್ಕರ್ ಶೈತಾನ್ ಆತೇ ಹೈ ಸಾಥ್ ಮೇ ಮಾಯಾ ಕಾ ಜಾಲ್ ಲಾತೇ ಹೈ'( ನಾನಿಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನ ಹತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿರುವ ಸತ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನ ಹೇಳಲು ಬಂದಿರುವೆ. ಇವತ್ತು ಬಸ್ತಾರ್ ಜನರ ಮೇಲೆ ತಣ್ಣಗೆ ಆಯುಧಗಳನ್ನಿಡಿದು ನಮ್ಮನ್ನ ಹೊಡೆದುರುಳಿಸುತ್ತಿವೆ. ಇದನ್ನ ಶಾಂತಿ ಅಭಿಯಾನ ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಕೂಗುತ್ತಿದೆ. ವೇಷ ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡು ಸೈತಾನ ಬರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಮಾಯೆಯ ಜಾಲ ಬೀಸುತ್ತಾನೆ.)
ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಹುದ್ದೆಗೆ ಶೋಷಿತ ಸಮುದಾಯ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಿರುವುದು ನಾಳೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಭರವಸೆ ಮೂಡಿಸುವಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಾರ್ಥಕವಾಗಿದೆ.
ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ಯಾರ ಪಡಿಯಚ್ಚೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ಅವರದ್ದೇ ಆದ ಸ್ವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡೇ ರಾಜಕೀಯದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದು ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ ಅವರ ಆಡಳಿತವೂ ಸಿದ್ಧರಾಮಯ್ಯ ಅವರ ಆಡಳಿತವೇ ಆಗಿರುತ್ತದೇ ಹೊರತು ಮತ್ತೊಬ್ಬರದ್ದಲ್ಲ.