Follow
-ಬಿ. ಶ್ರೀಪಾದ ಭಟ್
ಇವರ ಹೆಸರು “ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ”. ವೃತ್ತಿಯಿಂದ ಇವರು ಹೆಂಡದ ಹಾಗೂ ನಾಗರೀಕ ವಿಮಾನಯಾನದ ಹಾಗೂ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರ ತಯಾರಿಕೆಯಂತಹ ವಿಭಿನ್ನ ವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ನಮ್ಮ ಭಾರತ ದೇಶದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖ ಉದ್ಯಮಿ. ಬಹಿರ್ಮುಖಿ ಗುಣವುಳ್ಳ ಇವರು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಮೋಜುಗಾರರು ಹಾಗೂ ಸೊಗಸುಗಾರರು. ಹಣ ಇವರಿಗೆ ಹುಣಿಸೇ ಬೀಜಕ್ಕೆ ಸಮ. ಸುಖದ ಲೋಲುಪ್ತತೆಯಲ್ಲಿ ಮೆರೆಯಲು ಇವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಸಂಕೋಚವಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲೇ ನಡೆಸುವ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಅವರಿಗೆ ಇದುವರೆಗೂ ತಮ್ಮ ಮೋಜುಗಾರಿಕೆಯನ್ನೂ, ದುಂದುಗಾರಿಕೆಯನ್ನೂ, ಬಂಡವಾಳಶಾಹೀ ದುರಹಂಕಾರವನ್ನೂ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದಾಗ ಜನಸಾಮಾನ್ಯ ಭಾರತೀಯರು ಅನೇಕ ವೇಳೆ ಅಸಹ್ಯದಿಂದ ಮತ್ತು ಸಿನಿಕತನದಿಂದ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಬೆರಗಿನಿಂದ, ತಮ್ಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಇದು ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯನ ಖಾಸಗೀ ಸಂಬಂಧಗಳಾಗಿಯೂ ಮತ್ತು ಪೇಜ್‌ ಥ್ರೀ ಸುದ್ದಿಯ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದರಿಂದ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ನೈತಿಕತೆಯ ಹಾಗೂ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಮಾಪನದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಕೇವಲ ವೈಯುಕ್ತಿಕ ಮಟ್ಟದ ಚಟಗಳಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.
ಆದರೆ ಇಂಡಿಯಾ ಜಾಗತೀಕರಣಗೊಂಡ ನಂತರ, ಸರ್ಕಾರೀ ಭ್ರಷ್ಟತೆಯ ನಿರಂತರ ಟೀಕೆಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಖಾಸಗೀಕರಣದ ಹೊಸ ಹೊಸ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ವಾಮಮಾರ್ಗಗಳ, ಅಡ್ಡದಾರಿಗಳ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಅರ್ಥಾತ MOUಗಳು 90 ರ ದಶಕದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ 21ನೇ ಶತಮಾನದ ಪ್ರಥಮ ದಶಕದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕರಾಳ ಮುಖಗಳನ್ನು ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರ ಮೂಲಕ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ತರಹದ ಪ್ಲೇಬಾಯ್ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಉದ್ಯಮಿಗಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮೋಜಿಗೆ ಹೊಸ ರಹದಾರಿಯೇ ಸಿಕ್ಕಿದಂತಾಯಿತು. ಇವರು ಈ ಗೋಮುಖವ್ಯಾಘ್ರದ ಮುಖವಾಡದ ಕೃತ್ಯಗಳನ್ನು ಖಾಸಗೀಯಾಗಿ ನಡೆಸಿದ್ದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಅಂತಹ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ದೊರೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮಲ್ಯರಂತಹ ನರಿ ಬುದ್ದಿಯ ಉದ್ಯಮಿಗಳು ಕಳೆದ 15 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳ ಪ್ರಚಾರದ ಹಪಾಹಪಿತನವನ್ನು, ಸಿನಿಕತೆಯನ್ನು, ರೋಚಕತೆಯ ವೈಭವೀಕರಣದ ಕ್ರೌರ್ಯದ ಮುಖವಾಡಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಇಡೀ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮಣ್ಣು ಮುಕ್ಕಿಸಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಇಂದಿನ ಸುದ್ದಿ. ಅಬ್ಬರದ, ಕಿರುಚಾಟದ, ಅನೈತಿಕತೆಯ, ಜನವಿರೋಧಿ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ತತ್ವಗಳು, ನಿಯಮಗಳು ಕಳೆದ 15 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮೇಲುಗೈ ಸಾಧಿಸಿದ್ದು ಇದರ ಜ್ವಲಂತ ಉದಾಹರಣೆ.
ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಎನ್ನುವ ಉದ್ಯಮಿ ಮೋಜುಗಾರ ಮತ್ತು ಸೊಗಸುಗಾರ. ಕಳೆದ 80 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಖಾಸಗೀ ಉದ್ಯಮಿಗಳಾಗಿದ್ದೂ ಆ ಖಾಸಗೀಕರಣಕ್ಕೆ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮಾನವೀಯತೆಯನ್ನು, ಮೌಲ್ಯವನ್ನು, ಘನತೆಯನ್ನು, ಕೆಲವು ವೇಳೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ತಂದುಕೊಟ್ಟಂತಹ ಟಾಟಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಸಹ ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ಕಳೆದ ಈ 15 ವರ್ಷಗಳ ಖಾಸಗೀಕರಣದ ಅಮಾನವೀಯತೆಯ ಪಿತೂರಿಗೆ ಬಲಿಯಾದದ್ದೂ ಇಂದಿನ ದುರಂತ. ಇಂದಿನ ಆರ್ಥಿಕ ಗೋಜಲುಗಳಿಗೆ ನೇರ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರಗಳು, ತಲೆಬುಡವಿಲ್ಲದ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಹಾಗೂ ಈ ಖಾಸಗೀಕರಣದ ದುರಂತಕ್ಕೆ ಸಕ್ಕರೆಯ ಸಿಹಿಲೇಪನ ಹಚ್ಚಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದ ಬಹುಪಾಲು ಮಾಧ್ಯಮಗಳು ಹೊರಬೇಕು. ಇಂದು ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿರುವ, ಬಹು ಚರ್ಚಿತ ವಿಜಯ ಮಲ್ಯ ಒಡೆತನದ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನದ ದುರ್ಗತಿಯನ್ನು ಅದು ಪ್ರಾರಂಭಗೊಂಡ 2005 ರಲ್ಲೇ ತನ್ನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಬಂದಿತ್ತು. ನಾಗರೀಕ ವಿಮಾನಯಾನದಲ್ಲಿ ಲವಲೇಶವೂ ಅನುಭವವಿಲ್ಲದ ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಕೇವಲ ತನ್ನ ಮೋಜಿಗಾಗಿ ಈ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ನಾಗರೀಕ ವಿಮಾನಯಾನವನ್ನು ಬಳಸಿಸಿಕೊಂಡ. ಈ ವಿಮಾನಯಾನದ ಉದ್ಯಮದ ಮೂಲಕ ಈ ಜಾಗತೀಕರಣದ ಲಾಭಕೋರತನವನ್ನು ತಾನು ಸಹ ಹೊಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದೆಂದು ಯೋಜಿಸಿದ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು ಪೋಷಿಸಿದ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಇಂದು ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ನಗೆಪಾಟಲಿಗೀಡಾಗಿವೆ.
2005 ರಿಂದ ಅಂದರೆ ಶುರುವಾದ ದಿನದಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವೆರೆಗೂ ಈ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನ ನಷ್ಟದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯರ ಸಲುವಾಗಿ ತನ್ನ ನೀತಿ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳನ್ನು ಸಡಲಿಸಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ರೊಕ್ಕವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಈ ಒಂದು ಖಾಸಗೀ ಉದ್ಯಮ ಸಂಪೂರ್ಣ ದಿವಾಳಿಯಾಗಲು ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರದ ರಾಜಕೀಯ ರಂಗ ಮೂಲ ಕಾರಣಕರ್ತರು. ಇವರಿಗೆ ಸಹಕಾರ ನೀಡಿದವರು ಈ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನದ ನಾಮನಿರ್ದೇಶಿತ ನಿರ್ದೇಶಕರು, ನಾಮಕಾವಸ್ತೆಯ ಛೇರ್ಮನ್, ನಿಗಾ ಇಡುವಲ್ಲಿ ಸೋತಂತಹ ಷೇರು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ನಿಯಂತ್ರಣಾಧಿಕಾರಿಗಳು, ಅತ್ಯಂತ ನಷ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಹಣವನ್ನು ದುರಪಯೋಗಪಡೆಸಿಕೊಂಡು, ಹಣಕಾಸಿನ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗಾಳಿಗೆತೂರಿದ ಈ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಹತೋಟಿಗೆ ತರಲಾರದೆ ಪಲಾಯನಗೈದ SEBI ಮತ್ತು ಷೇರು ಪೇಟೆಯ ಉದ್ಯಮ. ಶುರುವಾದ ದಿನದಿಂದ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನ ಆರ್ಥಿಕ ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಸರ್ಕಾರದ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಅನುಸರಿಸದೆ ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಇಂಧನವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದ ಕೇಂದ್ರದ ವಿಮಾನಯಾನ ಇಲಾಖೆಯ ವೈಫಲ್ಯಗಳು ಇಂದು ದಾಖಲೆಗೊಂಡಿವೆ. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಈ ನಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಷೇರುಗಳ ಮೂಲಕ ತಮ್ಮ ಹಣ ತೊಡಗಿಸಿದಂತಹ ಭಾರತದ ನಾಗರೀಕರಿಗೆ ಇದರ ದೌರ್ಬಲ್ಯಗಳನ್ನು ಹಾಗೂ ದಿಕ್ಕೆಟ್ಟ ಹಣಕಾಸಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಮಗಿರುವ ಅಧಿಕಾರ ಹಾಗೂ ಜವಬ್ದಾರಿಯನ್ನು (ಇದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಇವರಿಗೆ ಬಲು ದೊಡ್ಡ ಸಂಬಳ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ) ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಸಾರ್ವನಿಕವಾಗಿ ಹಾಗೂ ಅಧಿಕೃತವಾಗಿ ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದ ನಾಮನಿರ್ದೇಶಿತ ನಿರ್ದೇಶಕರು ಹಾಗೂ ಇದರ ಛೇರ್ಮನ್ ಆರೋಪಿ ಸ್ಥಾನದ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಈ ಕರ್ತವ್ಯಲೋಪದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ತನಿಖೆಯಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕರ ಹಣವೂ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ.
ಇಂದು 6500 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳಷ್ಟು ನಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಸಂಸ್ಥೆ ಪಾವತಿಸಬೇಕಾದ 7500 ಕೋಟಿ ಸಾಲದ ಮೇಲಿನ ಬಡ್ಡಿಯ ಮೊತ್ತವೇ ಸಾವಿರ ಕೋಟಿಗಳಾಗುತ್ತದೆ. ಇನ್ನು ಅಸಲು ಮೊತ್ತದ ಪಾವತಿ ಬೇರೆ ಬಾಕಿ ಇದೆ !!! ಅಲ್ಲದೆ ಸಂಬಂಧಪಟ್ಟ ಅನೇಕ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಿಗೆ, ಕೇಂದ್ರದ ವಿಮಾನ ಖಾತೆಯಡಿ ಬರುವ ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಿಯೆಗೆ, ಇಂಧನ ಪೂರೈಸುವ ಉದ್ದಿಮೆಗಳಿಗೆ ಈ ಸಂಸ್ಥೆ ತನ್ನ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಮೊತ್ತದ ಬಾಕೀ ಹಣವನ್ನು ಪಾವತಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು. ಇದಲ್ಲದೆ ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಅವರು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಂದ ವಸೂಲಿ ಮಾಡಿದ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಮೊತ್ತದ ಸೇವಾ ತೆರಿಗೆಯ ಹಣವನ್ನು ಸಹ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪಾವತಿಸಿಲ್ಲ !!! ನೋಡಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ದೂಷಿಸಿ ಖಾಸಗೀಕರಣದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿರುವ ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ದುರಂತದ ಅಧ್ಯಾಯಗಳು. ಮೇಲುನೋಟಕ್ಕೇ ಇಂತಹ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು BIFR ಅಧಿ ನಿಯಮದಡಿ ರೋಗಗ್ರಸ್ಥ ಸಂಸ್ಥೆಯೆಂದೇ ಪರಿಗಣಿಸಿ ಅದರ ಎಲ್ಲಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಆಸ್ಥಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟುಗೋಲು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇದು ಮುಟ್ಟುಗೋಲಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಸಹಾಯ ಹಸ್ತದ ನೆರವಿನ ರೂಪ ತಾಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಕಾರಣರಾದ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಅನುಕಂಪೆಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಇಲ್ಲಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಕಾವಲು ಪಡೆಗಳಂತೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕಿದ್ದ ಹಾಗೂ ನಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವಂತಹ ಉದ್ಯಮಗಳ ವ್ಯವಹಾರವನ್ನು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತವಾಗಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಬಹಿರಂಗಗೊಳಿಸಬೇಕಾದ SEBI ಮತ್ತು ಷೇರು ಪೇಟೆಯ ಉದ್ಯಮದ ಸೋಲು ಇಡೀ ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿ ಮೂಕಪ್ರೇಕ್ಷಕರಂತೆ ನಿದ್ರಿಸಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಎರಡನೇ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರು. ದಿನಕ್ಕೆ ಕೇವಲ 30 ರೂಪಾಯಿಯ ವರಮಾನವಿರುವ ಭಾರತದ ಬಡವರ ಹಾಗೂ ರೈತರ ಅತ್ಯಂತ ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಸಾಲವನ್ನೂ ಅವರ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಹಾರಜು ಹಾಕುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಕ್ರೂರತೆಯನ್ನು, ವ್ಯವಹಾರ ಬದ್ಧತೆಯನ್ನು, ನೀತಿ ನಿಯಮಾವಳಿಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರಿ ಒಡೆತನದ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಕಳೆದ 7 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಈ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನ ಆರ್ಥಿಕ ದುಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಈ ಆರ್ಥಿಕ ದುರ್ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಹಣ ಪೋಲಾಗಿದ್ದನ್ನು ಲೆಕ್ಕ ಪರಿಶೋಧಕರು ತಮ್ಮ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದರೂ ಸಹ ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳದೆ ನಿದ್ರಿಸಿದೆ. ಇದು ಇಲ್ಲಿ ಮೂರನೇ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥರು. ಇಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಹಣವನ್ನು ದುರುಪಯೋಗಪಡೆಸಿಕೊಂಡ ಈ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟುಗೋಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಅದರ ಒಡೆಯ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯರ ಮೇಲೆ ಮೊಕದ್ದಮೆ ಹೂಡಬೇಕಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಸರ್ಕಾರಿ ಬ್ಯಾಂಕುಗಳು ಬದಲಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದು ಮತ್ತಷ್ಟು ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಹಣವನ್ನು ಸಾಲದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನೀಡಿದ್ದು. ಇದು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಅಲ್ಲವೇ?
(ಆಧಾರ ಡೆಕ್ಕನ್ ಹೆರಾಲ್ಡ್ ನಲ್ಲಿನ ಲೇಖನ. ಲೇಖಕ ಎನ್.ವಿ. ಕೃಷ್ಣಕುಮಾರ) ಇಲ್ಲಿ ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ತಮ್ಮ ಹೆಂಡ ಹಾಗೂ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರಗಳ ಇತರ ಉದ್ದಿಮೆಗಳಿಂದ ಹಣವನ್ನು ತಂದು ಈ ನಷ್ಟದಲ್ಲಿರುವ ವಿಮಾನಯಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ತೊಡಗಿಸಬಹುದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಹಾಗೆ ಮಾಡದೆ ಆತ್ಮವಂಚನೆಯ ಈ ಮಲ್ಯ ಮತ್ತೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಹಣಕ್ಕೆ ಕೈಚಾಚುತ್ತಾನೆ. ಇದು ದೇಶದ್ರೋಹವಲ್ಲದೇ ಮತ್ತಿನ್ನೇನು? ಇವೆಲ್ಲ ಭ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಭ್ರಷ್ಟತೆ ತನ್ನ ಕಣ್ಣಳತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದರೂ ಇದರ ವಿರುದ್ಧ ಕಾರ್ಯಪ್ರವೃತ್ತರಾಗದ ಕೇಂದ್ರದ ನಾಗರೀಕ ವಿಮಾನಯಾನ ಸಚಿವಾಲಯ ಮೂಲಭೂತ ಹೊಣೆಯನ್ನು ಹೊರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟರಲ್ಲಾಗಲೇ ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯ ಹಾಗೂ ಅವರ ಒಡೆತನದ ಕಿಂಗ್‌ಫಿಷರ್ ವಿಮಾನಯಾನದ ವಿರುದ್ಧ ಕೋರ್ಟ್‌ನಲ್ಲಿ ದಾವೆಯನ್ನು ಹೂಡಿ ಮೊಕದ್ದಮೆಯನ್ನು ಚಲಾಯಿಸಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಕೇಂದ್ರದ ಖಾತೆ ಇನ್ನೂ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆಯಾಡುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಖಾಸಗೀಕರಣದ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಹಾಗೂ ದೂರಗಾಮಿ ಪರಿಣಾಮಗಳ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಅತ್ಯಂತ ರೋಚಕತೆಯಿಂದ ಹಾಗೂ ರೋಮಾಂಚನಗೊಂಡು ವರ್ತಿಸಿದುದರ ದುರಂತ ಇದು.
ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್‌ರಂತಹ ಲೇಖಕಿಯರು ಖಾಸಗೀಕರಣದ ವಿರುದ್ಧದ ಉಗ್ರವಾದ ವಿರೋಧಿನೀತಿಯನ್ನು ತಲೆಗೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಆ ಚಿಂತನೆಗಳ, ಹಳಹಳಿಕೆಗಳ ರೋಚಕತೆಗೆ ಹಾಗೂ ಈ ರೋಚಕತೆ ತಂದುಕೊಡುವ ಜನಪ್ರಿಯತೆಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅದ್ಭುತವಾಗಿ ತಲೆದೂಗಿಸುವಂತೆ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಬರೆಯುವ ನೈಪುಣ್ಯತೆ ಇರುವ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್ ಅವರ ಪ್ರಕಾರ ಇಂದು ಆದಿವಾಸಿಗಳ ದುರಂತಕ್ಕೆ, ದೇಶದ ಸಂಪಲ್ಮೂಲಗಳ ಕಣ್ಮರೆಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಖಾಸಗೀಕರಣವನ್ನು, ಖಾಸಗೀ ಒಡೆತನದ ಉದ್ದಿಮೆದಾರರನ್ನೂ ಹೊಣೆಯಾಗಿಸುತ್ತಾ ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ ಮಾಧ್ಯಮಗಳು, ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು, ಸ್ವಾಯುತ್ತ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಪರಿಸರವಾದಿಗಳು, ಖಾಸಗೀ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಹೀಗೆ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಬದುಕುವ ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಚರಗಳನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತಾ ಕಡೆಗೆ ಈ ಮಾವೋವಾದಿಗಳ ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಂತು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್‌ರಂತಹ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ವಾದಿಗಳಿಗೆ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಯ ಅರ್ಥ ಹಾಗೂ ಅದರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಬಹು ಸೀಮಿತಾರ್ಥದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಂಡುಬಿಡುವ ಚಟವೇ ಇಲ್ಲಿನ ಈ ಗೋಜಲುಗಳಿಗೆ ಹಾಗೂ ಎಡಪಂಥೀಯ ಚಿಂತನೆಗಳ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಹಾದಿ ತಪ್ಪುವ ರೋಚಕತೆಗೆ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
ಇವರೆಲ್ಲರ ಪ್ರಕಾರ ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿಗಳೆಂದರೆ ಯಾವನೋ ಶ್ರೀಮಂತನೊಬ್ಬ ತನ್ನಲ್ಲಿರುವ ದುಡ್ಡಿನಿಂದ (ಅದು ಜನರ ದುಡ್ಡು) ಒಂದು ಎಕರೆ ಜಾಗವನ್ನು (ಅದು ಜನರ ಜಾಗ) ಖರೀದಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾರ್ಖಾನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸಿ (ಅಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವ ವರ್ಗ) ಕೆಲವು ಯಂತ್ರಗಳನ್ನು ತಂದು ಅದಕ್ಕೆ ಆಪರೇಟರನ್ನು ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾರ್ಖಾನೆಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ತಕ್ಷಣ ಅಲ್ಲಿ ಮಾಲೀಕ, ಕಾರ್ಮಿಕ, ಹಾಗೂ ಯಂತ್ರಗಳೆಂಬ ಒಂದು ಬೂಜ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಸರಿ ಇನ್ನು ಶೋಷಣೆ ಶುರು. ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಸರಳೀಕೃತಗೊಂಡ, ನಿಂತನೀರಾದ ಕಳೆದ 50 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಚಲನಶೀಲತೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಚಿಂತನೆಯ ಮಾದರಿ. ಇದಕ್ಕೆ ನಾವು ಯಾವುದೇ ಘನ ಪಂಡಿತರ ಚಿಂತನೆಗಳ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು, ಬೌದ್ಧಿಕತೆಯ ಕಸರತ್ತುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರೂ ಕಡೆಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುವುದು ಮರಳಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ. ಈ ಬೂಜ್ವಾ ಜಗತ್ತಿನ ಸುತ್ತಾಟದಲ್ಲಿ ಭ್ರಷ್ಟತೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೊಂದು ಬಗೆಯ ಕಗ್ಗಂಟನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಹೋಟೆಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ವೇಟರನಿಗೆ ಏಕವಚನದಲ್ಲಿ ಕರೆದು ತಿಂಡಿ ಆರ್ಡರ ಮಾಡುವುದೂ ಸಹ ಬೂಜ್ವ ವರ್ತನೆ, ಶೂ ಪಾಲೀಶು ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಹ ಬೂಜ್ವ ವರ್ತನೆ, ಕೆಲಸದ ಆಳನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದೂ ಸಹ ಬೂಜ್ವ ವರ್ತನೆ, ಹೀಗೆ ದಿನ ನಿತ್ಯದ ನಮ್ಮ ವರ್ತನೆಗಳನ್ನು ಸಹ ಶೋಷಣೆಗೆ ಉದಾಹರಿಸಿ ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದರಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್ ತರದ ಚಿಂತಕರಿಗೆ ಇಂದಿಗೂ ಅರ್ಥವಾದಂತಿಲ್ಲ.
ರೋಚಕತೆಯ ತಮ್ಮ ಎಡಪಂಥೀಯ ಚಿಂತನೆಗಳಿಗೆ ಗಾಂಧೀ, ಲೋಹಿಯಾ ಹಾಗೂ ಅಂಬೇಡ್ಕರರನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳಲು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್, ಈ ತ್ರಿವಳಿ ಚಿಂತಕರನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳದೆ ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ರಾಜಕೀಯ ದುರಂತಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಉತ್ತರ ದೊರೆಯದು ಎನ್ನುವ ವಾಸ್ತವತೆಯನ್ನು ಬೇಕೆಂತಲೇ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇವರ ಪ್ರಕಾರ ಇವರೆಲ್ಲರಿಗೆ ಈಗ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್ ತರಹದ ಚಿಂತಕರಿಗೆ ಪರಿಹಾರಗಳು ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಕೇವಲ ರೋಮಾಂಚನಗೊಳಿಸುವ, ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಚಿಂತನೆಗಳು, ಮಾತುಗಳು ಹಾಗೂ ಇವು ನಿರಂತರವಾಗಿ ತಂದುಕೊಡುವ ಜನಪ್ರಿಯತೆಗಳ ಮೇಲೆ ಇವರ ಕಣ್ಣು. ಅಷ್ಟೇ. ಏನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಈ ವಿಜಯ್ ಮಲ್ಯರನ್ನು ಮೊಕದ್ದಮೆಗೆ ಒಳಪಡಿಸಿ, ಅವರ ಅವ್ಯವಹಾರಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯಾಂಗ ಶಿಕ್ಷೆ ಸಿಗುವವರೆಗೂ ನಾನು ವಿಮಾನಯಾನವನ್ನು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಬೇಕು, ಏನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತ ಬಡವರಿಗೆ ಶುದ್ಧ ಕುಡಿಯುವ ನೀರು ಸಿಗುವವರೆಗೂ ನಾನು ಶುದ್ದೀಕರಿಸಿದ ನೀರನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಬೇಕು, ಏನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಈ ದೇಶದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಪ್ರಜೆಗೂ ಎರಡು ಹೊತ್ತಿನ ಊಟ ದೊರಕುವವರೆಗೂ ನಾನು ಒಂದು ಹೊತ್ತಿನ ಊಟ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಬೇಕು ಈ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಗಾಂಧೀ ಮಾರ್ಗದಿಂದ ಪಡೆಯಬಹುದು. ಆದರೆ ಅರುಂಧತಿ ರಾಯ್‌ಗೆ ಗಾಂಧೀ ಹೆಸರೇ ಅಪಥ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ಅರಂಧತಿ ರಾಯ್ ಒಂದು ನೆಪವಷ್ಟೇ. ಯಾವುದೇ ಜನಪರ, ಸಾಮಾಜಿಕ ನ್ಯಾಯದ ವಾಸ್ತವ ಮಾರ್ಗದ ಪರಿಹಾರಗಳಿಲ್ಲದ ಚಿಂತನೆಗಳಿಗೆ ಹಾಗೂ ಚಿಂತಕರಿಗೆ ಕೂಡ ಇದು ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ.
ಇಲ್ಲಿ ಆರ್.ಎಸ್.ಎಸ್. ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಫಲವತ್ತಾದ ಇಲಾಖೆಗಳಾದ ಕಂದಾಯ, ನೀರಾವರಿ, ಲೋಕೋಪಯೋಗಿ, ವಾಣಿಜ್ಯ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಗೃಹ ಇಲಾಖೆ, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ಇಲಾಖೆ, ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇಲಾಖೆ, ಸಂಸದೀಯ ವ್ಯವಹಾರ ಹೀಗೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮಜಲುಗಳುಳ್ಳ, ಜನ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನುಳ್ಳ ಇಲಾಖೆಗಳನ್ನು. ಈ ಇಲಾಖೆಗಳಲ್ಲಿ ಆರ್.ಎಸ್.ಎಸ್. ಒಲವುಳ್ಳವರನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನೇಮಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಕರಡು ನೀತಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಆರ್.ಎಸ್.ಎಸ್. ಅತ್ಯಂತ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯಿಂದ ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತದೆ.
8. ಶಿಕ್ಷಣ ಮಂತ್ರಿಗಳಾದ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರ ಹೆಗಡೆ ಕಾಗೇರಿಯವರು ಪದೇ ಪದೇ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅಮೂಲಾಗ್ರ ಬದಲಾವಣೆಯನ್ನು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಮೂಲಾಗ್ರ ಬದಲಾವಣೆ ಅಂದರೆ ಅಖಂಡ ಹಿಂದುತ್ವದ ಪ್ರತಿಪಾದನೆ ಎಂದರ್ಥ. ಈ ಅಖಂಡ ಹಿಂದುತ್ವದ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ವರ್ಣಾಶ್ರಮ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು, ವೈದಿಕ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸುವ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಪಠ್ಯಕ್ರಮವನ್ನಾಗಿ ರೂಪಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆ ಮೂಲಕ ಈ ನೆಲದ ಅವೈದಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು, ದಲಿತರ ಜಾಗೃತ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನೇ ಅಲ್ಲಗೆಳೆಯುಲಾಗುತ್ತದೆ ಹಾಗೂ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಾಶಪಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇಂದು ರಾಜ್ಯದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಹಾಗೂ ಲಿಂಗಾಯಿತ ಜಾತಿಯ ಬಹುಪಾಲು ಮಠಗಳು ಹಾಗೂ ಅದರ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿರುವ ಸ್ವಚ್ಛಂದ, ನಿರ್ಲಜ್ಜ ಕೀಳು ಮಟ್ಟದ ಜಾತೀಯತೆ, ಭೋದಿಸುತ್ತಿರುವ ಧಾರ್ಮಿಕ, ಮೂಢಕಂದಾಚಾರಗಳು, ಬೆಳೆಸುತ್ತಿರುವ ಅನೈತಿಕ ಪರಂಪರೆ, ಕುಗ್ಗಿಸುತ್ತಿರುವ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಸರ್ವರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುವಂತಹದ್ದು. ನಮ್ಮ ಮೂಲಭೂತ ಚಿಂತನೆಗಳಾದ ವೈದಿಕತೆ ಹಾಗೂ ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿಯನ್ನೇ, ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ತುಚ್ಛೀಕರಣವನ್ನೇ ಸಂಘ ಪರಿವಾರ ಕೂಡ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವಂತೆ ವರ್ತಿಸುವ ಬಹುಪಾಲು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಮಠಗಳು, ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ ತಮ್ಮ ಜಾತಿಯವನು ಹಾಗೂ ಜನರ ಹಣವನ್ನು ತಮಗೆಲ್ಲ ಸಂವಿಧಾನ ಬಾಹಿರವಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುವ ಅನೈತಿಕ, ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಹಂಗಿನಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯದ ಬಹುಪಾಲು ಲಿಂಗಾಯತ ಮಠದ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಆದರ್ಶಗಳು, ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಗಾಳಿಗೆ ತೂರಿ ಕಡು ಭ್ರಷ್ಟಚಾರದ ಅಪಾದನೆಯನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಕಳಂಕಿತ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪರವರನ್ನು ನಿರ್ಲಜ್ಜವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವುದೂ ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ದಿನನಿತ್ಯದ ಸುದ್ದಿಯಾಗಿ ಹಳಸಲಾಗಿದೆ. (ಬರು ಬರುತ್ತಾ ಜನತೆ ಇದನ್ನು ಅಯ್ಯೋ ಮಾಮೂಲಿ ಬಿಡಿ ಹೊಸತೇನಿದೆ ಎನ್ನುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪುವ ಅಪಾಯವಿದೆ.)
ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಢೋಂಗಿ ಗುರು ರವಿಶಂಕರ್ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ನಕ್ಸಲೀಯರನ್ನು ತಯಾರಿಸುವ ಕೇಂದ್ರ ಎನ್ನುವ ದೇಶದ್ರೋಹಿ ಹೇಳಿಕೆ ಕೊಟ್ಟಾಗ ನಮ್ಮ ಅನೇಕ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರಲ್ಲಿ ಇದು ತಳಮಳವನ್ನಾಗಲಿ, ಕ್ರೋಧವನ್ನಾಗಿ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕಡೆಗೆ SFI ನ ಗೆಳೆಯರು ಕೆಲವು ಜಿಲ್ಲಾ ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ರವಿಶಂಕರ ಹೇಳಿಕೆ ವಿರುದ್ಧ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸಬೇಕಾಯಿತು.
ಅಂದು ಚಿಂತಕ ಕೆ. ಮರಳುಸಿದ್ಧಪ್ಪನವರು ಕೂಡ ಹೇಳಿದ್ದು “ಕೇವಲ ಮಡೆಸ್ನಾನ ನಿಷೇಧ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಇನ್ನಿತರ ಅನಿಷ್ಟಗಳಾದ ಅಂತರ್ಜಾತೀಯ ವಿವಾಹಿತರ ಬರ್ಬರ ಹತ್ಯೆಗಳು, ಸರ್ಕಾರದ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರ ಹಾಗೂ ಕೋಮುವಾದ ಇವುಗಳೆಲ್ಲದರ ವಿರುದ್ಧ ನೀವು ಅಂದರೆ ಪ್ರಗತಿಪರ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದರೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಅಂದರೆ ಪ್ರಗತಿಪರ ಹೋರಾಟಗಾರರು ಹಾಗೂ ಚಿಂತಕರು ನಿಮ್ಮ ಹಿಂದೆ ಇರುತ್ತೇವೆ”. ಅಂದರೆ ಇಂದು ದಲಿತ, ಪ್ರಗತಿಪರ ಸಂಘಟನೆಗಳು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲ್ಕಾಣಿಸಿದ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಬೇಕು, ಇದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ದಾರಿಯೇ ಇಲ್ಲವೇನೋ ಎನ್ನುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಇಂದಿನ ಹೋರಾಟ ತನ್ನ ದಿಕ್ಕನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದೆಯೇ? ಇದನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಹುಷಾರಾಗಿ ಜವಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ಹಾಗೂ ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರಕವಾಗಿ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. (ಇದು ಅತಿರೇಕವೆಂದು ಗೊತ್ತಿದೆ).
ಆದರೆ ಇಂದು ಅತ್ಯಂತ ಜಾತ್ಯಾತೀತರಾಗಿ ಕಾಯಕವನ್ನೇ ನೆಚ್ಚೋಣ ಮತ್ತೇನನ್ನು ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿರುವ ಮೇಲಿನ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಈ ಧರ್ಮ ಸೂಕ್ಷ್ಮತೆಯನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದರೆ ಈ ಅಪಾಯ ಪ್ರಗತಿಪರ ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗೂ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಗತಿಪರವಾಗಿ, ಜಾತ್ಯಾತೀತರಾಗಿ ಘೋಷಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಸ್ಥಾವರಗೊಂಡ ಅವರ ಮಠಗಳು ಅವರನ್ನು ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಯಲು ಬಿಡುತ್ತವೆಯೇ? ಒಂದು ವೇಳೆ ಆಯ್ಕೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದಾಗ ಇವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ ಚಿಂತನೆಗಳಿಗೆ ತೊಡರುಗಾಲಾಗುವ ಮೌಢ್ಯದ ಜಾತೀವಾದದ ತಮ್ಮ ಮಠಗಳನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸುವಷ್ಟು ಎದೆಗಾರಿಕೆ ಹಾಗೂ ಸಮಯಪ್ರಜ್ಞೆ ಹೊಂದಿರುತ್ತಾರೆಯೇ? ಇವು ಮೂಲಭೂತ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು.
ಫ಼್ಯೂಡಲಿಸಂನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ. ಆದರೆ ಅದನ್ನೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊತ್ತುಕೊಂಡಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಒಳಗೊಂಡಿಲ್ಲ. ಈ ಬಳ್ಳಾರಿ ನಗರ ಹಾಗೂ ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶ ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ ತೆಲುಗುಮಯವಾಗದಂತೆ ತೊಡರುಗಾಲಿಡುತ್ತಿರುವುದು ಅಲ್ಲಿನ ಕನ್ನಡದ ಜನತೆಯಿಂದ. ಆದರೆ ಈಗ ಇವರೂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಗಣಿಚೋರರಾದ ರೆಡ್ಡಿಗಳ ದೆಸೆಯಿಂದ ಕಳೆದ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಇಡೀ ನಗರ ಹಾಗೂ ಗ್ರಾಮಾಂತರ ಪ್ರದೇಶಗಳು ತೆಲುಗು ಭಾಷೆಯನ್ನು ಆಡು ಮಾತನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಎಂದರೆ ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಕನ್ನಡ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಲ್ಲಿನ ನಟರಾಜ ಹಾಗೂ ಉಮಾ ಚಿತ್ರಮಂದಿರಗಳು ಇಂದು ತೆಲಗು ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಿವೆ. ಅಲ್ಲಿನ ತಾಲೂಕ ಕಛೇರಿಗಳಲ್ಲಾಗಲಿ, ಡಿಸಿ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಾಗಲಿ, ನಗರಸಭೆಗಳಲ್ಲಾಗಲಿ ಎಲ್ಲಾ ವಿಭಾಗಳಲ್ಲಿಯೂ ವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತಿರುವುದು ತೆಲುಗು ಭಾಷೆ. ಕೇವಲ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿನ ವ್ಯವಹಾರ ಮಾತ್ರ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿದೆ.
ಇದೇ ಮಾತು ಸ್ಮಿತಾ ಪಾಟೀಲ್‌ಳಂತಹ ಅದ್ಭುತ ನಟಿಗೆ ಕೂಡ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ. ಸುಂದರಿಯರಾದ, ಮಾದಕ ರೂಪಿನ ಶ್ರೀದೇವಿ. ಜಯಪ್ರದ ಅವರಿಗಿಂತಲೂ ಕಪ್ಪಗಿನ ಅನಾಕರ್ಷಕ ರೂಪಿನ ಸ್ಮಿತಾ ಪಾಟೀಲ್, ಶಬನ ಅಜ್ಮಿ‌ರಂತಹ ಅದ್ಭುತ ನಟಿಯರು ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನಮಗೆ ಕನಸಿನ ರಾಣಿಯರಾಗಿದ್ದರು. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಅವರ ಮನೋಜ್ನ ಅಭಿನಯದ ಸೌಂದರ್ಯ. ಅವರ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ. ಇದೇ ಮಾತು ನಮ್ಮ ಪಿ.ಟಿ.ಉಷಾ ಎನ್ನುವ ಅದ್ಭುತ ಆಟಗಾರ್ತಿ ಬಗೆಗೂ ನಿಜ. ನೋಡಲಿಕ್ಕೆ ಕಪ್ಪಗೆ, ತೆಳ್ಳಗೆ, ಅತ್ಯಂತ ಸಾಧಾರಣ ರೂಪಿನ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದ ಈ ಪಿ.ಟಿ.ಉಷಾ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಅಥ್ಲೇಟಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲತೊಡಗಿದಾಗ ಅವಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವೇ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸತೊಡಗಿತು. ಅವಳ ಕಪ್ಪಗಿನ ಸಾಧಾರಣ ರೂಪ ನೇಪಥ್ಯಕ್ಕೆ ಸರೆಯಿತು.
ಆದೇ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಯುವರಾಜ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿದ್ದ, ಕಣ್ಣು, ಮೂಗು, ಬಣ್ಣ, ಎತ್ತರ, ಧ್ವನಿ ಮುಂತಾದವುಗಳೆನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಮರೂಪವಾಗಿ ಪಡೆದಿದ್ದ, ತನ್ನ 42ರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೂ ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರನಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ಈ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿಯ ಡ್ರೆಸ್ ಕೋಡ್ ಕೂಡ ಅತನ ಸುಂದರ ರೂಪಿಗೆ ಮೆರುಗು ನೀಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅತನ ಕುರುಚಲು ಗಡ್ದ ಸಹ! ಆದರೆ ಏನಾಯಿತು? ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ತನ್ನ ರಾಜಕೀಯ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು,ತನ್ನ ಘನತೆಯನ್ನು ಪಣಕ್ಕಿಟ್ಟು ಹೋರಾಡಿದ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅತ್ಯಂತ ದಯನೀಯವಾಗಿ ಸೋಲನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿ ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ನೆಲ ಕಚ್ಚಿದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ನಗೆಪಾಟಲಿಗೀಡಾಗಿದೆ. ಇದರ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗೆ ಬೇರೆಯೆದೇ ವೇದಿಕೆ ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.ಆದರೆ ಇಂದು ಈ ತನ್ನ ಹೀನಾಯ ಸೋಲಿನ ಮೂಲಕ ಸುಂದರನಾದ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ಅತ್ಯಂತ ಅನಾಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣತೊಡಗಿದ್ದಾನೆ. ಈ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ಎನ್ನುವ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಯುವರಾಜ ರಾಜಕೀಯ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಸೋತಂತಹ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದು ಆತನ ಮನಮೋಹಕ ಬಣ್ಣ, ಹೊಳಪು, ಸುಂದರ ಕಾಯ ಯಾವುದೂ ಈತನನ್ನು ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಲಾರವು. ಗೆಲುವಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಆ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇತ್ತು. ಇದು ಅಖಿಲೇಶ್ ಯಾದವ್ ಪಾಲಿಗೆ ನಿಜವೆಂದು ಸಾಬೀತಾಗಿದೆ. ಉದ್ದನೆಯ, ಸೊಟ್ಟ ಮೂಗಿನ, ಕುಳ್ಳಗಿನ ಅನಾಕರ್ಷಕ ಅಖಿಲೇಶ್ ಯಾದವ್ ತನ್ನ ಗೆಲುವಿನ ಮೂಲಕ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಮಣಿಯಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಆಕರ್ಷಕ, ಸುಂದರ ಪುರುಷ ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ ತನ್ನ ಹೀನಾಯ ಸೋಲಿನೊಂದಿಗೆ ಮೂಲೆಗೆ ತಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಅನಾಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇದೇ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಗೆಲುವಿನ ಮನಮೋಹಕ ಆದರೆ ನಿಷ್ಟುರ ಕಠೋರ ದೃಶ್ಯಗಳು.
ಅಖಿಲೇಶ್ ಅರಿತರೆ, ಯಾದವರು ಇಂದು ಒಂದು ಹಿಂದುಳಿದ ಜಾತಿಯಾಗಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ ಅದು ಒಂದು ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ, ಬಲಿಷ್ಟ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯ ಜಮೀನ್ದಾರಿ ಜಾತಿಯಾಗಿ ಮೆರೆಯುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದರ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ರಾಜಕೀಯ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಮನನ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ, ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ ಅಲ್ಲವೆ? ಇದೆಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾದದ್ದು ಅಖಿಲೇಶ್ ಸಿಂಗ್ ಯಾದವ್ ಎನ್ನುವ ಯುವ ನಾಯಕನಿಗೆ 25 ರಿಂದ 30 ರ ವಯಸ್ಸಿನ ಆಜುಬಾಜಿರುವ ಶೇಕಡ 35 ರಷ್ಟು ಯವ ಜನಾಂಗ ಇಂದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸಿದೆ. ಈ ಯವ ಜನತೆಯ ಬೆಂಬಲವೇ ಇವತ್ತಿನ ಸಮಾಜವಾದಿ ಪಕ್ಷದ ಗೆಲುವಿಗೆ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದ್ದು, ಬಲು ದೊಡ್ಡ ತಿರುವು ನೀಡಿದ್ದು. ಸಹಜವಾಗಿಯೇ Generation next ಹುಡುಗನಂತಿರುವ ಯುವರಾಜ “ರಾಹುಲ್ ಗಾಂಧಿ”ಯನ್ನು ಏತಕ್ಕೆ ಕೈ ಬಿಟ್ಟು ಅಖಿಲೇಶ್ ಸಿಂಗ್ ಯಾದವ್ ನನ್ನು ಕೈ ಹಿಡಿದರು ಎನ್ನುವುದರ ಒಳ ನೋಟಗಳನ್ನು ಈ ಅಖಿಲೇಶ್ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ದಿನ, ಮುಂದಿನ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಅರ್ಥವಾದಷ್ಟನ್ನು, ದಕ್ಕಿದಷ್ಟನ್ನು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ತರುವ ಯೋಜನೆಗಳ Blue print ಅನ್ನು ಈ ಅಖಿಲೇಶ್ ಸಿಂಗ್ ಯಾದವ್ ತಯಾರಿಸಿಕೊಂಡ ದಿನ ನಿಜಕ್ಕೂ ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶದ ಭವಿಷ್ಯದ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಕನುಸುಗಳು ಸಾಕಾರಗೊಳ್ಳಬಹುದೇನೋ ಎನ್ನುವ ಅನುಮಾನಗಳ ಬೀಜ ಹುಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊಸ ಚಿಂತನೆಗಳಿಗೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ.