Follow– ಸೂರ್ಯ ಮುಕುಂದರಾಜ್
ವಕೀಲ, ಬೆಂಗಳೂರು
ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಯ ಕನ್ನಡ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಗನಿಗೆ ಕ್ಷಮಿಸು ಎಂದು (ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ಸಂಗತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿರುವ ಲೇಖನ) ಕೇಳುತ್ತಿರುವ ಸಹನಾ ಕಾಂತಬೈಲು ಅವರಂತಹ ತಾಯಂದಿರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ನಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಭಾಷಾ ಕೀಳರಿಮೆ ಅರ್ಥವಾಗುವಂತಹುದೆ. ಆದರೆ ಭಾಷೆ ಒಂದು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ. ಹಾಗಾಗಿ ಸಂವಹನಕ್ಕೆ ಮಾತೇ ಬೇಕಂತಿಲ್ಲ. ಈ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಯುಗದಲ್ಲೂ ಕೂಡ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್ ಇಂಜಿನಿಯರ್‌ಗಳಿಂದ ಎಂಟನೇ ತರಗತಿ ಓದಿರುವ ಯಲಹಂಕದ ವಿ.ಆರ್.ಕಾರ್ಪೆಂಟರ್ ಎಂಬ ಕವಿಯವರೆಗೆ ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ನಲ್ಲೂ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಪಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದ ನನಗೆ ಅಲ್ಲಿನ ಉಸಿರು ಕಟ್ಟುವ ವಾತಾವರಣದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ದೊರಕಿದ್ದು ನನ್ನನ್ನು 
ನಾಗರಬಾವಿಯ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದ ಮೇಲೆಯೇ. ಸರ್ಕಾರಿ ಪಿಯು ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಉಪನ್ಯಾಸಕರಾಗಿದ್ದ. ಕನ್ನಡದ ಕವಿಯಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ತಂದೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿದ್ದುಕೊಂಡು ನನ್ನನ್ನು ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸಿದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ’ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ, ಮೊದಲು ಯಾವುದಾದರೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯಂ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಸೇರಿಸಿ’ ಎಂದು ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟವರೇ ಹೆಚ್ಚು. ಬೆಂಗಳೂರಿನಂತಹ ಹೈಟೆಕ್ ಯುಗಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಂದಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮೇಷ್ಟ್ರ ಮಗನಾಗಿ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವವನೆಂದು ನನ್ನ ಸುತ್ತಲಿನವರು ನನ್ನನ್ನು ಯಾರೋ ಅನ್ಯಗ್ರಹದ ಜೀವಿಯೇನೋ ಎಂದು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ನಾನು ಇಂದು ಏನಾಗಿದ್ದೇನೋ ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆ. ಸಹನಾ ಕಾಂತಬೈಲುರಂತಹ ತಿಳಿದವರು ಯಾವುದೋ ಮಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಎಸ್.ಎಸ್.ಎಲ್.ಸಿ ಫೇಲಾದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿತು ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಬಳಕ್ಕಿರುವವನೊಂದಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾತನಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿರುವ ಬಗ್ಗೆ ಪೇಚಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದರೆ ಕಾರಣ ಕೀಳರಿಮೆ. ನಾನು ಇಂದಿಗೂ ಕೂಡ ಯಾವುದೇ ಮಾಲ್‌ಗೆ ಹೋದರೂ ಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ವ್ಯವಹರಿಸುತ್ತೇನೆ, ಹಣ ಕೊಡುವ ಗ್ರಾಹಕನಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಮಾಲ್‌ನ ಅಂಗಡಿಗಳ ಮಾಲೀಕರಿಗಿದೆ ಹೊರತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿತು ಸಾಮಾನು ಕೊಳ್ಳುವ ದರ್ದು ನಮಗಿರಬೇಕಿಲ್ಲ.
ಠಸ್ ಪುಸ್ ಎಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾತನಾಡುವವರು ಮಾತ್ರ ಬದುಕಲು ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲದಿದ್ದೆರೇ ಇಲ್ಲಿ ಜೀವನ ಮಾಡುವುದೇ ದುಸ್ತರ 
ಎಂಬ ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ನಿಮ್ಮಂತವರು ಏಕೆ ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದೀರ ಅನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಮೊಬೈಲ್ ಸಂದೇಶ ಕಳುಹಿಸಲು ನೀವು ಶಬ್ಧಕೋಶದ ಮೊರೆ ಹೋಗುತ್ತೀರೆಂದರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅದು ನಿಮ್ಮ ಕಲಿಕೆಯ ಕೊರತೆಯಷ್ಟೇ ಹೊರತು ಕಿರು ಸಂದೇಶಕ್ಕೆ ಶಬ್ದಕೋಶದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ. ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಿರು ಸಂದೇಶಗಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಶಬ್ಧಗಳನ್ನು ತುಂಡರಿಸಿ ಕಳುಹಿಸುವುದರಿಂದ ನಿಮಗೆ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇಂದು ಗೂಗಲ್‌ನಂತಹ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ನೋಕಿಯಾ, ಸಾಮ್‌ಸ್ಯಾಂಗ್‌ನಂತಹ ದೈತ್ಯ ಮೊಬೈಲ್ ಕಂಪೆನಿಗಳೂ ಕೂಡ ಸ್ಥಳೀಯ ಬಾಷೆಯನ್ನು ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ದೊರುಕವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಅರಿವು ತಮಗಿಲ್ಲವೆನ್ನಿಸುತ್ತದೆ.
ನಿಮ್ಮ ಬರಹದಲ್ಲೇ ನೀವು ಸುತ್ತಲಿನ ಮಕ್ಕಳು ಮಾತನಾಡುವ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಿಮ್ಮ ಮಗನಿಗೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ ಕೀಳರಿಮೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದೀರಿ. 7ನೇ ತರಗತಿವರೆಗೆ ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿ 8ನೇ ತರಗತಿಗೆ ಮನೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಸರ್ಕಾರಿ ಪ್ರೌಢ ಶಾಲೆಯಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದ ಕಾರಣ ನಾನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯಂಗೆ ಸೇರಿದೆ. ಈ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗಲಿಯೆಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರ ಬರೆಯಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಎರಡೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ವಾಕ್ಯ ರಚನೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಕಲಿತೆ. ಎಲ್.ಕೆ.ಜಿಯಿಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯಂನಲ್ಲಿ ಓದಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಸಹಪಾಠಿಗಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲು ಸ್ಪೆಲ್ಲಿಂಗ್ ಗೊತ್ತಾಗದೆ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಕಾಪಿ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಕೀಳರಿಮೆಯಿಂದ ಬಳಲಿದ್ದರೆ ಇದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ನನ್ನ ಜೊತೆ ಓದಿದ ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯ ಬಡ ಕುಟುಂಬದ ಮಕ್ಕಳಿಂದ ನಾನು ಒಬ್ಬ ಕಟ್ಟಕಡೆಯ ಮನುಷ್ಯನ ಜೀವನ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆಯೆಂದು ಕಂಡೆ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಪೇಪರ್ ಹಾಕಿ, ಮನೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ, ಸಂಜೆಯಾದರೆ ತಳ್ಳೋಗಾಡಿ ಹೋಟೆಲ್, ಬಾರ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ದುಡುದು ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಹುಡುಗರಿಂದ ಕಲಿತ್ತದ್ದು ಅಪಾರ. ಅದೇ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮೀಡಿಯಂನ ಈ ಸೊಫಿಸ್ಟಿಕೇಟೆಡ್ ಕುಟುಂಬಗಳಿಂದ ಬಂದು ಕೇವಲ ಮಾತನಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿಯಲು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಹಣ ಚೆಲ್ಲುವ ತಂದೆ ತಾಯಿರ ದುಡ್ಡಿನಿಂದ ಮಜಾ ಉಡಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಸಹಪಾಠಿಗಳು ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಸೋತಿರುವುದನ್ನೂ ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಕನ್ನಡ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿ ಕಾನೂನು ಪದವಿಗೆ ಸೇರಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆದು ಪದವಿ ಪಡೆದು ವಕೀಲನಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಕನ್ನಡದ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತವೇ ಇಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಅನ್ನು ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಶಕ್ತಿ ಕೊಟ್ಟಿರುವುದು. ಇಂದು ಕರ್ನಾಟಕದ 
ಖ್ಯಾತ ವಕೀಲರಾದ ಸಿ.ಎಚ್.ಹನುಮಂತರಾಯ ಅವರ ಬಳಿ ಕಿರಿಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯಾಗಿರುವ ನನಗೆ ಅವರ ಅನುಭವಗಳೆ ಆಗಾಗ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಧನೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಹುರಿದುಂಬಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕಲಿತು ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಸೇಂಟ್ ಜೋಸೆಫ್ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಪಿ.ಯು.ಸಿಗೆ ಸೇರಿದಾಗ ಅದು ಅವರ ಕಲ್ಪನೆಯ ಇಂಗ್ಲೆಂಡ್‌ನಂತೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಸೇಂಟ್ ಜೋಸೆಫ್ ಕಾಲೇಜು ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್‌ರು ಹನುಮಂತರಾಯರನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾರೆ ’ವಾಟ್ ಈಸ್ ಯುವರ್ ಫಾದರ್?’ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಕೂಡಲೇ ಏನು ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ತೋಚದೆ ಅವರು ’ಮೈ ಫಾದರ್ ಈಸ್ ಮ್ಯಾನ್’ ಎಂದು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಅನುಭವ ಕೇಳಿದಾಗ ಈ ಕೀಳರಿಮೆ ಸರ್ವಕಾಲಿಕ, ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಮೆಟ್ಟಿನಿಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ಛಲ ನಮ್ಮಲಿರಬೇಕು ಅಷ್ಟೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಇಂದು ಅವರ ಕನ್ನಡದ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತ ಕಮ್ಮಿಯಿಲ್ಲ/ ಹಾಗೆಯೇ ಅವರ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಆ ಭಾಷಾ ಪ್ರೌಡಿಮೆಗೆ ಗೌರವವೂ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕಿರುವ ಕಾರಣ ಇಂದಿಗೂ ಅವರು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ಪ್ರಪಂಚವೇ ಮರೆತವರಂತೆ ಡಿಕ್ಷನರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳಿಗಿರುವುದು.
ಮೊದ ಮೊದಲು ನನಗೂ ನನ್ನ ಕಡಿಮೆ ದರ್ಜೆಯ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಿಂದ ನಾನೆಲ್ಲೋ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೀನಾ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಕನ್ನಡ ಯಾವತ್ತೂ ಕೈ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದರಿಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕಲಿಯುವುದು ನನಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಮಗನನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಮಗನಿಗೆ ಒತ್ತಡವಿಲ್ಲದ ಬಾಲ್ಯ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ. ನೀವು ಕ್ಷಮೆಕೋರುವ ಬದಲು ಅವನಿಗೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಅನ್ನು ಓದುವ ಬರೆಯುವ ಮೂಲಕ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿದರೆ ಖಾಸಗಿ ಶಾಲೆಯವರನ್ನೂ ಮೀರುವ ಜ್ಞಾನ ಸಂಪಾದಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ. ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯವಹರಿಸಲು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ತಿಳಿಯದಿದ್ದರೆ ಬದುಕುವುದು ದುಸ್ತರ ಎಂಬ ಸನ್ನಿಗೆ ಒಳಗಾಗದೆ ಮೊದಲು ಕನ್ನಡದ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳವುದು ಅವಶ್ಯ ಕನ್ನಡ ಕಲಿತರೆ ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇ ಬಾಷೆಯನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಲಿಯಬಹುದು. ನನ್ನ ಓರಗೆಯ ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ಕನ್ನಡದ ಪದಗಳ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯದೆ ಪೇಚಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ನನ್ನ ಕನ್ನಡ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಗಳಿಸಿಕೊಂಡ ಕೃತಿ ಎಲೆನಾರ್‌‍ಳ “ದ ಲುಮಿನರೀಸ್”. ತನ್ನ 25 ವರ್ಷದ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿ ಅದಾಗಲೇ 2008 ರಲ್ಲಿ “ದ ರಿಹರ್ಸಲ್” ಎನ್ನುವ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಬರೆದು ಜನಪ್ರಿಯಳಾದ ಎಲೆನಾರ್ ಈಗ ತನ್ನ ಬೃಹತ್ ಕಾದಂಬರಿ, ಸುಮಾರು 852 ಪುಟದ ’
ಭವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ದೈವದ ಒಡೆಯರಂತೆ ವರ್ತಿಸುವವರ ಬಗೆಗಿನ ಚಿತ್ರಣವಿರುವ ಈ ಕಾದಂಬರಿ ಏಕಕಾಲಕ್ಕೆ 12 ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಕತೆ ಆರಂಭವಾಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಹಿತಿಗಳಿವೆ. ಈ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯ ನಿರ್ಣಾಯಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಾದ ಸ್ಟುವರ್ಟ್ ಕೆಲ್ಲಿ ಹೇಳುವ ಹಾಗೆ “ನಾವು ನಿರೀಕ್ಷಿಸುವ ಹಾಗೆ ಈ ಕಾದಂಬರಿ ಸಾಗುವದಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದೇ ಇದರ ಯಶಸ್ಸು. ಭವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಬಂಡವಾಳಗಳ ನಡುವಿನ ಮೌಖಿಕ ಸಂಘರ್ಷವನ್ನು ಈ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ. ತಾನು ಇದುವರೆಗೂ ಈ ಬಗೆಯ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಓದಿಲ್ಲ,” ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಈ ಬೃಹತ್ ಕಾದಂಬರಿ ಎಲೆನಾರ್ ತನಗೆ ತಾನೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರವಾಗಿ ಮೂಡಿಬಂದ ಕೃತಿ. ತನ್ನನ್ನು ಕಾಡಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ತಾನು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸುವ ಯತ್ನ ಮಾಡಿರುವೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಕಾದಂಬರಿಯ ಓದುಗರೇ ನಿರ್ಣಯಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಎಲೆನಾರ್ ಹೀಗೆ ಹೆಳುತ್ತಾಳೆ. “What I like about fiction most is that it resists closure and exists, if the reader is willing to engage, as a possible encounter – an encounter that is like meeting a human being.”
ನನ್ನಂತಹವರಿಗೆ ಧರ್ಮಸ್ಥಳದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಭಯ-ಭಕ್ತಿ ಇದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೆಲವು ಕಟ್ಟುಕತೆಗಳ ಮೂಲಕ (ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ?) ಮೌಢ್ಯ ಮತ್ತು ದೈವಭಯವನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಲಾಗಿದೆ.
ಎನ್ನುವ ಸಂಶಯಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು. ಧರ್ಮಸ್ಥಳದ ಸಂಸ್ಥೆ ನಡೆಸುವ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯಿನಿಯಾಗಬೇಕಿದ್ದ ಶ್ರೀಮತಿ ಹರಳೆಯವರನ್ನು ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹಾಕಿ ಸುಟ್ಟ ಕೊಲೆಯ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಜನ ಬೇಸರ ಖಿನ್ನತೆಯಿಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಉಜಿರೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಕೆಲವು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಮತ್ತು ಸಂಯಮಿ ಮನಸ್ಸುಗಳು ಸಹ ಹೆಗ್ಗಡೆಯವರ ಕುಟುಂಬದವರು ತಮ್ಮ ಕೆಳಗಿನ ನೌಕರರನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದರ್ಪ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಸರ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆ ಕುಟುಂಬದ ಕೆಲವು ದುರಂತಗಳನ್ನು ನೆನೆದು ಬಹುಶಃ ಇದು ನಿಸರ್ಗ ನ್ಯಾಯವೇನೋ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
ಎಂಬ ಆರೋಪ ಹೊರ ಬಿದ್ದಿದ್ದೇ ತಡ ಪ್ರಕರಣ ಇಡೀ ರಾಜ್ಯಾದ್ಯಂತ ಸದ್ದು ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ವೀರೇಂದ್ರ ಹೆಗ್ಗಡೆ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಪಿತೂರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಧರ್ಮಸ್ಥಳದ ಕೆಲ ಭಕ್ತಾಧಿಗಳು ಹಾಗು ಹೆಗ್ಗಡೆ ಅವರ ಮೇಲೆ ಅಪಾರ ಅಭಿಮಾನ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡವರು ದೂರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರಿಗೆ ಕಷ್ಟವಾಗಲಾರದು. ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಅವರ ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರ ಕೈವಾಡ ಇರದಿದ್ದರೆ, ತನಿಖೆಯಿಂದ ಯಾವುದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯಂತೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಹೆಗ್ಗಡೆ ಅವರ ವಿರುದ್ಧ ಪಿತೂರಿ ನಡೆಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ನೆಪ ಮುಂದಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಪ್ರತಿಭಟನೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವುದು ಏನನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತಿದೆ?
ಅವಳ ಮೈ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ಅವಳ ಬೆನ್ನು ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅರೆಕ್ಷಣ ಏನೂ ಕೇಳದಿದ್ದ ಕಜ್ಜಿಗೆ, ಮೊದಲು ತನ್ನ ಎದೆ ಬಡಿತ ಕೇಳಿತು. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅವಳ ಮೇಲಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ ನೀರಿನ ಸದ್ದು ಕೇಳಲಾರಂಭಿಸಿತು. ಈಗ ಮತ್ತೆ ಅವಳ ಹಾಡು ಕೇಳಿಸಿತು. ಆಗ ದೂರದಿಂದ, “ಪುಕಳಿ ಹೆಟ್ಯಾಕೆ ಹೋಯಿದ್ದಿಯೇನೋ ರಂಡೆಮಗನೆ. . .” ಅಂತ ಯಜಮಾನರು ಕೂಗುವುದು ಕೇಳಿಸಿತು.
ಈಗ ನೆಲಕ್ಕೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ, ಪ್ರತಿ ಹೊಡೆತಕ್ಕೂ ಜೋರಾಗಿ ಕಂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮೊಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಬೆರಗಾಗಿದ್ದ. ಆದರೆ ಆಗ, ಸಾವಿತ್ರ ಇವನನ್ನು ನೋಡಿ ಕೆಳಗೆ ಇದ್ದ ಸೀರೆಯನ್ನು ಗಬಕ್ಕನೆ ಕಸಿದು ಮೈಮೇಲೆ ಎಳೆದು ಯಜಮಾನರಿಂದ ದೂರವಾದಳು. ಬೆಚ್ಚಿದ ಯಜಮಾನರು, ಬಾಗಿಲ ಹತ್ತಿರ ಇಣುಕುತ್ತಿದ್ದ ಕಜ್ಜಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಗಾಳಿ ತಾಕಿದ ಕೆಂಡವಾದರು.
ಇದು ಯಾವ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲೂ ಕಂಡಿಲ್ಲದಿದ್ದರಿಂದ, ’ನಾಯಿ ಮಗನೆ, ಆ ರೀತಿ ಬರೀ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮಾಡುವುದು. ಯಾವುದೊ ಬೊಗ್ಗಿನೋ ಕುರಿನೋ ಮಾಡ್ತಿರೋದನ್ನ ನೋಡಿರ್‍ತೀಯ’ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಹೋದ. ಆದರೆ ಕಜ್ಜಿಗೆ ತಾನು ನೋಡಿದ್ದು ಏನು ಅನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ಶಣಿಯಾರ ತನ್ನ ಪ್ರತಾಪ ತೋರಿಸಲು, ಒಬ್ಬ ವೇಶ್ಯೆಯನ್ನು ಕರ್‍ಕೊಂಡು ಬಂದ. ಢೇರೆ ಹಾಕುವ ಕುಲದಿಂದಲೇ ಬಂದವನಾಗಿದ್ದ ಶಣಿಯಾರ ಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಬಂಡೆ ಪಕ್ಕ ಬಟ್ಟೆ ಹಾಸಿ, ಟೆಂಟು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟ. ಅದರೊಳಗೆ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನು ಕಳಿಸಿ, ಕಾಸು ಸಂಪಾದಿಸುವ ಹುನ್ನಾರ ಅವನದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಹದಿಮೂರು, ಹದಿನಾಲ್ಕು ವಯಸ್ಸಿನವರಿಗೆ ಎದುರಿದ್ದ 30 ರ ಆಸುಪಾಸಿನ ಹೆಂಗಸು, ಅವರ ತಾಯಿಯೊ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಹಾಗೋ ಕಂಡು ಹೆದರಿ ಹಿಂದೆ ಓಡಿದರು. ಅದರೆ ಕಜ್ಜಿ ಒಬ್ಬನೆ ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದುಬಿಟ್ಟ. ’ಕಜ್ಜಿ ನೀನೇ ಹೋಗು’ ಅಂತ ಶಣಿಯಾರ ಆದೇಶ ಹೊರಡಿಸಿದ. ಆದರೆ ಬಂದ ವೇಶ್ಯೆ ಕಜ್ಜಿ ಅಂತ ಹೆಸರು ಕೇಳಿ, ಇವನು ಯಾವುದೋ ಕಾಯಿಲೆಯಿಂದ ನರಳುತ್ತಿರುವವನಿರಬೇಕೆಂದು ಹೆದರಿ, ನಾನು ಅವನ ಜೊತೆ ಮಾಡಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿಬಿಟ್ಟಳು. ಶಣಿಯಾರನಿಗೆ ತನ್ನ ಯೋಜನೆ ಎಲ್ಲ ಚಟ್ಟ ಹಿಡಿದಿದ್ದು ಕಂಡು ನಿರಾಶೆ ಆಯಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಕಜ್ಜಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಲು ಹೇಳಿ, ತಾನೆ ಟೆಂಟು ಹೊಕ್ಕಿದ. ಕಜ್ಜಿಗೆ ಬೇಸರವಾಯಿತು. ತನ್ನನ್ನು ಆ ಸೂಳೆ ಹಾಗೆ ಕಡೆಗಣಿಸಿದಳೆಂದಲ್ಲ. ಅವಳಿಂದಾಗಿ ಅವತ್ತು ಕಥಾ ಪ್ರವಚನ ನಡೆಯಲಿಲ್ಲ ಎಂದು. ಕಥೆ ಕೇಳುವುದೇ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು.
ಬಂದವರೇ ಛೇರಮ್ಯಾನ್‌ರನ್ನು ಕುರಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ಕುರಿಯ ಪಕ್ಕ ಪಾಳು ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಟ್ರಂಕನ್ನು ಕಂಡು, ’ಲೈ ಕಜ್ಜಿ, ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಎಂತಕೆ, ಹೇಲು ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕುವುದಕ್ಕೆ ಇಟ್ಟಿದ್ದಿ? ಬಿಸಾಕದನ್ನ’ ಅಂತ ಗುಡುಗಿ ಅದನ್ನ ಜಾಡಿಸಿ ಒದ್ದರು. ಟ್ರಂಕ್ ಗೋಡೆಗೆ ಬಡಿದು ಎರೆಡು ಚೂರಾಯಿತು. ಒಳಗಿದ್ದ ಗೋಣಿ ಚೀಲ ಮತ್ತು ಎರೆಡು ಚಡ್ಡಿ ಮಾತ್ರ ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು. ಕಜ್ಜಿ ಅದನ್ನು ಎತ್ಕೊಂಡು ಹೊರಗೆ ಓಡಿದ. ಅವನಿಗೆ ಜೀವವೇ ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದ ಹಾಗಾಯಿತು. ’ದೇವರೆ, ಒಂದು ವೇಳೆ ಇದರೊಳಗಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಹೊರಗೆ ಬಿದ್ದು ಅದನ್ನು ದೊಡ್ಡ ಯಜಮಾನರು ನೋಡಿದ್ದರೆ?’ ಓದುತ್ತೇನೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟಾಗಿದ್ದವರು, ಈಗ ಓದುತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರವೇನಾದರು ಗೊತ್ತಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಿದ್ದರೆ? ಕೊಂದೇ ಹಾಕಿ ಬಿಡ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಕುರಿ ನನ್ನ ಕಾಪಾಡಿತು? ಅದು ದೇವರ ನನಗಾಗಿ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು. ಅಂತೆಲ್ಲ ಏನೇನೊ ಯೋಚಿಸಿ ಕಜ್ಜಿಯ ಕಣ್ಣಿಂದ ನೀರಿಳಿಯಲು ಶುರುವಾಯಿತು. ಹೀಗೇಕೆ ನೀರಿಳಿಯುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನುವುದು ಕೂಡ ಕಜ್ಜಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಕಿಟಕಿಯಿಂದ, ’ನಾನು ಸತ್ತಾದರೂ ನಿನ್ನ ಬಲಿ ಕೊಡದೆ ಇರೋ ಹಾಗೆ ನೋಡ್ಕೋತೀನೆ’ ಅಂತೆಲ್ಲ ಕಜ್ಜಿ ಬಡಬಡಿಸುವುದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಸಾವುತ್ರ ಒಳಗಿನ ದೃಶ್ಯ ಕಂಡು ಹೌಹಾರಿದಳು. ಕೂಡಲೆ ಓಡಿ, ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಯಜಮಾನರನ್ನ ಕರೆದಳು. ಅವರು ಕೊಟ್ಟಿಗೆ ನುಗ್ಗಿದ್ದಾಗ, ’ರೇಣು ತನ್ನ ಮೈದುನನ ಕೂದಲೆಲೆದು. . .ಅವಲ ತೊಡೆಯೊಲಗೆ ತಲ್ಲುತಿದ್ದಲು.’ ಅಂತ ಉರು ಹೊಡೆದ ಕಥೆಯನ್ನು ಜೋರಾಗಿ ಪಠನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ದೊಡ್ಡ ಯಜಮಾನರು ಬಂದವರೆ ಕಜ್ಜಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ, ಅವನನ್ನು ಜಾಡಿಸಿ ಒದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿ ಹಾರೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕೋಲನ್ನು ಎತ್ತಿ ಬಾರಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು. ಇಡೀ ಪ್ರಕರಣದಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಬಾಯಿ ಬಿಡದಿದ್ದ ಕುರಿ, ತನ್ನ ಪ್ರಿಯಕರನನ್ನು ಹೊಡೆಯುವುದ ನೋಡಿ, ’ಮೇ. . . .ಮೇ. . . ’ ಅಂತ ಅಳಲು ಶುರು ಮಾಡಿತು. ಯಜಮಾನರು ಕಜ್ಜಿಯನ್ನು ಎಳೆದು ತಂದು ಹೊರಗಡೆ ತೊಟಕ್ಕೆ ಅಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಅವನ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಬಲವಾಗಿ ಹೊಡೆದರು. ಬಿದ್ದ ಕಜ್ಜಿ ಮತ್ತೆ ಏಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೂ ಯಜಮಾನರು ಹೊಡೆಯುತ್ತಲೆ ಇದ್ದರು. ಕೋಲು ತುಂಡಾದ ಮೇಲೆ, ಸಾವುತ್ರನ ಗಂಡನ್ನ ಕರೆದು ಕಜ್ಜಿಯನ್ನು ಹೊರಗಡೆ ಬೇಣದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಿ ಹಾಕಲು ಹೇಳಿದರು.