Follow
-ಡಾ.ಎಸ್.ಬಿ. ಜೋಗುರ
ಜಾಗತೀಕರಣದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೂ ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿಯ ಕೊಳ್ಳುಬಾಕುತನದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ನಡುವೆಯೂ ಒಂದು ಸಿನೇಮಾ, ಒಂದು ಪೇಂಟಿಂಗ್ ಅನ್ನು ಸೃಜನಶೀಲ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನೋಡುವ, ಗ್ರಹಿಸುವ ಗುಣಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಜಾಗತೀಕರಣದ ಭರಾಟೆ ಇನ್ನೂ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿರುವಾಗ ಈ ಬಗೆಯ ಧಾವಂತಗಳು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಅದು ನಡುಮನೆಯಿಂದ ಬಚ್ಚಲುಮನೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಿದಂತೆಲ್ಲಾ ಜಗತ್ತು ಚಿಕ್ಕದಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವಾಗಲೇ ಮನುಷ್ಯನ ಎದೆ ಅಗಲಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮರೆಯುವದಾದರೂ ಹೇಗೆ..?
ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಇಂದು ಜಾತಿ, ಧರ್ಮದ ಭಾವನೆಗಳು ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ಹುತ್ತಕಟ್ಟತೊಡಗಿವೆ. ಒಬ್ಬ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ನಿರ್ದೇಶಕ, ನಟನ ಚಿತ್ರವೊಂದಕ್ಕೆ ವಿರೋಧಿಸುವ ಮೂಲಕವೇ ಚಿತ್ರ ಮೀಮಾಂಸೆ ಮಾಡಬಯಸುವವರ ದೊಡ್ದ ದೊಡ್ಡ ಪಡೆಗಳೇ ಈಗ ತಯಾರಾಗುತ್ತಿವೆ. 
ಜೊತೆಗೆ ರಾಜಕೀಯ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇಂಥಾ ಸಮೂಹಗಳ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಪ್ರಭುತ್ವಗಳು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಪರಿಪಾಠಗಳೂ ಈಗ ಹೊಸ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಆರಂಭಗೊಂಡಿವೆ. ಪಶ್ಚಿಮದ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಅಳವಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಸಿನೇಮಾದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟಪಡುವ ನಾವು, ಅಲ್ಲಿಯ ಸಿನೇಮಾಗಳ ವೈಚಾರಿಕತೆಯನ್ನು, ಅವು ಬಿಂಬಿಸುವ ಕಠೋರ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತ್ರ ನಮಗೆ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಪಶ್ಚಿಮದ ಭೌತಿಕತೆಯ ಅನುಕರಣೆ ಸಾಧ್ಯವಾದ ಹಾಗೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಪೂರ್ವದ ಬೌದ್ಧಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಆ ಬಗೆಯ ಅನುಕರಣೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದುದೇ ಪೂರ್ವ ದೇಶಗಳ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಜಿಗುಟುತನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಕಾರಣವೂ ಹೌದು. ಡಿ.ಟಿ.ಎಚ್.ಮೂಲಕ ಸಿನೇಮಾ ಪ್ರದರ್ಶನ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತಾದರೂ ಚಿತ್ರಮಂದಿರಗಳು ಅದೇ ವೇಗದಲ್ಲಿ ಆವಿಷ್ಕಾರಗೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ, ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಮತ್ತೆ ಎಂದಿನಂತೆ ಮುಂದಿನ ಖುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕಾಲಿಟ್ಟು, ಪಿಚಕ್ ಎಂದು ಉಗಿಯುತ್ತಾ ಸಿನೇಮಾ ನೋಡುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ಬದಲಾವಣೆಗಳಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಈ ಬಗೆಯ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹಿಂಬೀಳುವಿಕೆಯ ಅಂತರ ನಮ್ಮಂಥಾ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ತೀವ್ರವಾದ ಹಂತದಲ್ಲಿದೆ. ಕೊನ್ರಾಡ್ ಎನ್ನುವ ಚಿಂತಕ ಹೇಳುವ ಹಾಗೆಮ್ “ನಾವು ಪಶ್ಚಿಮದವರು ಅವರಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವದನ್ನು, ಚಿಂತಿಸುವದನ್ನು ಕಲಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಅವರು ಬಂಡುಕೋರರಾಗಿ ಕಂಡುಬಂದರೂ ನಮಗೆ ಬಾಲಿಶವಾಗಿಯೇ ತೋರುತ್ತಾರೆ.” ಎಂದಿರುವ ಮಾತನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಪೂರ್ವದ ಚಿಂತನೆ ಪಶ್ಚಿಮದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಲೇ ರೂಪಗೊಂಡಿದೆ ಎನ್ನುವಂತಿದೆ. ಆದರೆ ತನ್ನ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟು ಯಾವ ರಾಷ್ಟ್ರವೂ ಪ್ರಭಾವಳಿಗೆ ಸಿಲುಕದು ಎನ್ನುವ ಸತ್ಯವನ್ನೂ ಮರೆಯುವಂತಿಲ್ಲ. ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಳವಡಿಕೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಚಿನ್ಮಯಿ ಮತ್ತು ಮೃಣ್ಮಯಿ ಎನ್ನುವ ಎರಡೂ ಸಂಗತಿಗಳು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತವೆ.
ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿಯ ಘಟನೆಯೊಂದನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಸಿನೇಮಾ ಮಾಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಪ್ರಮಾಣದ ಉಪ್ಪು-ಖಾರ ಸಾಮಾನ್ಯ. ಅದನ್ನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ತೆರೆಯ ಮೇಲೆ ತರಲಾಗುವದಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪಾತ್ರಗಳೆಲ್ಲಾ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಎನ್ನುವ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ಚಿತ್ರದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿಯೇ ತೋರಿಸಿಯಾದ ಮೇಲೂ ಆ ಚಿತ್ರದ ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಸಂಭಾಷಣೆ, ಸನ್ನಿವೇಶವನ್ನು ಅಪಾರ್ಥವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೇ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ದೇಶಕ, ನಿರ್ಮಾಪಕನ ವಿರುದ್ಧ ಹರಿಹಾಯುವ ಪರಿಪಾಠ ಸರಿಯಲ್ಲ. ಸಿನೇಮಾ ಒಂದನ್ನು ಸಿನೇಮಾ ಆಗಿಯೇ ನೋಡಬೇಕು ಹೊರತು ಒಂದು ಪೂರ್ವಾಗ್ರಹವನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಅಲ್ಲ. ಸಿನೇಮಾದಲ್ಲಿ ಪಶ್ಚಿಮದ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವ ಹಾಗೆ ಅಲ್ಲಿಯ ಕತೆ ಮತ್ತು ಆ ಚಿತ್ರದ ಸೃಜನಶೀಲ ಗುಣ ಯಾಕೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವದಿಲ್ಲ..? ಒಂದು ಸಿನೇಮಾ ನೋಡುವ ಮುನ್ನವೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಮೆದುಳಲ್ಲಿ ಒಂದಷ್ಟು ಅಂತೆಕಂತೆಗಳು ತಳಕಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಬರೀ ನೆಗಿಟಿವ್ ಅದ ಆಲೋಚನೆಗಳಿಗೆ ಆ ಚಿತ್ರ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಹಂತದಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ, ಜನಾಂಗೀಯ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹಿರಿಮೆ ಗರಿಮೆಗಳ ಚಿತ್ರವೊಂದು ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲೂ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಮಾಣದ ಪ್ರತಿರೋಧದ ಧ್ವನಿ ಎಬ್ಬಿಸಬಹುದಾದರೂ ಅದು ಇಡೀ ಚಿತ್ರವನ್ನೇ ನಿಷೇಧಿಸಬೇಕು ಎಂದಿರುವದಿಲ್ಲ.
ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗಡಿಗಳ ಎಲ್ಲೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ಸಿನೇಮಾ ನೋಡುವ, ಗ್ರಹಿಸುವ ಗುಣ ಅಂತರ್ಗತವಾಗಬೇಕಿದೆ. ಈ ಬಗೆಯ ಗುಣದ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಕೆಲ ಸಿನೇಮಾಗಳು ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿ ಸುದ್ದಿಯಾಗುತ್ತವೆ. ಹೀಗೆ ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕುವ ಸಿನೇಮಗಳ ಸಾಲಲ್ಲಿ ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೇ ಮೂಲೆ ಸೇರಬೇಕಿದ್ದ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಕೂಡಾ ಈ ವಿವಾದದಿಂದ ಕೆಲಕಾಲ ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಡೈಲಾಗ್, ಒಂದು ಹಾಡು, ಒಂದು ದೃಶ್ಯ ಈ ಬಗೆಯ ವಿವಾದಗಳಿಗೆ, ಕಿರಿಕಿರಿಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುವದಿದೆ. ನಟ ಕಮಲ ಹಾಸನನ 
“ವಿಶ್ವರೂಪಂ” ಚಿತ್ರ ಈ ಬಗೆಯ ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿತು. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ದೊಡ್ದ ಸುದ್ದಿ ಎಂದರೆ ಕಮಲ ಹಾಸನನಂಥ ನಟರಿಗೆ, ಈ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲರಿಗೆ ನೆಲೆಯೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆ ಕಾಡಿದ್ದು, ತನ್ನ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅಡ್ದಿಯಾದರೆ ತಾನು ಇಲ್ಲಿರುವದಿಲ್ಲ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ತೆರಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಯಾಕೋ ಸರಿಯಾದುದಲ್ಲ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.
“ವಿಶ್ವರೂಪಂ” ಚಿತ್ರ ಮೀಮಾಂಸಕರ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರನ್ನು ಪಡೆದಿರುವದಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕವನ್ನೊಳಗೊಂಡು ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶ, ಪಂಜಾಬ, ದೆಹಲಿ ಇನ್ನಿತರ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗಲೂ ಕಮಲ ಹಾಸನ್ ದೃತಿಗೆಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಕಳೆದ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕಮಲ ಹಾಸನ್ ಹಿಟ್ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆ. ಅವನ “ದಶಾವತಾರಂ” ಚಿತ್ರ ಬಿಡುಗಡೆಗೂ ಮುನ್ನ ಸುದ್ದಿಯಾದಷ್ಟು ಬಿಡುಗಡೆಯ ನಂತರ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಈಗ ವಿಶ್ವರೂಪಂ ಒಳ್ಳೆಯ ಹೆಸರನ್ನು ವಿಮರ್ಶಕರ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಕಮಲಹಾಸನ್ ನೊಂದು ಹಾಗೆ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ತೆರಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಮಾತನಾಡಿರುವದು ಆತನ ಅನೇಕ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಿಗೆ ನಿರಾಶೆಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿರುವದಂತೂ ಹೌದು. ಕೊನೆಗೂ ಚಿತ್ರದ ಕೆಲವು ಸನ್ನಿವೇಶಗಳಿಗೆ ಕತ್ತರಿ ಪ್ರಯೋಗವಾಗುವ ಮೂಲಕ ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲೂ ಅದು ಬಿಡುಗಡೆಯಾಯಿತು. ಕಮಲ ಹಾಸನ್ ನಟಿಸಿರುವ ಯಾವುದೇ ಚಿತ್ರವಾಗಿರಲಿ ಅದು ವಿವಾದದ ಮೂಲಕ ಸುದ್ದಿಯಾಗಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅದು ಕಮಲ್‌ಗೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗಲೂ ಕೆಲವರು ಇದನ್ನು ಸುದ್ದಿಗಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಗಿಮಿಕ್ ಎಂದರು. ಕಮಲ ಹಾಸನನಂತಹ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ನಟ, ನಿರ್ದೇಶಕನಿಗೆ ಈ ಬಗೆಯ ಗಿಮಿಕ್ ಹಂಗಿಲ್ಲ. ಅದು ಬೇಕಿರುವದು ವಿವಾದದ ಮೂಲಕವೇ ಸುದ್ದಿಯಾಗಬಯಸುವ ನಟ, ನಿರ್ದೇಶಕರಿಗೆ ಮಾತ್ರ.
ಹಿಂದೆ ದೀಪಾ ಮೆಹತಾ “ಫ಼ೈಯರ್” ಮತ್ತು “ವಾಟರ್” ಸಿನೇಮಾ ಬಿಡುಗಡೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಇದೇ ಬಗೆಯ ವಿವಾದವಾಗಿತ್ತು. “ವಾಟರ್” ಸಿನೇಮಾ ಶೂಟಿಂಗಿಗೂ ಅಡೆತಡೆಯೊಡ್ದಿದ ಪುಂಡರು, ಆ ಸಿನೇಮಾ ಇನ್ನೂ ಶೂಟಿಂಗ್ ಹಂತದಲ್ಲಿರುವಾಗಲೇ ವಿವಾದವನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕಿ, ಆರಂಭದ ಹಂತದಿಂದಲೇ ಆ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಪುಗ್ಸಟ್ಟೆ ಪಬ್ಲಿಸಿಟಿಯನ್ನು ನೀಡಿರುವದಿತ್ತು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿರೋಧಿಸಿದ ತಂಡ ಬೇರೆ, ಈಗ ವಿಶ್ವರೂಪಂ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಪ್ರತಿರೋಧಿಸುತ್ತಿರುವವರು ಬೇರೆ. ಆದರೆ ಮನಸ್ಥಿತಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ. ಒಂದು ಸಿನೇಮಾ, ಪೇಟಿಂಗ್, ಗ್ರಂಥವನ್ನು ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಸ್ವಾಗತಿಸುವ ಮನೋಭಾವ ಮೈಗೂಡುವವರೆಗೂ ಸೃಜನಶೀಲ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ದೇಶಕ, ಕಲಾಕಾರ, ಲೇಖಕನ ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಸಿಗದು.
ಈತ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗಲು ಕಾತರಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಕರ್ನಾಟಕ, ತಮಿಳುನಾಡು, ಕೇರಳದ ದಟ್ಟ ಕಾಡುಗಳನ್ನೇ ತನ್ನ ಕಾರಾಸ್ಥಾನವನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಕೋಟ್ಯಂತರ ರೂಪಾಯಿಗಳ ಕಾಡಿನ ಸಂಪತ್ತನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ತನ್ನ ದಾರಿಗೆ ಅಡ್ಡ ಬಂದ 184ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರನ್ನು ಕ್ರೂರವಾಗಿ ಕೊಂದಿದ್ದ. ಕಾಯ್ದೆ, ಕಾನೂನು, ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳು ನನಗಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ. ತಲೆಗೆ ಐದು ಕೋಟಿ ಬಹುಮಾನ ಘೋಷಿಸುವಷ್ಟು ಭಯಂಕರ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದ. ಕಾಡಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜನಗಳಿಗೆ ರಾಬಿನ್ ವುಡ್ ಥರ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ. ತಮಿಳು ಭಾಷೆ ಬಲ್ಲವನಾಗಿದ್ದರಿಂದ ತಮಿಳರಿಗೆ ಹೀರೋ, ಕನ್ನಡಿಗರಿಗೆ ವಿಲನ್ ಆಗಿದ್ದ. ಕನ್ನಡದ ಮೇರುನಟ ಡಾ. ರಾಜ್ ಕುಮಾರ್ ಅವರನ್ನು ಅಪಹರಿಸಿ, 109 ದಿನ ಒತ್ತೆಯಾಳಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಹಿಡಿಯಲು ಹೋದ ಪೊಲೀಸಿನವರ ಪಾಲಿಗೆ ದುಃಸ್ವಪ್ನವಾಗಿದ್ದ. 20 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕರ್ನಾಟಕ ಮತ್ತು ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ತಲೆನೋವಾಗಿದ್ದ. ನಕ್ಕಿರನ್ ಗೋಪಾಲನ್, ನೆಡುಮಾರನ್ ಗಳಿಗೆ ಮಿತ್ರನಾಗಿದ್ದ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ, ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೊದಗುವ ಆಪ್ತನಾಗಿದ್ದ. ಪತ್ರಕರ್ತರ ಸ್ಟೋರಿಗೆ ಸಾಲಿಡ್ ಸ್ಪಫ್ ಆಗಿದ್ದ. 52 ವರ್ಷ ಬದುಕಿದ್ದು, ಅಕ್ಟೋಬರ್ 18, 2004ರಂದು ಪೊಲೀಸರ ಗುಂಡಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದ್ದ.
ವೀರಪ್ಪನ್ನನ್ನು ಮುಖ್ಯ ಭೂಮಿಕೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟು `ಅಟ್ಟಹಾಸ’ ಎಂಬ ಚಿತ್ರ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸುಮಾರು ಹನ್ನೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ, ಇನ್ನೂರೈವತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ವೀರಪ್ಪನ್ ಬಗೆಗಿನ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಕಲೆಹಾಕಿದ್ದಾರೆ. ವೀರಪ್ಪನ್ ಜೊತೆಗಿದ್ದವರನ್ನೇ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ದುಡಿಸಿಕೊಂಡು ಅಥೆಂಟಿಸಿಟಿ ತಂದಿದ್ದಾರೆ. ಪೊಲೀಸ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಾದ ಕೆಂಪಯ್ಯ ಮತ್ತು ಗೋಪಾಲ್ ಹೊಸೂರ್ ಅವರ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಮಹತ್ವಪೂರ್ಣ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಶಕ್ತಿ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ. ವೀರಪ್ಪನ್ ಓಡಾಡಿದ ಜಾಗಗಳಲ್ಲೇ ಚಿತ್ರೀಕರಿಸಿ, ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ. ವೀರಪ್ಪನ್ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಕನ್ನಡದ ಕಿಶೋರ್‌ರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಒಂಟಿಗಣ್ಣಿನ ಹಂತಕ ಶಿವರಾಸನ್ ಕುರಿತ `ಸೈನೈಡ್’ ಚಿತ್ರದ ನಂತರ ನರಹಂತಕ ವೀರಪ್ಪನ್ ಕುರಿತ `ಅಟ್ಟಹಾಸ’ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಏಳು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಭವಿಷ್ಯದ ಬದುಕಿಗೆ ಈ ಚಿತ್ರ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತದೆ” ಎಂದು ತಗಾದೆ ತೆಗೆದಿದ್ದರು ವೀರಪ್ಪನ್ ಪತ್ನಿ ಮುತ್ತುಲಕ್ಷ್ಮಿ. “ವೀರಪ್ಪನ್‌ಗಿದ್ದ ಒಬ್ಬನೇ ಒಬ್ಬ ನಂಬಿಕಸ್ಥ ಸ್ನೇಹಿತ ನಾನು, ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಾತ್ರವೇನು?” ಎಂದಿದ್ದರು ನಕ್ಕಿರನ್ ಗೋಪಾಲನ್. “ನನ್ನ ಕತೆ ಕದ್ದು ಚಿತ್ರ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ” ಎಂದಿದ್ದರು ಮೈಸೂರಿನ ಪತ್ರಕರ್ತ ಗುರುರಾಜ್. “ಅಪ್ಪಾಜಿಯನ್ನು ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ” ಎಂದಿತ್ತು ಡಾ. ರಾಜ್ ಕುಟುಂಬ.
ಲವ್, ಸಾಂಗ್, ಡಾನ್ಸು, ರೊಮಾನ್ಸ್, ಸೆಂಟಿಮೆಂಟ್ಸ್, ಕಾಮಿಡಿ ಖಂಡಿತ ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ.
ರಾಜ್ ಅಪಹರಣ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಿದ್ದ ವೀರಪ್ಪನ್ ಬಂಟರಾದ ಮುಗಿಲನ್, ಪೆರುಮಾಳ್, ಸೆಲ್ವಂ ಹಾಗೂ ಕಾಡಿನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದು ಭಯಾತಂಕ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದ ನಾಗಪ್ಪ ಮಾರಡಗಿ ಅವರನ್ನೇ ಚಿತ್ರದೊಳಗೆ ಪಾತ್ರಧಾರಿಗಳನ್ನಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ರಾಜ್ ಅಪಹರಣದ ಭಾಗ ನನಗಿಷ್ಟವಾದ್ದು. ಸುರೇಶ್ ಓಬೇರಾಯ್ ಅಣ್ಣಾವ್ರ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಜೀವ ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ.
ಪ್ರಚಾರದ ಮೂಲಕ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಿಸಲು ಹವಣಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ನಾನು ಆ ಥರದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಲ್ಲ, ನಾನೇ ಬೇರೆ ನನ್ನ ಸ್ಟೈಲೇ ಬೇರೆ. ನನ್ನ ಈ ಹಿಂದಿನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಅದು ನಿಮಗರ್ಥವಾಗಬಹುದು. ನನ್ನ ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಅಂತಹ ಯಾವ ಪ್ರಚಾರವೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಚಿತ್ರ, ಅದರ ತಾಖತ್ತಿನ ಮೇಲೇ ನಿಲ್ಲಬೇಕು, ನಿಲ್ಲುತ್ತೆ.
ಅಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋಗಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ವೀರಪ್ಪನ್‌ಗಾಗಿ 12 ವರ್ಷದಿಂದ ಮಾಹಿತಿ ಕಲೆ ಹಾಕ್ತಿದ್ರೆ, ಕಿಶೋರ್ 6 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡ್ತಿದ್ರು. ವೀರಪ್ಪನ್‌ನ ವಿಕ್ಷಿಪ್ತತೆ, ಅವನ ಕಲ್ಲುಗುಂಡಿಗೆ, ತಣ್ಣನೆಯ ಕ್ರೌರ್ಯ, ಜಿಗುಟುತನ, ಜಿಪುಣತನ- ಎಲ್ಲವನ್ನು ತುಂಬ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿದವರೊಡನೆ ಒಡನಾಡಿ, ಕೇಳಿ ತಿಳಿದುಕೊಂಡರು. ವೀರಪ್ಪನ್ನನ್ನು ಆವಾಹಿಸಿಕೊಂಡು ಹತ್ತಾರು ಶೇಡ್‌ಗಳನ್ನು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗೊಳಿಸಿದರು. ಒಂದು ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ, ಒಂದು ಚಿತ್ರಕ್ಕೆ, ಯಾವ ಹೀರೋ ಈ ರೀತಿ ಮಾಡ್ತರೆ ಹೇಳಿ?
Without cross-examining the prosecution witnesses, the trial went on recording the prosecution’s version. Though there were glaring contradictions in the depositions of the prosecution witnesses, the ears concerned remained deaf. Why the strong judiciary of this robust democratic country has not justified its verdict, beyond doubt? Does it want someone to be killed to satisfy a collective conscience?
ಸದ್ಯ ಬಿಜಾಪುರದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ಸಮ್ಮೇಳನವನ್ನೇ ನೋಡಿ. ಅಲ್ಲಿಯ ಆಮಂತ್ರಣ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತಿಗಳಿಗಿಂತಲೂ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಹೆಚ್ಚಿಗಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ ನೂರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಸನ್ಮಾನ ಇಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲಿದೆ. ಹೀಗೆ ಸನ್ಮಾನ, ಹಾರ ತುರಾಯಿಗಳಿಗೆ ತಗಲುವ ವೆಚ್ಚ ಯಾರದ್ದು..? ಬಿಜಾಪುರ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಬರದ ಭೀಕರತೆ ಅದಾಗಲೇ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ದನಕರುಗಳಿಗೆ ಮೇವಿಲ್ಲ, ಕೃಷಿಗೆ ಬಿಡಿ, ಕುಡಿಯಲೂ ನೀರು ಇಲ್ಲದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಗ್ರಾಮಗಳಿವೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಈ ನೂರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಸನ್ಮಾನ ಮಾಡುವ ಹರಕತ್ತಾದರೂ ಏನಿದೆ..? ಸಮ್ಮೇಳನ ಎನ್ನುವದು ಒಂದು ಅಕೌಂಟೇಬಲ್ ಆಗಿರುವ ಚಟುವಟಿಕೆ. ಪೈಸೆಗೆ ಪೈಸೆ ಲೆಕ್ಕ ಕೊಡಬೇಕು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಯಾವುದಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ಕೊಡಬೇಕು, ಯಾವುದಕ್ಕೆ ಕೊಡಬಾರದು ಎನ್ನುವದು ರಾಜ್ಯದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದಿಯಾಗಿ, ಸಮ್ಮೇಳನದ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರಾದಿಯಾಗಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಣೆಯಿಂದ ಮೆರವಣಿಗೆ ಮತ್ತು ಸನ್ಮಾನಗಳು ಬೇಡ ಎನ್ನುವ ಮಾತು ಮೂಡಬೇಕು. ಅಂದಾಗ ಆ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನ ಪ್ರಾಜ್ಞರ ಸಭೆಯಾಗಿ, ಸಮ್ಮೇಳನವಾಗಿ ಹೆಸರಾಗುವದು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅದೊಂದು ಮೋಜಿನ ಜಾತ್ರೆಯಷ್ಟೇ ಮಹತ್ವ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಸಾಹಿತಿಗಳಾದವರು ಬರೀ ವೈಚಾರಿಕತೆಯನ್ನು ಕುರಿತು ಬರೆಯುವವರು ಮಾತ್ರವೇ..? ಅನುಸರಣೆ ಇಲ್ಲವೇ..? ನಡೆ ನುಡಿಯೊಳಗೆ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಬೇಡ, ಒಂದುತನ ಬೇಕು.
Instead, the channels were busy covering Narendra Modi’s speech in a school in Delhi. (Of course, the topic he was asked to speak was “Emerging Business Model in the Global Scenario”. I wonder if he came anywhere near it!)
His brother Asaduddin Owaisi tried to fool the country by insisting the TV anchors to report it as ‘his alleged speech’, raising doubts on the video clips. However, so far Togadia has not done that. In fact, he defended his speech saying that he was just referring to instances of past.
Kannada TV channel in the recent time the list would go with Go. Madhusudan, BJP MLC, Pramod Mutalik of Srirama Sene, Dr. Chidananda Murthy, a noted scholar among a few others.