Follow

Share

– ತೇಜ ಸಚಿನ್ ಪೂಜಾರಿ

ಬಾಲ್ಯದ ಒಂದು ನೆನಹು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಷಂಪ್ರತಿ ಬಹು ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ದೇವಿ ಮಹಾತ್ಮೆ ಯಕ್ಷಗಾನವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ನಾವು ಗೆಳೆಯೋರೋಪಾದಿಯಾಗಿ ತೆರಳುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಜರುಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಯಲಾಟದ ವೀಕ್ಷಣೆಯ ಸಲುವಾಗಿ ಊರಿನ ಅಷ್ಟೂ ಮಂದಿ ಅಲ್ಲಿ ಹಾಜರಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ತುಳುವರಿಗೆ ದೇವಿ ಮಹಾತ್ಮೆ ಒಂದು ಮನೋರಂಜನೆಯಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ಆರಾಧನೆ; ಒಂದು ಹರಕೆ. ಹೀಗಾಗಿ ತಮ್ಮೆಲ್ಲಾ ತುರ್ತುಗಳನ್ನು ಬದಿಗಿರಿಸಿ ನಮ್ಮವರು ಭಕ್ತಿಭಾವಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಯಲಾಟಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ನಮಗೂ ಸಂಭ್ರಮವೇ. ಹಾಗೆ, ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ಪೋಕರಿತನಗಳನ್ನು ಮೆರೆದು, ಅಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ ಪುಗ್ಗೆ ಚುರುಮುರಿ ಸಂತೆಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಿ ಕೊನೆಗೆ ಅಮ್ಮನ ಮಡಿಲು ಸೇರುತಿದ್ದೆವು. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಆಟವೂ ಕೂಡಾ ರಂಗೇರಿ ಸಹೃದಯಿಗಳ ಮನದಲ್ಲಿ ರಸಭಾವಗಳು ಓಕುಳಿಯಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದವು. ನಮಗೋ ನಿಧಾನವಾಗಿ ನಿದ್ದೆಯ ಸಪಳ. ಹಾಗೆಯೇ ತೂಕಡಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಎಬ್ಬಿಸಿ ಚಹಾ ಕುಡಿಸಿ ಎನೇನೋ ಸುಳ್ಳುಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಅಮ್ಮಾ, “ನೋಡು ಈಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಲ್ಲೇ ಮಹಿಷಾಸುರ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿವರೆಗೆ ನಿದ್ದೆ ಬೇಡ ಮಗೂ! ಮತ್ತೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗೋಣವಂತೆ,” ಅನ್ನುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕೊನೆಗೂ ಮಹಿಷಾಸುರ ಬರುತಿದ್ದ. ಆಟದಲ್ಲಿ ಆತನೆ ಬರುವಿಕೆಯೇ ಒಂದು ವಿಶೇಷ. ಅದೆಲ್ಲೋ ದೂರದಿಂದ ವಿಕಾರವಾಗಿ ಬೊಬ್ಬಿರಿಯುತ್ತಾ, ಧೂಪದ ಪುಡಿಯನ್ನು ದೀವಿಟಿಗೆಯತ್ತ ಎಸೆದು ಬೆಂಕಿಯ ಉಂಡೆಗಳನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತಾ ಬರುತಿದ್ದ ಆತ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಶಾಂತವಾಗಿರುತಿದ್ದ ಸಭೆಯನ್ನು ಒಮ್ಮಗೆ ಅಲ್ಲೋಲ ಕಲ್ಲೋಲ ಮಾಡುತಿದ್ದ. ಆರ್ಭಟ, ರಣಕೇಕೆಗಳು, ವಾದ್ಯ ಹಿಮ್ಮೇಳಗಳ ವೇಗ, ಸಿಡಿಮದ್ದಗಳ ಸದ್ದು ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೆದರಿಸುತಿದ್ದವು. ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ಕಾಲ ವಿಜೃಂಭಿಸಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮಹಿಷಾಸುರ ರಂಗಸ್ಥಳ ಪ್ರವೇಶಿಸುತಿದ್ದ. ಅದು ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಯಕ್ಷಗಾನದ ಅಂತ್ಯ. ತರುವಾಯ ನಾವು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆಗೆ ಮನೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುತಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮ ಹಾಗೆಯೇ ಬಹುತೇಕ ಸಭಿಕರು “ಮಹಿಷಾಸುರ ರಂಗಸ್ಥಳ ಪ್ರವೇಶ”ದ ನಂತರ ಮನೆ ನಿದ್ದೆಯ ಮೊರೆ ಹೋಗುತಿದ್ದರು. ಇಂತಹ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಪುನಾರಾವರ್ತನೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಶ್ರೀದೇವಿಯು ಮಹಿಷಾಸುರನನ್ನು ಎದುರಿಸುವ, ವಧಿಸುವ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಕೆಗೆ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಲು ಅಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದುದು ಕೆಲವೇ ಕೆಲವು ಮಂದಿ. ನಮಗೋ ಮಹಿಷಾಸುರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುವುದೊಂದೇ ಸಂಭ್ರಮ. ಮತ್ತೆ ಭರ್ಜರಿ ನಿದ್ದೆ.

ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸದ್ಯ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಇದೇ. ನಮ್ಮವರು ತಮ್ಮ ಮನ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಮಹಿಷಾಸುರನನ್ನು ಒಳಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಟ್ಟು ಮಲಗಿದ್ದಾರೆ. ರಾಕ್ಷಸ ವಧೆಗೆ ದೈವಕ್ಕೆ ಜತೆಯಾಗುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ. ಧರ್ಮಸಂಘರ್ಷಗಳು, ಕೋಮು ಜ್ವಾಲೆಗಳು, ಮೌಡ್ಯ ಆಚರಣೆಗಳು, ಜಾತಿ ದ್ವೇಷ-ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು, ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ-ಅಹಂಕಾರಗಳು ಹೀಗೆ ಒಂದೋ ಎರಡೋ! ನಾನಾ ನಮೂನೆಯ ರಕ್ಕಸ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳು ತುಳುನಾಡನ್ನು ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಆವರಿಸಿವೆ. ನಮ್ಮದೋ ಗಾಡ ನಿದ್ದೆ. ಮಹಿಷಾಸುರನ ಅಟ್ಟಹಾಸ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಆತನನ್ನು ಧಿಕ್ಕರಿಸ ಹೊರಟವರೇ ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಗಾಗುತಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಕ್ಷಾತ್ ದೈವವೇ ಆಘಾತಗೊಂಡಿದೆ!

ಘಟನೆ ಯಾ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳಿಗೆ ವಿಮರ್ಷೆಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ವ್ಯಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಸಂಘಟನೆಯನ್ನು ದೂಷಿಸುವುದು ಸಾಮಾನ್ಯ. ಆ ಧರ್ಮದ ಈ ಧರ್ಮದ ಕೋಮುವಾದಿಗಳನ್ನೋ, ಸಂಸ್ಥೆ-ಫ್ರಂಟ್ಗಳನ್ನೋ ನಾವೂ ಟೀಕಿಸಿಯಾಗಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ ಅಸಹನೆ ನಿಂತಿಲ್ಲ, ಹಿಂಸೆಯೂ ನಿಂತಿಲ್ಲ. ನಿಲ್ಲುವುದೂ ಇಲ್ಲಾ. ಏಕೆಂದರೆ ರಾಕ್ಷಸನ ಪ್ರವೇಶವನ್ನು ಬೆರಗಿನಿಂದ ನೋಡಿದ ನಾವು ನಂತರದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಯರಾಗಿದ್ದೆವೆ. ನಮ್ಮೂರಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಅಷ್ಟೂ ಅಸಹ್ಯಗಳ ಹೊಣೆಯನ್ನು ನಾವೇ ಹೊರಬೇಕಾಗಿದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತಾ ನೋಮ್ ಚಾಮ್ಸ್ಕಿಯವರು ಒಂದೆಡೆ, “ಆತ್ಮಹತ್ಯಾ ಬಾಂಬರುಗಳು ಅಥವಾ ತುಪಾಕಿಗಳ ಸದ್ದುಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಆತಂಕವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ತನ್ನ ಮಗುವಿನ ಸೌಖ್ಯವನ್ನು ಬಯಸುವ ಸಹಜ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಹಾಗೂ ಹಿಂಸಾವಾದಿಯಲ್ಲದ ತಾಯೊಬ್ಬಳು, ತನ್ನ ಇದಿರ ಗುಂಪಿನ ಮಗುವಿನ ಹತ್ಯೆಗೆ ಒಳಗೊಳಗೆ ಸಮ್ಮತಿಸುತ್ತಾಳಲ್ಲ ಅದು ಆತಂಕವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ” ಎಂಬರ್ಥದ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದು ಪ್ಯಾಲೆಸ್ತೇನಿ ಮಗುವಿನ ಸಾವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಇಸ್ರೇಲಿ ತಾಯಿಗೂ, ಹಿಂದೂ ಯಾ ಮುಸಲ್ಮಾನ ಮಗುವಿನ ಹತ್ಯೆಗೆ ಸಮ್ಮತಿಸುವ ಹಿಂದೂ ಯಾ ಮುಸಲ್ಮಾನ ತಾಯಿಗೂ, ಸಮಾನವಾಗಿ ಒಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಸಹಿಷ್ಣು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕುರಿತಂತೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪ್ರಜಾಸಮೂಹದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಒಂದು ಬಗೆಯ ಸ್ವೀಕರಣೆಯ ಭಾವವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಒಂದು ಮೌನಸಮ್ಮತಿ ಅಥವಾ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆಯ ನಿಲುವು ನಮ್ಮಲ್ಲೂ ಇದೆ. ಅದುವೇ ಮಹಿಷಾಸುರ ಸೃಷ್ಟಿಸೋ ಬೆಂಕಿಯುಂಡೆಗಳ ಮೂಲದ್ರವ್ಯವಾದ ಧೂಪದ ಪುಡಿ.

ಮಂಗಳೂರಿನ ಸದ್ಯದ ಸಂಕಟಗಳಿಗೆ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಗುಂಪು ಅಥವಾ ಓರ್ವ ವ್ಯಕ್ತಿ ಕಾರಣವೇ? ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅಸಹಿಷ್ಣು ಪ್ರವಚನಗಳಿಗೆ ಬಲಿ ಬೀಳಲು ಮಂಗಳೂರಿಗರು ಅಪ್ರಾಜ್ಞರೇ? ಹಿಂಸಾರತಿಯ ಬಾಹ್ಯ ಸಂಸ್ಕ್ರತಿಯೊಂದರ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಲು ತುಳುವರಲ್ಲಿ ಸಹಿಷ್ಣು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯೇ ಇಲ್ಲವೇ? ಇವೆಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೂ ಸಿಗುವುದು ಕೇವಲ ನೇತ್ಯಾತ್ಮಕ ಉತ್ತರಗಳು. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಇದೆ. ಜನರು ಪ್ರಾಜ್ಞರು. ನೆಲೆಸಿರುವ ಅಷ್ಟೂ ಸಮುದಾಯಗಳನ್ನು ಗೌರವಿಸುವ ಉಪಚರಿಸುವ ಸಹಿಷ್ಣು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಂಪರೆಯೂ ಇದೆ. ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರು ಬೆಳೆದು ಬ್ಯಾರಿಗಳಿಂದ ಮಾರಲ್ಪಟ್ಟು ಹಿಂದೂ ಮುಡಿಯಲ್ಲಿ ಘಮಿಸುವ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಪರಿಮಳವಿದೆ. ಸಾಮರಸ್ಯದ ಬಲಿಷ್ಟ ನೆಲೆಗಟ್ಟಿದೆ. ತುಳು ಭಾಷೆಯ ಬಲೀಂದ್ರ ಪಾಡ್ದನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಥೆಯಲ್ಲಿ, ತಾನು ದಾನವಾಗಿ ನೀಡಲಿರುವ ಮೂರು ಹೆಜ್ಜೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀಯ ಎಂದು ಬಲಿ ಚಕ್ರವರ್ತಿಯು ವಾಮನನ್ನು ಕೇಳಿದನಂತೆ. ಆಗ ವಾಮನನು,
“ದೇವೆರೆಗು ದೇವಾಲ್ಯೊ,
ದೈವೋಳೆಗು ಬದಿಮಾಡ,
ಬೆರ್ಮೆರೆಗು ಸಾನ,
ನಾಗೆರೆಗ್ ಬನ,
ಜೈನೆರೆ ಬಸ್ತಿ,
ಬ್ಯಾರಿಳೆ ಪಲ್ಲಿ,
ಕುಡುಂಬೆರೆ ಇಂಗ್ರೇಜಿ ಕಟ್ಟಾವ”
ಅನ್ನುತ್ತಾನೆ. (ದೇವರಿಗೆ ದೇವಾಲಯ, ನಾಗದೇವರಿಗೆ ಬನ, ಜೈನರಿಗೆ ಬಸದಿ, ಬ್ಯಾರಿಗಳಿಗೆ ಮಸೀದಿ ಹಾಗೂ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ನರಿಗೆ ಚರ್ಚುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ) ಇದು ತುಳುವರ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ, ಸಾಮರಸ್ಯದ ಆಳವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ, ಪ್ರಜ್ಞೆ ಹಾಗೂ ಸಹಿಷ್ಣು-ಪರಂಪರೆಯ ಇಂತಹ ಬಲಿಷ್ಟ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇದ್ದರೂ ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಹಲವು ಅಸಹಜತೆಗಳು ಯಾಕೆ ನೆಲೆಸಿವೆ? ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ತುಳುವರ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆ ಅಥವಾ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯತೆ ಹಾಗೂ ಮಂಗಳೂರು ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸದ್ಯ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಆರ್ಥಿಕ ಅಸಮಾನತೆಯ ಪ್ರವೃತ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಇದೆ.

ಅನಾಹುತಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವ ಎಷ್ಟೇ ಬಲಶಾಲಿ ಶಕ್ತಿಗಳಿರಲಿ, ಜಾಗರೂಕ ಜನರಿದ್ದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ವೈಫಲ್ಯವೇ ಖಚಿತ ಸಂಗಾತಿ. ತುಳುವರ ಸದ್ಯದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇದೇ ಆಗಿದೆ. ಅದು ಮಹಿಷಾಸುರನ ಪ್ರವೇಶದ ನಂತರವೂ ಇರುವ, ಉಳಿಯುವ “ಜಾಗರಣೆ”. ದುಷ್ಟತೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಧಿಕ್ಕಾರದ ಕೂಗಿಗೆ ಮೂಡುವ ಜೈಕಾರ. ದೈವಕ್ಕೆ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯ ಸಹಯೋಗ. ರಾಕ್ಷಸಿ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೊಂದರ ವಿರುಧ್ಧ ನಡೆಯ ಹೊರಟ ಪತ್ರಕರ್ತ ನವೀನ್ ಸೂರಿಂಜೆ ಸದ್ಯ ಬಂಧನಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಅನಾಚಾರಗಳನ್ನು ಎಸಗುತ್ತಿರುವ ಮಹಿಷಾಸುರನ ಅಟ್ಟಹಾಸವನ್ನು ನಾವಿಂದು ಕೊನೆಗೊಳಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ. ನಾವೇ ಮುಂದಡಿಯಿಟ್ಟು ಹೊರಟಲ್ಲಿ ದೈವವೂ ನಮಗೆ ಸಹಯೋಗ ನೀಡುತ್ತದೆ. ದೇವಿ ಮಹಾತ್ಮೆಗೆ ನಾವೇ ಶುಭ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಬರೆಯಬೇಕಿದೆ.