Follow
– ಬಿ. ಶ್ರೀಪಾದ ಭಟ್
ಅದು ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದ ಆರಂಭದ ವರ್ಷಗಳು. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಗುಂಡೂರಾವ್ ನೇತೃತ್ವದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸರ್ಕಾರ ತನ್ನ ದುರಾಡಳಿತದಿಂದ 
ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸೋಲನ್ನನುಭವಿಸಿ ರಾಮಕ್ರಷ್ಣ ಹೆಗಡೆ ನೇತೃತ್ವದ ಜನತಾ ಪಕ್ಷವೆನ್ನುವ ಜನಪ್ರಿಯ ಸರ್ಕಾರವು ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆಗ ರಾಯಚೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿನ ಕುದುರೆಮೋತಿ ಸ್ವಾಮಿ ಎನ್ನುವ ಲಿಂಗಾಯಿತ ಮಠಾದೀಶರೊಬ್ಬರು ದಲಿತ ಮಹಿಳೆಯ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಈ ದುಷೃತ್ಯವು ಬಹಿರಂಗಗೊಂಡು ರಾಜ್ಯಾದ್ಯಾಂತ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ನಡೆದವು. ಹೋರಾಟಗಾರರ ಒತ್ತಾಯಕ್ಕೆ ಮಣಿದ ಆಗಿನ ಹೆಗಡೆ ಸರ್ಕಾರ ತನಿಖೆಗಾಗಿ ಒಂದು ಸದನ ಸಮಿತಿಯನ್ನು ನೇಮಿಸಿತ್ತು. ಆದರೆ ಎಂತಹ ವೈರುಧ್ಯವೆಂದರೆ ಆರು ಮಂದಿ ಶಾಸಕರ ಸಮಿತಿಯಲ್ಲಿ ಐವರು ಸದಸ್ಯರು ಲಿಂಗಾಯಿತ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದವರಾಗಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆ ಸದನ ಸಮಿತಿಯ ಹಣೆಬರಹವೇ ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ನಿರ್ಧಾರವಾದಂತಾಯ್ತು. ಇನ್ನು ಅದರ ವರದಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿಯೇ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಜಾತಿ ಎನ್ನುವುದು ಹೇಗೆ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಪ್ರಭಾವಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಗತವಾಗಿಯೂ ಪ್ರವಹಿಸುತ್ತಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಆಗ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತಾಗಿತ್ತು.
ಅನೇಕ ಮಠಾಧೀಶರ ಮೇಲೆ ಈ ಬಗೆಯ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳ ಆರೋಪಗಳು ಹೊಸದಲ್ಲವೆನ್ನುವಂತೆಯೇ
ಎಲ್ಲಾ ಬಲಿಷ್ಠ ಜಾತಿಗಳ ಭಕ್ತರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಜಾತಿ ಮಠಗಳ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಬೇಕೆಂತಲೇ ಮುಗ್ಧರಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು “ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಠದಲ್ಲಿನ ಖಾಸಗಿ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೊಟ್ಟಿಲಿರುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪರಿತ್ಯಜಿಸಿದ್ದೇವೆ ಎಂದೇ ಬೊಗಳೆ ಬಿಡುವ ಹಲವಾರು ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಗುಟ್ಟಾಗಿ ಸಂಸಾರಗಳನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರಗಳೂ ಆಯಾ ಭಕ್ತರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಆ ಮಠದ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಸಮಾಜಕ್ಕೂ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಅನೇಕ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಲೈಂಗಿಕ ಅತ್ಯಾಚಾರಗಳೂ ಈ ಭಕ್ತರಿಗೆ, ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಗೊತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಆ ಸ್ವಾಮಿಯು ಬದುಕಿರುವುವರೆಗೂ ಯಾರೂ ಇದರ ಕುರಿತಾಗಿ ಬಾಯ್ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ನಿಗೂಢವಾಗಿ ಜಾಣ ಕಿವುಡು, ಜಾಣ ಕುರುಡರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಸತ್ತ ನಂತರ ನೋಡಿದಿರಾ ದೇವರು ಇಂತಹವರನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ!! ಕಡೆಗೂ ಈ ಭಕ್ತರು ಮತ್ತು ಸಮಾಜ ಸ್ವಾಮಿಯನ್ನು ದೂಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ದೇವರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನು ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಾರೆ”.
ಇಡೀ ಭಕ್ತ ಸಮೂಹವನ್ನೇ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯ, ಜಾತಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಅಡಿಯಾಳಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನೇಕ ಮಠಾಧೀಶರು ಇದೇ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಹಣದ ಬಲದಿಂದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಹಂಗಿನಲ್ಲಿರಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ. ಜಾತಿ, ಧರ್ಮ, ಹಣದ ಈ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹವು ಜನಸಾಮಾನ್ಯರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಅದರ ಒಳಸುಳಿಗಳು ಅರ್ಥವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಇತ್ತೀಚಿನ ಈ ಹವ್ಯಕ ಮಠದ ಸ್ವಾಮಿ ರಾಘವೇಶ್ವರ ವಿರುದ್ಧ ಇರುವ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಆರೋಪ ಮತ್ತು ಅದರ ಒಟ್ಟಾರೆ ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಕಳೆದ ಒಂದು ತಿಂಗಳಿನಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ವಿದ್ಯಾಮಾನಗಳು ಮೇಲಿನ ಸಂಗತಿಗಳಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿವೆ.
ರಾಮಚಂದ್ರಾಪುರ ಮಠದ ಸ್ವಾಮಿ ರಾಘವೇಶ್ವರರು ಗೋಸ್ವಾಮಿಗಳೆಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಸ್ವಾಮಿಯ ಗೋರಕ್ಷಣೆಯ ಹೆಸರಿನ ಅನ್ಯ ಧರ್ಮದ ವಿರುದ್ಧದ ಪ್ರಚೋದನಾತ್ಮಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಸ್ವಜಾತಿ ಭಕ್ತರ ಸುಪ್ತಪ್ರಜ್ಞೆಯೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿರುವ 
ಧಾರ್ಮಿಕತೆಯ ಅಮಾನವೀಯ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದವು. ಈ ಬಗೆಯ ಧಾರ್ಮಿಕ ಪ್ರಲೋಭನೆಯ ಮೂಲಕವೇ ರಾಘವೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿ ಕ್ಷಿಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಭಕ್ತರ ನಡುವೆ ಜನಪ್ರಿಯನಾಗಿಬಿಟ್ಟರು. ಈ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯನ್ನು ನಂಬಿ ರಾಘವೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪವರು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಾಗಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಗೋಕರ್ಣೇಶ್ವರ ಮಠವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಿಫಲ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ್ದರು. ಸ್ವತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮಾಜದ ಇತರೇ ಮಠಾಧೀಶರು ಅಸೂಯೆ ಪಡುವಷ್ಟು ರಾಘವೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿ ತನ್ನ ಬುಡವನ್ನು ಭದ್ರಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದ್ದು ಮತ್ತು ಆ ಇಡೀ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಕಾನೂನಿನ ಆಶಯಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿ ತನಿಖೆಗೆ ಅರ್ಹವಾಗಿದೆ. ಸದರಿ ಸ್ವಾಮಿಯು ಇತರೇ ಬಹುತೇಕ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಮಠಗಳ ಸ್ವಾಮಿಗಳಂತೆಯೇ ಸಂಘ ಪರಿವಾರದೊಂದಿಗೆ ನಿಕಟ ಭಾಂದವ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ. ತಾವೆಲ್ಲಾ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮೋಧ್ಧಾರಕರು ಎಂದೇ ನಂಬಿರುವ, ಸನಾತನ ಪರಂಪರೆ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯದ ಯಜಮಾನ್ಯ ಮತ್ತು ಶ್ರೇಣಿಕೃತ ವರ್ಣಾಶ್ರಮದ ಸಮಾಜವನ್ನು ಭವ್ಯ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮರಳಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಲು ಕಂಕಣಬದ್ಧರಾಗಿರುವ, ಜೀವ ವಿರೋಧಿ ಲೋಕದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವಿವಿಧ ಮಠಗಳ ಬಹುಪಾಲು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸ್ವಾಮಿಗಳು ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಸಂಘ ಪರಿವಾರವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಆಶ್ರಯಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನೇರವಾಗಿಯೇ ಬಲಪಂಥೀಯ ರಾಜಕಾರಣದೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಬಿಜೆಪಿಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಅನೇಕ ಭಾರತೀಯರಿಗಿಂತಲೂ ಸದರಿ ಸ್ವಾಮಿಗಳಿಗೆ ಬಲಪಂಥೀಯ ರಾಜಕೀಯದ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿದೆ. ಇಡೀ ಬಿಜೆಪಿಯನ್ನು ಸನಾತನವಾದಿ ಧಾರ್ಮಿಕತೆಗೆ ಗಂಟು ಹಾಕುವಲ್ಲಿ ದೇಶಾದ್ಯಾಂತ ಹರಡಿರುವ ಅನೇಕ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸ್ವಾಮಿಗಳ ಪಾಲು ಸಾಕಷ್ಟಿದೆ. ಆದರೆ ದುರಂತವೆಂದರೆ ನ್ಯಾಯ, ನೀತಿಯ ಕುರಿತಾಗಿ ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ಬಿಜೆಪಿಯ ಅಭಿಮಾನಿ ವಿದ್ಯಾವಂತರು ಮೇಲಿನ ಸಂವಿಧಾನ ವಿರೋಧಿ ಸ್ವರೂಪಗಳ ಕುರಿತು ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಬಾಯ್ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಮತ್ತು ಇತರೇ ಪಕ್ಷಗಳ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಸಹ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಹಣದ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಸ್ವಾಮಿಗಳೊಂದಿನೆ ನೇರವಾಗಿ ಅಥವಾ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಪಕ್ಷಾತೀತರಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿರುತ್ತಾರೆ.
ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಜಾತಿ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ರಾಜಕೀಯವನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕು ಎನ್ನುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಬಹುಪಾಲು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಮಠಾಧೀಶರು ಬ್ರಾಹ್ಮಣದ ವೈದಿಕತೆಯ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ಗರ್ವ ಆ ಮೂಲಕ ಅಸಮಾನತೆ, ತಾರತಮ್ಯ, ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆ ಮತ್ತು ಜಾತಿ ಕ್ರೌರ್ಯವನ್ನು ಸದಾ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸಬೇಕೆಂದು ಅನೇಕ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಮಠಾದೀಶರು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೇ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾ ತಮ್ಮ ಜಾತಿ, ಉಪಪಂಗಡಗಳೊಳಗೆ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿಗಳಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಸಹ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಈ ಸ್ವಾಮಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಇಡೀ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಬಗೆಯ ಕಾನೂನು, ಕಟ್ಟಳೆ, ನಿಯಮಗಳಿಗೆ ಅತೀತರಾದ ಅತ್ಯಂತ ಬಲಿಷ್ಠವಾದ ಯಜಮಾನ್ಯದ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಬ್ರಾಹ್ಮಣದ ಮಠಾಧೀಶರು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಈ ರಾಜ್ಯದ ಎಲ್ಲಾ ಬಲಿಷ್ಠ ಜಾತಿಯ ಮಠಾದೀಶರೂ ಸಹ ಈ ಸಂವಿಧಾನ ವಿರೋಧಿ ಯಜಮಾನ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿಯೇ ನೆಲೆಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಯಜಮಾನ್ಯವನ್ನು ಸಂವಿಧಾನಬದ್ಧವಾಗಿ ವಿರೋಧಿಸಿ ಈ ನೆಲದ ಕಾನೂನಿಗೆ ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಒಳಪಡುತ್ತೀರಿ ಎಂದು ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರು ಪ್ರತಿರೋಧ ತೋರಿಸಿದರೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಆ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರಿಗೆ ಕೇಡುಗತಿ ಬಂದಿದೆಯೆಂದೇ ಅರ್ಥ.
ತೀರಾ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಆರ್ಕಿಡ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಲಕಿಯ ಮೇಲೆ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಆರೋಪದಡಿ ಅಲ್ಲಿನ ಶಿಕ್ಷಕ ಗುಂಡಪ್ಪ ಎನ್ನುವವರನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು. ಕೆಲವು ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತೊಂದು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದೇ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಆರೋಪದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಜೈಶಂಕರ್ ಎನ್ನುವ ಶಿಕ್ಷಕನನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ದುದುಷ್ಟವಶಾತ್ ಮೇಲಿನ ಬಲಿಷ್ಠ
ಯಜಮಾನ್ಯದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಕುರಿತಾಗಿ ಅರಿವಿಲ್ಲದಯೇ ರಾಮಚಂದ್ರಾಪುರ ಮಠದ ಭಕ್ತರು ಮತ್ತು ಆ ಮಠದ ರಾಮಕಥಾ ತಂಡದ ಗಾಯಕಿಯೂ ಆಗಿದ್ದ ಪ್ರೇಮಲತಾ ಎನ್ನುವವರು ರಾಘವೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿಯ ಮೇಲೆ ಅತ್ಯಾಚಾರ ಮತ್ತು ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿ ಪೋಲಿಸರಿಗೆ ದೂರು ಕೊಟ್ಟಾಗ ಪೋಲೀಸರು ಬಂಧಿಸಿದ್ದು ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದ ರಾಘವೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿಯಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಒಳಗಾದ ಪ್ರೇಮಲತಾ ಅವರನ್ನು. ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಸದರಿ ಸ್ವಾಮಿ ಪ್ರೇಮಲತಾ ಮತ್ತು ದಿವಾಕರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ದಂಪತಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕೊಟ್ಟ ಬೋಗಸ್ ದೂರನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಪ್ರೇಮಲತ ಅವರನ್ನು ಬಂಧಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆರೋಪಿಗಳಾಗಿರುವ ಗುಂಡಪ್ಪ ಮತ್ತು ಜೈಶಂಕರ್ ನನ್ನು ಈ ನೆಲದ ಕಾನೂನಿನಂತೆ ಬಂಧಿಸುವ ಪೋಲೀಸ್ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಆರೋಪಿ ರಾಘವೇಶ್ವರ ಸ್ವಾಮಿಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿರುವುದು ಬಲಿಷ್ಠ ಯಜಮಾನ್ಯದ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದಷ್ಟೆ. ದಿವಾಕರ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ತಮ್ಮ ಶಾಮ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಮಠದ ಪರವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕೆಂಬ ಬೆದರಿಕೆಯ ಕರೆಗಳಿಗೆ ಭಯಗೊಂಡು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಸಹ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಮಠದ ಕಡೆಯಿಂದ ಪ್ರೇಮಲತ ಅವರು ನೀಡಿದ ದೂರನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಬೇಡಿ ಎನ್ನುವ ಒತ್ತಡವೂ ಪೋಲೀಸರ ಮೇಲೆ ಇತ್ತಂತೆ. ಮಾಧ್ಯಗಳಿಗೆ ಈ ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಕುರಿತಾಗಿ ವರದಿ ಮಾಡಬೇಡಿ ಎನ್ನುವ ತಾಕೀತನ್ನು ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಚಾತುರ್ಮಾಸ್ಯವೆನ್ನುವ ಧಾರ್ಮಿಕ ವಿಧಿಯನ್ನು ಮುಂದೊಡ್ಡಿ ಸ್ವಾಮಿಯ ಬಂಧನವನ್ನು ತಡೆಹಿಡಿದಿದ್ದು ನ್ಯಾಯಾಂಗ ನಿಂದನೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇದೂ ಸಹ ಅರಣ್ಯರೋಧನವಾಗಿಬಿಡುವುದು ಈ ಬಲಿಷ್ಠ ಯಜಮಾನ್ಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಇನ್ನು ಸಮಾಜದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ನೋಡಿ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮಾಜದ ಅನೇಕ ಮಹಿಳಾ ಭಕ್ತರು ಎರಡೂ ಕಡೆ ತಪ್ಪಿದೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ರಾಗ ಎಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರಂತೆ!! ಪ್ರೇಮಲತ ಅವರ ನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಆಡಿಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದಾರಂತೆ!! ಆದರೆ ಈ ವಿದ್ಯಾವಂತರಿಗೆ ಸ್ವಾಮಿಯ ಅನೈತಿಕತೆ ಇವರಲ್ಲಿ ಹೇಸಿಗೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿಲ್ಲ. ಇವರಿಗೆ ಸರ್ವಸಂಗ ಪರಿತ್ಯಾಗಿಯೆಂದು ಘೋಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾಮಿ ಈ ರೀತಿ ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿರುವುದು ಅಘಾತಕಾರಿಯಾಗಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಭಕ್ತರು ಅನುಮಾನ ಪಡುತ್ತಿರುವುದು ಪ್ರೇಮಲತ ಇಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದು ಈಗ ದೂರು ಕೊಡುತ್ತಿರುವುದರ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ. ಇದು ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ವಿಚಾರಣೆಗೆ ಹಾಜರಾಗಲು ಅನೇಕ ತಗಾದೆಗಳನ್ನು ತಗೆಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಸ್ವಾಮಿಗೆ ಮಾನಹಾನಿ ಮಾಡಲು ಪಿತೂರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಈ ಸ್ವಜಾತಿ ಭಕ್ತಗಣವು ಆರೋಪಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಮತ್ತು ಈ ಸ್ವಾಮಿಯ ಅನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತಿರುವ ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಸಮಾಜದ ವಿದ್ಯಾವಂತರ ನೈತಿಕ ಅದಪತನವನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ ಅಷ್ಟೇ. ಡಬಲ್ ಡಿಗ್ರಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ವಿದ್ಯಾವಂತರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಪ್ರಜ್ಞೆಯೊಳಗೆ ಬೇರುಬಿಟ್ಟಿರುವ ಜಾತಿವಾದವನ್ನು ಮೀರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹವಣಿಸುವ ವೈದಿಕತೆ ಮತ್ತೆ ಚಲಾವಣೆಗೆ ಬರಲು ಸಹಕರಿಸಲು ಇವರೆಲ್ಲ ಉತ್ಸುಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂದೇ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಭಯೋತ್ಪಾದನೆ ಧಾಳಿ ನಡೆದಾಗ ಯಾಕೆ ನೀವು ಖಂಡಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮುಸ್ಲಿಂ ಸಮುದಾಯದ ಕಡೆಗೆ ಗೋಣು ತಿರುಗಿಸುವ ಈ ಸೋ ಕಾಲ್ಡ್ ವಿದ್ಯಾವಂತರು ಇಂದು ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಆರೋಪಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾದ ತಮ್ಮ ಜಾತಿಯ ಸ್ವಾಮಿಯ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ಖಂಡಿಸುವುದಿರಲಿ ಒಂದು ಪಾಪ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಸಣ್ಣ ಅಂಶವೂ ಇವರಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಜಾತಿ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಜಾತಿ ಮಠಗಳ ಸನಾತನವಾದದ ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ಹಸಿವಿಗೆ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಬಾಯಿ. ಬುದ್ಧನನ್ನು ವಿಷ್ಣುವಿನ ಹತ್ತನೇ ಅವತಾರವೆಂದು ಬಿಂಬಿಸಿ ಬೌದ್ಧ ಧರ್ಮವನ್ನು ಆಪೋಶನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ವಿಫಲ ಯತ್ನ ನಡೆಸಿದ ಈ ವೈದಿಕಶಾಹಿ ವಚನ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು, ಗಾಂಧಿಯನ್ನು, ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ ಅವರನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಹಿಂದುತ್ವದ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಸನಾತನವಾದಕ್ಕೆ ಗಂಟು ಹಾಕುವ ಈ ಪುರೋಹಿತಶಾಹಿಯನ್ನು ಮೌನವಾಗಿ ಬೆಂಬಲಿಸುವ ಇಲ್ಲಿನ ವಿದ್ಯಾವಂತರು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ಜಾತಿವಾದಿಗಳು. ಅಮೇರಿಕಾ, ಯುರೋಪಿಯನ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಹಾರಲು ತವಕದಲ್ಲಿರುವ ಈ ವಿದ್ಯಾವಂತರು ಆರೆಸಸ್ ಮಾದರಿಯ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯವಾದದ ಪ್ರತಿಪಾದಕರು. ಜೊತೆಗೆ ನವಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯವಾದದ ವಕ್ತಾರರೂ ಹೌದು. ಅನಿವಾಸಿ ಭಾರತೀಯರಾಗಿ ಇವರು ಈ ರಾಘವೇಶ್ವರ, ಕಂಚಿ ಕಾಮಕೋಟಿ, ಪೇಜಾವರ, ಶೃಂಗೇರಿ, ರವಿಶಂಕರ ಇನ್ನೂ ಮುಂತಾದ ಸ್ವಾಮಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುವಂತಹ ವೈದಿಕಶಾಹಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯನ್ನು ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯವಾದದ ವೈದಿಕಶಾಹಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವ ಭರಾಟೆಯಲ್ಲಿರುವ ಈ ವಿದ್ಯಾವಂತರಿಗೆ ಸಂತ ಕಬೀರನ ಪರಂಪರೆ, ಉದಾರವಾದಿ ನೆಲೆಯ ಅನೇಕ ಭಕ್ತಿಪಂಥದ, ಅವಧೂತ ಪರಂಪರೆಯ ಜನಪರ ಮಾದರಿಗಳ ಪರಿಚಯವೂ ಇಲ್ಲ ಅಥವಾ ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ ಚಾಣಾಕ್ಷತೆಯಿಂದ ಮರೆಮಾಚುತ್ತಾರೆ.
ಕಲಬೆರೆಕೆ ಗಿರಮಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದರೆ ತಯಾರಾಗುವ ಕಾನೂನು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರ ತರಲು ಹೊರಟಿರುವ “ರಸ್ತೆ ಸಾರಿಗೆ ಮತ್ತು ಸುರಕ್ಷಾ ಕಾಯಿದೆ, ೨೦೧೪”. ಅಲ್ಲಿ ಡಾಲರ್-ಪೌಂಡ್ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ವಿಧಿಸುವ ದಂಡವನ್ನು ರೂಪಾಯಿ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಿ, ಚಿಲ್ಲರೆ ಉಲ್ಲಂಘನೆಗಳಿಗೆ ವರ್ಷಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಜೈಲು ಶಿಕ್ಷೆ ಮಾಡಲು ಹೊರಟವರಿಗೆ ಏನು ಶಿಕ್ಷೆ? ಇದನ್ನು ಓದಿದ ನಂತರದಲ್ಲಿ ನೀವೇ ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ.
ಗುಜರಾತ್ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆಗಳನ್ನೇ ಖಾಸಗೀಕರಣಗೊಳಿಸುವವುದರ ದಟ್ಟ ಘಾಟು ಹೊಂದಿದೆ ಈ ಕಾನೂನು. ಸೈಕಲ್ ಸವಾರರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ದ್ವಿಚಕ್ರ ವಾಹನ, ಅಟೋ, ಕಾರು, ಸೇರಿಕೊಂಡು ಸರಕು ಸಾಗಣೆವಾಹನಗಳೆಲ್ಲವೂ ಈ ಕಾನೂನಿನ ಬೋನಿಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆ.
ಸಂವಿಧಾನಾತ್ಮಕತೆ ಎಲ್ಲವೂ ಕಾನೂನು ವಿಶಾರದರಿಗೆ ಬಿಡೋಣ. ಕಾನೂನು ಕಟ್ಟಳೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಒಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಆಯಾಮ ಇರುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಗಮನಿಸೋಣ.
ಇತ್ಯಾದಿ ಓಡಿಸಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆದು ಕೊಳ್ಳುವ ಗುಳೆ ಬಂದ ಬಡ ವರ್ಗ ಈ ಮಟ್ಟದ ದಂಡ ಕಟ್ಟಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? ಬಡವರಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಮೇಲು ಮಧ್ಯಮ, ಇನ್ನು ಶ್ರೀಮಂತ ವರ್ಗವೇ ತತ್ತರಿಸಿ ಹೋದೀತು. ಸರಕಾರ ಪಿಳ್ಳೆ ನೆಪ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜೈಲಿಗೆ ಅಟ್ಟುವ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿಯಂತಾದರೆ, ಸಮಾಜದ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯ ಖಂಡಿತ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗುವುದು. ಅಲ್ಫೆರಿ ಎಂಬ ಚಿಂತಕ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ‘ಒಂದು ಅಪರಾಧವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುವುದು ಸಮಾಜ – ಅಪರಾಧಿ ಅದನ್ನು ಜಾರಿ ಮಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.’
ಜಾಗತಿಕ ಅರ್ಥಿಕ ಬಿಕ್ಕಟಿನ ಭಾಗವಾಗಿ ಕುಸಿತದ ೨೦೦೮-೧೦ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಮೇರಿಕಾದ ವಾಹನ ಉದ್ಯಮ ನೆಲ ಕಚ್ಚಿತು. ವಿದೇಶಿ ವಾಹನ ತಯಾರಿಕಾ ಕಂಪನಿಗಳ ಉದ್ಧಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡಲಾದ ಅನೇಕ ‘ಕಲ್ಯಾಣ ಕ್ರಮ’ಗಳ ಪೈಕಿ ಈ ಕಾನೂನು ಕೂಡ ಒಂದು. ನಿಜಕ್ಕೂ ನೋಡಿದರೆ, ವಾಹನ ಮಾರಾಟವಾದ ಮೇಲೆಯೇ ವಾಹನ ತಯಾರಕರಿಗೆ ಬಿಡಿ ಭಾಗ, ಸರ್ವೀಸ್ ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೆಚ್ಚು ಲಾಭ. ಈ ಲಾಭವನ್ನು ತಹಬಂದಿಗೆ ತಂದು ಕೈಗೆಟಕುವ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಡಿ ಭಾಗಗಳು ದೊರೆಯುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಹೊರುವ ಬದಲು, ಸರಕಾರ ವಾಹನ ಚಾಲಕರನ್ನು ಶೋಷಿಸಲು ಮುಕ್ತ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿದೆ.
ನಿಮ್ಗಾಡೆಯವರ ಆತ್ಮಕತೆಯುದ್ದಕ್ಕೂ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರ ಛಲದ, ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ, ಅಧ್ಯಯನ ಶಿಸ್ತಿನ, ಹೋರಾಟ ರೂಪಿಸಿದ ರೀತಿಗಳೆಲ್ಲವೂ ಪ್ರಭಾವೀಕರಿಸಿರುವುದನ್ನ ಚಿತ್ರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ತೀರ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ಅವರೊಂದಿಗೆ ಒಡನಾಡಿದ ಕ್ಷಣಗಳಂತೂ ನಾಮದೇವ ನಿಮ್ಗಾಡೆಯವರನ್ನು ರೂಪಿಸಿದ್ದಾವೆ. ನೆಹರೂ ಅವರನ್ನು ತರುಬಿ ಕೇಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆ, ಗಾಂಧೀಜಿಯವರ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆ ನಿವಾರಣೆ ನಡೆಯ ನಡುವಿನ ಭಿನ್ನತೆಯನ್ನ ವಿವರಿಸುವ ಬಗೆ, ಹಾಗೂ ಮಾರ್ಟಿನ್ ಲೂಥರ ಕಿಂಗ್ ಅವರೊಂದಿಗಿನ ಸಂವಾದದಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿರುವ ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯ ವಾಸ್ತವವನ್ನೂ ಆವೇಶಭರಿತರಾಗಿ ನಿರರ್ಗಳ ಮಾತಾಡುವ ಉಮೇದು…. ಈ ಎಲ್ಲದರ ಹಿಂದೆ ಆಳವಾದ ಸುಪ್ತಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಬಾಬಾಸಾಹೇಬರ ಚಿಂತನೆಗಳೇ ಪ್ರೇರಣಶಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದವು.
ನಮ್ಮ ವರ್ತಮಾನ.ಕಾಮ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಬೆನ್ನೆಲುಬಾಗಿ ನಿಂತಿರುವ ನಾಲ್ಕೈದು ಜನ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಹೊರಗೆಯೇ ಇರುವುದರಿಂದ ಅವರು ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ನಗರದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಕಾರ್ಯಬಾಹುಳ್ಯದಿಂದಾಗಿ ಬರಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬರಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಈ ಬಾರಿಯ ತೀರ್ಪುಗಾರರಾಗಿದ್ದ ಎಸ್.ಗಂಗಾಧರಯ್ಯನವರೂ ಬರಲಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬಳಗದ ಬಹುತೇಕರು ಹಾಜರಿದ್ದರು.
ಭೌತಿಕಮೇರೆಯುಳ್ಳ ಭಾವಿತ ಆವರಣದ ಕನ್ನಡಜನಪದದ ಮೊದಲ ರೇಖಾಚಿತ್ರ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಭಾಷೆ ನೆಲ ಸಮೂಹವೆಂಬ ಬಹುಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಕಲ್ಪಿತವಾದ ಈ ‘ಕನ್ನಡ’ದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನತೆ-ವಿಭೇದತೆಯ ದ್ವಂದ್ವಗಳ ಅತಿವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಬೆರೆಯುವಿಕೆ ಇದೆ. ಈ ಭಿನ್ನತೆ-ಸಾಮ್ಯತೆಗಳ ಬೆರಕೆಯನ್ನು ಕವಿರಾಜಮಾರ್ಗವೇ ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದೆ ಎಂದಲ್ಲ. ಕನ್ನಡಮನಸ್ಸಿನ ನಿಡುಗಾಲದ ಹರಿವಿನ ಯಾವುದೋ ಸಂಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಭವಿಸಿದ ಈ ಕೃತಿ ಅದರ ಜಾಯಮಾನವಾದ ಸಹನೆ, ಸಹತ್ವವನ್ನು ತನ್ನೊಳಗಿನ ಬನಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆಯಷ್ಟೆ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡವೆಂಬ ಜನಪದ ಭೂಗೋಳವು ಈ ಅರಿವಿಗೆ ನಿಲುಕದ ಅನಾದಿಯಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ದೂರ ಹರಿದುಬಂದಿದೆ. ಈ ಹರಿವಿನಲ್ಲಿ ‘ಕನ್ನಡ’ವೆನ್ನುವ ವಿಶೇಷಣವೂ ಪ್ರತಿನಿಧೀಕರಣ ರಾಜಕಾರಣದ ಹೊರಳಿಕೆಗೂ ಒಳಗಾಗಿದೆ. ಒಳಗೊಳ್ಳುವ-ಹೊರಗಿಡುವ ಮಾಪಕವೂ ಆಗಿದೆ. ಹೀಗೆ ಬಹುರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬಂದ ಕನ್ನಡವಿಂದು ಕರ್ನಾಟಕವಾಗಿ ನಮ್ಮೆದುರಿಗಿದೆ. ಭಾಷಾರಾಜ್ಯಗಳ ಉಗಮದಿಂದೀಚೆ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಗುರುತಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಮಾದರಿಗಳು ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬಂದು ದಾಖಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯಿಂದಾಗಿ ನವೆಂಬರ್ ತಿಂಗಳಂತೂ ಕನ್ನಡಮಾಸವೆನಿಸಿದೆ.
ಈ ಕನ್ನಡದ ಹಿಂದೆ ಜಗತ್ತು ಭಗವಂತನಿಂದಾದುದಾಗಿ ನಂಬುವ ಸೃಷ್ಟಿವಾದಿ ವೈದಿಕ ತಾತ್ವಿಕತೆಗಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿ, ಜಗತ್ತನ್ನೊಂದು ‘ಅನಾದಿ’ಯಾಗಿ ನಂಬುವ ಜೈನತಾತ್ವಿಕತೆ ಇದೆ. ಮಾರ್ಗಕಾರ ನಿರೂಪಿಸುವ ಕನ್ನಡವೆಂಬ ಜನಪದವೂ ಸೃಷ್ಟಿವಾದಿ ನಿರೂಪಣೆಯಂತೆ ‘ಇರುವಿಕೆ’ಯಾಗದೆ ಆಗುವಿಕೆಯ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿದೆ. ‘ಆಗುವಿಕೆಯ’ ತಾತ್ವಿಕತೆಯಲ್ಲರಳಿದ ಈ ಕನ್ನಡ ಭೌತಿಕಚಹರೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಯೂ ಆಹ್ವಾನ-ವಿಸರ್ಜನದ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ನಾಡಾಡಿಯೊಬ್ಬ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಹೋಗುವ ಭಾವಿತಸತ್ಯ. ‘ಕಾವೇರಿಯಿಂದ ಗೋದಾವರಿವರೆಗೆ….’ ಎಂಬ ಪದ್ಯವಂತೂ ನಾಡು-ನುಡಿ-ಜನಪದಗಳೆಂಬ ಸಮಸ್ತವನ್ನೂ ಮೂರ್ತ-ಅಮೂರ್ತ, ಭೌತಿಕ-ಭಾವಕವೆಂಬ ವಿರುದ್ಧ ದ್ವಂದ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಏಕತ್ರ ಗ್ರಹಿಸಿ ಕಂಡರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ರೇಖಾಚಿತ್ರದಲ್ಲಿನ ಕಾವೇರಿ-ಗೋದಾವರಿಗಳು ಕೇವಲ ಭೌಗೋಳಿಕ ಅಸ್ತಿತ್ವವಲ್ಲ. ಭಾರತೀಯ ಸಮಷ್ಟಿಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವ ವಾಸ್ತವಗಳು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ಧಾರ್ಮಿಕ, ಮತೀಯ ಗುರುತಿಗೂ ಬಂಧಿಯಲ್ಲದ ಚಲನಶೀಲ ಜಲಸತ್ಯಗಳಾದ ಈ ನಿಸರ್ಗದತ್ತ ಭೌತಿಕಮೇರೆಗಳು, ಅನುಲ್ಲಂಘನೀಯವಾದ ಗಡಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಅಪಹಾಸ್ಯಕ್ಕೂ ಗುರಿಪಡಿಸುತ್ತವೆ.
ದೇಶ ಮತ್ತು ಭಾಷೆಯು ದಕ್ಕುವುದು ಮೂರ್ತಚಹರೆಯಲ್ಲೇ. ಅಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಬಳ್ಳಿಯ ಗುಣವಾಗಲೀ, ಬೆರೆಯುವ ಗಾಳಿಯ ಗುಣವಾಗಲೀ ಇರದು. ಆದರೆ ಪುತಿನ ಹೇಳುವಂತೆ ‘ದೇಶ ಅಂದರೆ ಜನ’ ಎಂದುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಲೇ, ದೇಶ ಅಥವಾ ನಾಡಿನ ಸೀಮಿತ ಭೌತಿಕಚಹರೆ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ಕಣ್ಣೋಟವು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕನ್ನಡವಾಗಿಸಿ, ಕನ್ನಡಕ್ಕಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬೆರೆಯುವ ಅಪೂರ್ವ ಶಕ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯಜಗತ್ತು ಎದುರಿಗೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳುವ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಆಹ್ವಾನ-ವಿಸರ್ಜನದ ಗುಣವಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಾಮ್ಯತೆ-ಭಿನ್ನತೆಗಳು ಏಕತ್ರಗೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಭಿನ್ನವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತವೆ. ಮಾರ್ಗಕಾರನಿಂದ ಹಿಡಿದು ಕವಿಶೈಲ ಕುವೆಂಪು ತನಕ ಕನ್ನಡಕಾವ್ಯದೊಳಗೆ ಈ ಮಾದರಿಯ ಹರಿವಿದೆ. ‘ನೀ ಮೆಟ್ಟುವ ನೆಲ ಅದೇ ಕರ್ನಾಟಕ, ನೀನೇರುವ ಮಲೆ ಸಹ್ಯಾದ್ರಿ, ನೀನ್ ಕುಡಿಯುವ ನೀರ್ ಕಾವೇರಿ….’ ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಕುವೆಂಪು ಕಲ್ಪಿಸುವ ಕನ್ನಡವೂ ಒಂದು ಭಾವವಾಸ್ತವವೇ. ಮೂರ್ತವಾಗಿ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳದ, ಆದರೆ ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಲೇ ಹೋಗಬಹುದಾದ ಈ ಕನ್ನಡ ನವನವೀನವೇ. ಈ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಗುರುತಾಗಿಯೂ ಗುರುತಿಗೆ ಹೊರತಾಗುವ ಶಕ್ತಿಯಿದೆ. ಎಲ್ಲಿಯೋ, ಹೇಗಾದರೂ ಇದ್ದೂ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಕನ್ನಡವಾಗುವ ಈ ಅಂತರಂಗದ ಪರಿಗೆ ಮಾರ್ಗಕಾರನ ‘ಭಾವಿಸಿದ ಕನ್ನಡದ’ ಛಾಯೆ ಇದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಅನ್ಯವೆಂಬ ಎದುರಾಳಿ ಕುರುಹೇ ಇರದು. ಹೀಗಾಗಿ ಅದು ಸಂಘರ್ಷರಹಿತವಾದುದೂ ಆಗುತ್ತದೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ಬಾವುಟ, ಬಣ್ಣ, ಪ್ರತಿಮೆಗಳೆಂಬ ಸ್ಥಿರ ರೂಪಗಳಿವೆ. ಅದು ಭಾವಸತ್ಯದಾಚೆಯ ಭೌತಿಕಸತ್ಯವಾಗಿ, ಭೂಗೋಳದ ನಕ್ಷೆ, ಭುವನೇಶ್ವರಿಯ ಆಕಾರದ ಮೂರ್ತ ಗುರುತಾಗಿ ಮತೀಯ ಚಹರೆಗೆ ಲಗತ್ತುಗೊಂಡಿದೆ. ಅನ್ಯ-ಸ್ವ ಎನ್ನುವ ಎದುರಾಳಿಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುವ ಮಾಧ್ಯಮವೂ ಆಗಿದೆ. ಅಂದರೆ ಕನ್ನಡವೆಂಬ ವಿಶೇಷಣವನ್ನು ಹರಳುಗಟ್ಟಿಸಿದ ಮಾರ್ಗಕಾರ ಎರಕಹೊಯ್ದಿಟ್ಟ ‘ಕಸವರ ಮೌಲ್ಯ’ವನ್ನು ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತ್ಯಜಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ ಎಂದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕನ್ನಡ ಮನಸ್ಸಿನ ಈ ಸಹತ್ವ ಮತ್ತು ಸಹನೆಯು ಆಯ್ಕೆ-ನಿರಾಕರಣದ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಇದನ್ನು ಅನೇಕ ವೇಳೆ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳ ಕಲ್ಪಿತಚರಿತ್ರೆಗಳು ಬೆರೆತ ಕನ್ನಡದ ಗತವಲಸೆಗಳು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಿವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಕನ್ನಡದ ವೈರಿಗಳ ಆಯ್ಕೆಯಲ್ಲಿ ಭೌತಿಕ ಸೀಮೆಗಳೆಂಬ ರಾಜಕೀಯ ಗಡಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮತೀಯ ಅನ್ಯತೆಯ ಗುರುತುಗಳೂ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಕನ್ನಡದ ಹೆಗಲೇರಿ ಕುಳಿತ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಯಾಜಮಾನ್ಯಕ್ಕೆ ತನ್ನ ವೈರಿಯನ್ನು ಹಣಿಯಲು ಕನ್ನಡವು ಚಿಮ್ಮುಹಲಗೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಅನೇಕ ವೇಳೆ ಭಾಷೆಯೆಂಬುದು ಪ್ರಾಣಘಾತುಕವೇ ಆಗುತ್ತಿದೆ.
ಉರ್ದುವಿನ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಪ್ರಚೋದಿಸಿದಂತೆ, ಸಂಸ್ಕೃತವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಯೋ, ನಿರಂತರವಾಗಿ ಪ್ರಸಾರವಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂಸ್ಕೃತ ವಾರ್ತೆಗಳೋ ಕನ್ನಡ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸಿಲ್ಲ! ಕನ್ನಡಿಗರ ಯಾವ ಹಕ್ಕನ್ನೂ ಕಸಿಯದ, ಯಾವ ನೌಕರಿಯನ್ನೂ ಅಪಹರಿಸದ, ಹೆಚ್ಚೂ ಕಡಿಮೆ ಶೇ.10ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಮನೆಮಾತಾಗಿರುವ ಭಾಷೆಯೊಂದು ಕನ್ನಡದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಉಗ್ರ ವಿರೋಧಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗುವುದು ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡದ ಮೇಲೆ ಯಜಮಾನಿಕೆ ನಡೆಸಿಯೂ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡದ ವಿನಯಗೌರವವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಅಚ್ಚರಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ಕನ್ನಡದ ನಡುವೆಯೇ ಇರುವ ಅದೆಷ್ಟೋ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಒಂದು ಅಕಾಡೆಮಿಯೂ ಇಲ್ಲದಿರುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಮೌನವಾಗಿ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಸಮುದಾಯಗಳ ಬಗೆಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಸೌಜನ್ಯದ ಸಹಾನುಭೂತಿ ತೋರದ ನಾವು, ಸೀಮಿತ ಕಲಿಕಾ ಸಮೂಹವಿರುವ ಒಂದು ಭಾಷೆಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ಸ್ಥಾಪಿತವಾಗುವುದನ್ನು ಕನ್ನಡದ ಕರ್ತವ್ಯ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸಹಮತ ತೋರುತ್ತೇವೆ! ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಈ ಮಾದರಿಯ ಅಸಹನೆ ಮತ್ತು ಸಹನೆಯ ತರಬೇತಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ದೊರೆಯಿತೆನ್ನುವುದೇ ಅಚ್ಚರಿಯೆನಿಸುತ್ತದೆ.