Follow-ಡಾ.ಎಸ್.ಬಿ.ಜೋಗುರ
ಮಹಿಳಾ ದಿನಾಚರಣೆಯ ಬಂಟಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಬ್ಯಾನರ್‌ಗಳು ಇನ್ನೂ ಮಡಿಕೆಯಾಗಿ ಮೂಲೆ ಸೇರುವ ಮುನ್ನವೇ ದೇಶದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಆಂಗ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆಯಾದ ’ಹಿಂದುಸ್ಥಾನ್ ಟೈಮ್ಸ್’ 15-50 ವರ್ಷ ವಯೋಮಿತಿಯೊಳಗಿನ ಸುಮಾರು 5041 ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಅವರ ಮೇಲಾಗುವ ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳವನ್ನು ಕುರಿತು ಸಮೀಕ್ಷೆ ಮಾಡಿ ಇಡೀ ದೇಶವೇ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಬಹುದಾದ ಅಂಕಿ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಮಹಿಳಾ ದಿನಾಚರಣೆಯಂದೇ ಹೊರಹಾಕಿರುವುದಿದೆ.
ದೇಶದ ಕೆಲ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳಾದ ದೆಹಲಿ, ಮುಂಬೈ, ಚನೈ, ಹೈದರಾಬಾದ್, ಬೆಂಗಳೂರು, ಪಟ್ನಾ, ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ, ರಾಂಚಿ, ಚಂಡೀಗಡ ಮುಂತಾದ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ವಿಷಯವಾಗಿ ಮಾಹಿತಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಸುಮಾರು 63 ಪ್ರತಿಶತದಷ್ಟು ಮಹಿಳೆಯರು ಒಂದಿಲ್ಲಾ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಾವು ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿದ ಬಗ್ಗೆ ಆ ಸಮೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿರುವುದಿದೆ. ನಗರ ಪ್ರದೇಶಗಳ ಪ್ರತಿ 10 ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ 9 ಮಹಿಳೆಯರು ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಕ್ಕೆ ಸಿಲುಕಿರುವ ಮಾಹಿತಿ ಲಬ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಈ ಬಗೆಯ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಪೋಲಿಸರಿಗೆ ದೂರು ಸಲ್ಲಿಸಿದವರು ಪ್ರತಿ 8 ಶೋಷಿತ ಮಹಿಳೆಯರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳು ಮಾತ್ರ ಎನ್ನುವುದು ಇನ್ನೊಂದು ಅಚ್ಚರಿಯ ಸಂಗತಿ. ಅದಕ್ಕಿಂತಲೂ ಅಚ್ಚರಿಯ ಸಂಗತಿ ಎಂದರೆ ಆ ಓರ್ವ ಮಹಿಳೆಗೂ ಕೂಡಾ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾದ ಸಹಕಾರ ಪೋಲಿಸರಿಂದ ಸಿಗದೇ ಇರುವ ಚಿತ್ರಣ.
ಇದೆಲ್ಲಾ ಏನು.? ಹಾಗಾದರೆ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಪೂಜ್ಯ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಕಾಣುವುದು ಬರೀ ಗೋಸುಂಬೆತನವೇ? ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಎಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯ ಶೀಲ ಚಾರಿತ್ರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕಟ್ಟಳೆಗಳು ಅತಿಯಾಗಿವೆಯೋ ಅಂಥಾ ನೆಲೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಬಗೆಯ ಲೈಂಗಿಕ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳು ಹೆಚ್ಚು. ಜೊತೆಗೆ ಭಾರತದಂತಹ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸಮಾಜಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡು, ಅಮೆರಿಕಾದಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಅಗಮ್ಯಗಮನ ಸಂಬಂಧ [incest relations]ಗಳ ಮೂಲಕ ಲೈಂಗಿಕ ಶೋಷಣೆ ನಡೆಯುವುದು ಇದ್ದೇ ಇದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಡಯಾನಾ ರಸಲ್ ಅವರ ಸ್ಥಿತಿ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿವೆ. ಮನುಷ್ಯ ಮಾನವಶಾಸ್ತ್ರದ ನಂಬುಗೆಯಂತೆ ಬಗೆ ಬಗೆಯ ಹೆಣ್ಣುಗಳನ್ನು, ಗಂಡುಗಳನ್ನು ಬಯಸುವ ಜೀವಿ. ಇದು ಮನುಷ್ಯನ ಬೀಜಗುಣ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಹೇಗೆ ಲೈಂಗಿಕತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಬಿಗುಮಾನಗಳಿರುವಲ್ಲಿಯೇ ಅಸಹ್ಯವಾದ ಕ್ರಿಯೆಗಳು ನಡೆಯುವುದಿದೆಯೋ.
ಶೀಲ-ಅಶ್ಲೀಲಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕರಾರುವಕ್ಕಾಗಿ ಮಡಿವಂತಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವಾತನೂ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ನೀಲಿ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನೋಡುವ ಹಂಬಲ ಹೊಂದಿರುವ ಹಾಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡುಗಳ ಭೌತಿಕ ಸಾಮೀಪ್ಯಕ್ಕೆ ಸದ್ಯದ ಮೊಬೈಲ್ ಸಾಕಷ್ಟು ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಟ್ಟದ್ದೂ ಇದೆ. ಬರೀ ಸಪ್ಪೆ ಮಾತು ನಾಲಿಗೆಯ ರುಚಿ ಕೆಡಿಸುವಂತೆ, ಮಸಾಲಾ ಡೈಲಾಗ್‍ಗಳ ಹಾವಳಿಯ ನಡುವೆ ಈ ಲೈಂಗಿಕ ಕಿರುಕುಳ ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಕಿವಿಗಂಟಿದ ಮೊಬೈಲ್ ಬೇಗನೇ ಕಳಚುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಸುದೀರ್ಘವಾಗಿ ಮೊಬೈಲ್ ಮಾತಿಗೆ ತೊಡಗುವವರ ಹಾವಭಾವಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೂ ಸಾಕು ಅಲ್ಲೊಂದು ಬಗೆಯ ಈಸ್ಟ್‌ಮನ್ ಕಲರ್ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದೆನಿಸದಿರದು. ಅದೇ ವೇಳೆಗೆ ಅನೇಕ ಟೀನೇಜ್ ಹುಡುಗಿಯರು ಜಸ್ಟ್ ಮಾತ್ ಮಾತಲ್ಲೇ ಮಿಸ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಅಪರಾಧಿ ದಾಖಲಾತಿ ಇಲಾಖೆಯ ಪ್ರಕಾರ 2011 ರಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ನಾಪತ್ತೆಯಾದ ಟೀನೇಜ್ ಹುಡುಗಿಯರ ಸಂಖ್ಯೆ 1282.
ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಅಸಹ್ಯ ಎನ್ನಬಹುದಾದ ವರ್ತನೆಗಳು ಇಂದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದಲಾವಣೆಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಸಹ್ಯವಾಗುತ್ತಿವೆ. ಮನುಷ್ಯನ ಮನಸನ್ನು ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿ ರೂಪಿಸಬೇಕಾದ ಮಾಧ್ಯಮಗಳೇ ಇಂದು ಅವನನ್ನು ದಾರಿ ತಪ್ಪಿಸುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿವೆ. ಪ್ರೇಕ್ಷಕ ಬಯಸುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ಆಫೀಮಿನಂಥಾ ವಿಷಯ ವಸ್ತುಗಳನ್ನೇ ಬಿಕರಿ ಮಾಡ ಹೊರಟಂತೆ ತಯಾರಾಗುವ ಚಲನಚಿತ್ರಗಳು ಇಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬದುಕನ್ನು ಬದಲಾವಣೆಯ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ಅಹಿತಕರವಾದ ಮಾರ್ಗದಗುಂಟ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಿರುವುದು ಒಂದು ವಿಷಾದ. 
ಇದೊಂದು ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಿ ವಾರದಲ್ಲಿ 5-6 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಳ್ಳೆ ಹೊಡೆದ ಚಿತ್ರ. ಅದರಲ್ಲಿಯ ಸಹನಟಿಯೊಬ್ಬಳು ನಾಯಕನಿಗೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಬಗೆಯ ಸವಾಲನ್ನು ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ. ನೀನು ಗಂಡಸೇ ಆಗಿದ್ದರೆ ಆ ಗೂಂಡಾಗಳನ್ನು ಹೊಡೆದೋಡಿಸು ನಾನೇ ಅವಳನ್ನು [ಕಥಾನಾಯಕಿಯನ್ನು] ರೇಪ್ ಮಾಡಲು ಜಾಗ ಹುಡುಕಿ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಸವಾಲು ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ. ಈ ಬಗೆಯ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಬರೆದ ಸಾಹಿತಿಯ ಸಮಕಾಲೀನ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಏನನ್ನಬೇಕೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಈ ಬಗೆಯ ಸವಾಲುಗಳು ಚಿತ್ರರಂಗದಲ್ಲಿ ನಾಯಕಿಯರು ನಾಯಕರಿಗೆ ಹಾಕುವುದು ಹೊಸತಂತೂ ಅಲ್ಲ. 70-80 ರ ದಶಕದಲ್ಲಾಗಿದ್ದರೆ ಅದು ಹೂವಿನ ಗಿಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿಯ ಒಂದು ನಾಚಿಕೆಯ ಅಮೂರ್ತ ಚುಂಬನದೊಂದಿಗೆ ಮುಕ್ತಾಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಆದರೆ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಕ ಮಹಾಶಯ ತೋರಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಿನೇಮಾ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಚುಂಬನದ ದೃಷ್ಯಗಳು ಈಗಂತೂ ಮಾಮೂಲು. ಆ ಮೂಲಕ ಸಮಾಜ ತುಂಬಾ ಫಾಸ್ಟ್ ಆಗಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸಿದ್ದೂ ಆಯಿತು. ಈ ಬಗೆಯ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳು, ದೃಷ್ಯಗಳು ಸಮಾಜವನ್ನು ರೋಗಗ್ರಸ್ಥ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ನೂಕುವಲ್ಲಿ ಅಪೂರ್ವ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಕೊಡದೇ ಇರಲಾರವು.
ಸದ್ಯದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಾವು ಬದುಕಿರುವ ಸನ್ನಿವೇಶ ತುಂಬಾ ಕಲುಷಿತವಾಗಿದೆ. ಈ ಕಲುಷಿತತೆಗೆ ಕಾರಣ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಮಾನವ ನಿರ್ಮಿತ ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತು. ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಗಂಧ-ಗಾಳಿಯಿಲ್ಲದ ಈ ಭೌತಿಕ ಜಗತ್ತು ಥೇಟ್ ಸಿನಿಮೀಯ ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಇರುವುದರಿಂದಾಗಿಯೇ ಹೀಗೆ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಲೈಂಗಿಕವಾಗಿ ಶೋಷಿಸುವ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ತೀವ್ರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬಂಧಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಸ್ಥಾಪನೆಗೊಂಡು ಅಷ್ಟೇ ಯಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಹಿಂದೊಮ್ಮೆ ಯಾವುದೋ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಬೇಕಿದ್ದರೆ, ಅವನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕಿದ್ದರೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ತಿಂಗಳು ಕಾಯಬೇಕಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ಕಾಯುವಲ್ಲಿಯೂ ಒಂದು ಹಿತವಿತ್ತು. ಈಗ ಹಾಗಲ್ಲ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಡುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ತಕ್ಷಣ ನಿಮ್ಮ ಸಂವಹನ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವ ಎಲ್ಲ ಅವಕಾಶಗಳ ನಡುವೆ ಮಾತುಗಳು ತೂಕ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಔಪಚಾರಿಕ ಮಾತು ಮುಗಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮುಂದೇನು.? ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆಯಾಗಲೀ. ಚೌಕಟ್ಟಾಗಲೀ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿದ್ದದ್ದು ಬರೀ ಮಾತು. ಮಾತು. ಮಾತು…. ಅದು ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಶುರುವಾಗಿ ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗಿ ಮುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯ ಸಂಬಂಧಗಳಿರಲಿ, ಅಂತರಕ್ರಿಯೆಯಿಲ್ಲದೇ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಬರೀ ಹೆಣ್ಣನ್ನಾಗಲೀ ಬರೀ ಗಂಡನ್ನಾಗಲೀ ಈ ಬಗೆಯ ಕೃತ್ಯಗಳಿಗೆ ಆರೋಪಿಸುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ದೂರುತ್ತಲೇ ಇಬ್ಬರೂ ಹೊಣೆಗಾರರಾಗಿರುವುದಂತೂ ಹೌದು.